„Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce.”

Biblia Warszawska: Ewangelia św. Jana 10,11

Nawigacja

Nowa Biblia Gdańska
Księga: 2 Księga Samuela 1:16

1:1
A po śmierci Saula, gdy Dawid wrócił po rozgromieniu Amalekitów i zabawił przez dwa dni w Cyklag, stało się,
1:2
że oto trzeciego dnia z obozu Saula przybył człowiek, mający rozdarte szaty i proch na swojej głowie. A kiedy przybył do Dawida, rzucił się na ziemię i się ukorzył.
1:3
Zaś Dawid go zapytał: Skąd przybywasz? Zatem mu odpowiedział: Uszedłem z israelskiego obozu.
1:4
Potem Dawid go spytał: Jak stała sprawa? Odpowiedz mi. Zatem odpowiedział: Lud pierzchnął z boju; dużo też z ludu padło i zginęło; także zginęli: Saul i jego syn Jonatan.
1:5
Wtedy Dawid spytał młodzieńca, który mu przyniósł te wieści: Skąd ci wiadomo, że zginął Saul i jego syn Jonatan?
1:6
A młodzieniec, który mu przyniósł tą wieść, odpowiedział: Zupełnie przypadkowo znalazłem się na górze Gilboa; a oto stał Saul, oparty na swojej włóczni, podczas gdy wozy i jeźdźcy już go dosięgali.
1:7
Wtedy się obejrzał, a gdy mnie spostrzegł, to mnie wezwał. Zatem powiedziałem: Oto jestem!
1:8
I mnie zapytał: Ktoś ty? Więc mu odpowiedziałem: Jestem Amalekitą.
1:9
Wtedy do mnie powiedział: Stań przy mnie i mnie dobij, bo chwycił mnie kurcz, a we mnie jest jeszcze moje życie.
1:10
Zatem stanąłem przy nim i go dobiłem; wiedziałem, że nie odżyje po takim ciosie. Potem zabrałem diadem, który miał na swej głowie oraz łańcuch z jego ramienia, i przynoszę je memu panu.
1:11
Więc Dawid pochwycił swoje szaty i je rozdarł, jak również wszyscy mężowie, co przy nim byli.
1:12
Także zawodzili płacząc i poszcząc aż do wieczora, po Saulu, po jego synu Jonatanie, oraz z powodu ludu WIEKUISTEGO, domu Israela, że polegli od miecza.
1:13
Potem Dawid zapytał młodzieńca, który mu przyniósł te wieści: Skąd jesteś? A odpowiedział: Jestem synem amalekickiego przybysza.
1:14
Zatem Dawid do niego powiedział: Jak się nie bałeś podnieść swej ręki, by ugodzić pomazańca WIEKUISTEGO?
1:15
Potem Dawid zawołał jednego z młodych ludzi i powiedział: Zbliż się! Pchnij go! Więc ugodził go tak, że zginął.
1:16
Zaś Dawid do niego zawołał: Twoja krew na twą głowę! Bo twoje własne usta świadczyły słowem przeciw tobie: To ja zabiłem pomazańca WIEKUISTEGO!
1:17
I Dawid wyśpiewał żałobną pieśń po Saulu oraz po jego synu Jonatanie;
1:18
Polecając, aby uczono jej synów Judy, co napinają łuk[1]. Oto ona, spisana w Księdze Prawych:
Przypisy
  • [1]
    Inni: aby uczono pieśni o łuku synów Judy (gdyż Jonatan był znakomitym łucznikiem).
1:19
O, ozdobo Israela! Jak ległeś na twych wyżynach! Jakże padli mocarze!
1:20
Nie głoście o tym w Gat, nie zwiastujcie po ulicach Aszkalonu, aby się nie cieszyły córy Pelisztinów, by się przypadkiem nie radowały córki nieobrzezańców!
1:21
Góry Gilboa![1] Niech rosa, ani deszcz was nie zwilży; was, pola obfite w dary! Bowiem tam została porzucona tarcza mocarzy, tarcza Saula, jak gdyby nie pomazana olejem.
Przypisy
  • [1]
    Septuaginta: Góry śmierci!
1:22
Bez krwi poległych, bez obfitości[1] rycerzy, nie cofała się strzała Jonatana, ani miecz Saula daremnie nie wracał.
Przypisy
  • [1]
    Także: tłuszczu; Cylkow: huku.
1:23
Saul i Jonatan – umiłowani i wdzięczni za życia, nie zostali także rozłączeni w swojej śmierci; oni - szybsi niż orły, dzielniejsi niż lwy!
1:24
O, córy israelskie! Płaczcie za Saulem, który was przyodziewał w wytworny szkarłat oraz przynosił złote klejnoty na wasze szaty!
1:25
Jakże legli mocarze pośród boju – Jonatan zabity na twych wyżynach!
1:26
Żal mi ciebie, bracie mój Jonatanie, byłeś mi bardzo rozkosznym! Twoja miłość była mi cudowniejszą od miłości niewiast!
1:27
Jakże legli mocarze, poginęły wojenne rynsztunki!

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
Łuk 1:30

W Chrystusie

Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość,
Kol 3:12

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Miasto Niniwa zostało założone przez Nimroda około 2200 lat przed Chrystusem (I Mojż 10:8-11). Nimrod był prawnukiem Noego (I Mojż 10:1-8) Około 1440 lat później (w roku 760 przed Chrystusem) opamiętanie głosił w niej prorok Jonasz. Po 150 latach od tego wydarzenia Niniwa została zniszczona na zawsze, było to w roku 612 przed Chrystusem.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Lęk przed ludźmi nastawia na człowieka sidła, lecz kto ufa Panu, ten jest bezpieczny.
Przyp 29:25


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić