Nawigacja

Nowa Biblia Gdańska
Księga Ozeasza 8:13

8:1

Przyłóż surmę do twoich ust! Jak orzeł, oto spuszczam się na Przybytek WIEKUISTEGO! Bowiem przestąpili Moje Przymierze i wykroczyli przeciwko Mojemu Prawu!

8:2

A do Mnie wołają: Mój Boże! Przecież my, Israelici, Cię znamy!

8:3

Lecz Israel wzgardził dobrem – dlatego będzie go ścigał wróg!

8:4

Ustanawiali królów, lecz nie wychodziło to ode Mnie; wybierali panów, ale Ja o tym nie wiedziałem. Ze srebra i swego złota poczynili sobie posągi na swoją zgubę.

8:5

Twój cielec puszcza zły zapach, Szomronie! Więc zapłonął na nich Mój gniew, dopóki nie zdołają zachować czystości.

8:6

Bo przecież bałwan pochodzi z Israela, tak, sporządził go rzemieślnik, ale on nie jest bogiem; rozpryśnie się w kawałki cielec Szomronu.

8:7

Sieją wiatr, zatem zbiorą burzę. Nie będzie kłosów; urodzaj nie wyda mąki, a choćby ją wydał, zabiorą ją cudzoziemcy.

8:8

Israel będzie pochłonięty! Już stoją między narodami, jako sprzęt bez wartości.

8:9

Ponieważ biegają do Aszuru jak dziki osioł, co się samotnie chowa; a Efraimici umawiają się na zaloty.

8:10

Lecz choćby zawierali umowy z narodami – Ja je teraz zgromadzę, bo już zaczęli słabnąć pod brzemieniem króla książąt.

8:11

Tak, Efraim mnożył sobie ofiarnice^[1] rozgrzeszenia, ale one zamieniły mu się na ofiarnice grzechu.

Przypisy

[1]

Także: ołtarze.

8:12

Choć spisałem mu wiele przepisów – uważane były za coś obcego.

8:13

Składane Mi ofiary zarzynali wyłącznie jako mięso i jedli - zatem WIEKUISTY nie ma w nich upodobania; pamięta im ich winę oraz nawiedzi ich grzechy – powinni wrócić do Micraimu.

8:14

Gdyż Israel zapomniał o swoim Stwórcy, a zaczął wystawiać pałace; zaś Juda mnożył sobie warowne miasta. Dlatego puszczę ogień na jego miasta, aby pochłonął ich zamki.