Biblia Brzeska
Księga: 2 Księga Mojżeszowa 1:17

Wtóre Księgi Mojżeszowe które zową Exodus
Tedy Izraelitowie w tak wielką liczbę są rozmnożeni, rozrodzeni i barzo zmocnieni, iż ich wszędy było pełno w onej krainie.
A przetoż nam trzeba z niemi chytrze postąpić, by się snadź bardziej nie rozmnożyli, a mogłaby wojna przydź na nas, tedyby się z nieprzyjacielem spiknąwszy, podnieśli walkę przeciw nam, a tak by od nas uszli.
A tak są ustawieni poborce nad niemi, aby je ściskali wielkiemi podatki, którzy musieli budować miasta dla chowania spiże faraonowi, Fitom i Rameses.
Ale im więcej je trapiono, tym się więcej mnożyli, tak iż do nich przyszli w obmierzienie synowie Izraelscy.
A ściśnieni są od nich barzo ciężką robotą wapna i cegły, i w każdej służbie wieskiej. Owa każda robota ich była nacięższa.
Nadto jeszcze król egiptski rozkazał babam hebrejskiem, z których jedne zwano Zefora, a drugą Fua.
Tymi słowy: Gdy będziecie babić niewiastam hebrejskiem, tam przy ich rodzeniu ujzrycieli, że mężczyzna, zabijcie go, a będzieli dzieweczka, żywo zostawujcie.
Ale ony baby bojąc się Boga nie były w tym posłuszne królowi egiptskiemu. Owszem żywo zachowywały mężczyzny.
A tak król egiptski bab onych rozkazał zawołać k sobie i pytał ich przeczby to czyniły, iż mężczyzny żywo zostawiały?
Na co baby ony faraonowi odpowiedziały: Niewiasty hebrejskie daleko w tym są różne od egiptskich, abowiem są tak czerstwe, iż pierwej rodzą, niż baba przyjdzie do nich.
Tedy farao rozkazał wszemu ludowi swemu, aby wszytki hebrejskie dziatki mężczyzny topili w rzece, a tylko dziewczęta żywo zachowali.