Nowa Biblia Gdańska
Księga: IV Księga Mojżesza 12:1
A Mirjam[1] rozprawiała z Ahronem o Mojżeszu z powodu żony - Kuszytki[2], którą pojął; gdyż pojął żonę z Kuszytów.
Przypisy
- [1]Spolszczone: Maria.
- [2]Czarnoskórej Etiopki.
I powiedzieli: Czyż WIEKUISTY mówił tylko z Mojżeszem? Przecież On mówił i z nami. A WIEKUISTY to usłyszał.
Więc WIEKUISTY nagle powiedział do Mojżesza, do Ahrona oraz do Mirjam: Wy troje wyjdźcie do Przybytku Zboru. Zatem wyszli we troje.
A WIEKUISTY zstąpił w słupie obłoku, stanął u wejścia do Przybytku i zawołał: Ahron i Mirjam! Zatem oboje wyszli.
I powiedział: Posłuchajcie Moich słów. Jeśli ktoś u was jest prorokiem WIEKUISTEGO - Ja objawiam mu się w widzeniu; przemawiam do niego za pośrednictwem snu.
Do niego przemawiam z ust do ust; jawnie, a nie w zagadkach, tak ogląda[1] WIEKUISTEGO. Jakże nie obawialiście się rozprawiać o Moim słudze Mojżeszu?
Przypisy
- [1]Także: rozważa, okazuje szacunek.
A zaledwie obłok ustąpił z nad Przybytku - a oto Mirjam pokryła się trądem, jak śniegiem. Zaś Ahron zwrócił się do Mirjam - a oto trędowata.
Zatem Ahron powiedział do Mojżesza: Proszę, mój panie, nie chciej uznawać nam za winę, żeśmy się otumanili i zgrzeszyli.
Niech ona nie będzie jak ten martwy płód, któremu przy wyjściu z łona matki już odgniła połowa ciała.
Więc WIEKUISTY powiedział do Mojżesza: Gdyby ojciec plunął jej w twarz, czyżby się nie rumieniła siedem dni? Niech będzie zamkniętą poza obozem przez siedem dni, a następnie niech wróci.
Zatem Mirjam została zamkniętą poza obozem przez siedem dni; a i lud nie wyruszył dopóki nie wróciła Mirjam.