Nawigacja

Biblia Brzeska
Księga: 2 Księga Mojżeszowa 1:17

Tytuł oryginalny
Wtóre Księgi Mojżeszowe które zową Exodus

¹Ty są imiona synów Izraelskich, którzy z Jakubem weszli do Egiptu, każdy z czeladzią swoją. ²Ruben, Symeon, Lewi, Judas. ³Izaschar, Zabulon i Beniamin. ⁴Dan, Neftali, Gad i Asser. ⁵A wszytkich co poszli z Jakuba było siedmdziesiąt osób. Przed któremi już był Józef w Egiptcie. ⁶Potym Józef zmarł i ze wszytką bracią swoją i ludzie wszyscy onego wieku. ⁷Tedy Izraelitowie w tak wielką liczbę są rozmnożeni, rozrodzeni i barzo zmocnieni, iż ich wszędy było pełno w onej krainie. ⁸Nastał potym nowy król w Egiptcie, który Józefa nie znał. ⁹Który rzekł do ludu swego: Oto już tych Izraelczyków więcej niż nas i możniejszych. ¹⁰A przetoż nam trzeba z niemi chytrze postąpić, by się snadź bardziej nie rozmnożyli, a mogłaby wojna przydź na nas, tedyby się z nieprzyjacielem spiknąwszy, podnieśli walkę przeciw nam, a tak by od nas uszli. ¹¹A tak są ustawieni poborce nad niemi, aby je ściskali wielkiemi podatki, którzy musieli budować miasta dla chowania spiże faraonowi, Fitom i Rameses. ¹²Ale im więcej je trapiono, tym się więcej mnożyli, tak iż do nich przyszli w obmierzienie synowie Izraelscy. ¹³Stąd je Egiptcjanie tem sroższem niewolstwem trapili, ¹⁴A ściśnieni są od nich barzo ciężką robotą wapna i cegły, i w każdej służbie wieskiej. Owa każda robota ich była nacięższa. ¹⁵Nadto jeszcze król egiptski rozkazał babam hebrejskiem, z których jedne zwano Zefora, a drugą Fua. ¹⁶Tymi słowy: Gdy będziecie babić niewiastam hebrejskiem, tam przy ich rodzeniu ujzrycieli, że mężczyzna, zabijcie go, a będzieli dzieweczka, żywo zostawujcie. ¹⁷Ale ony baby bojąc się Boga nie były w tym posłuszne królowi egiptskiemu. Owszem żywo zachowywały mężczyzny. ¹⁸A tak król egiptski bab onych rozkazał zawołać k sobie i pytał ich przeczby to czyniły, iż mężczyzny żywo zostawiały? ¹⁹Na co baby ony faraonowi odpowiedziały: Niewiasty hebrejskie daleko w tym są różne od egiptskich, abowiem są tak czerstwe, iż pierwej rodzą, niż baba przyjdzie do nich. ²⁰Za co potym Bóg dobrze czynił babam onem, a lud się rozmnażał i barzo wzmagał. ²¹A iż tak baby ony bały się Boga rozmnażał domy ich. ²²Tedy farao rozkazał wszemu ludowi swemu, aby wszytki hebrejskie dziatki mężczyzny topili w rzece, a tylko dziewczęta żywo zachowali.