„Połknie śmierć w zwycięstwie, a Pan BÓG otrze łzy z każdego oblicza i zdejmie z całej ziemi hańbę swego ludu, bo tak PAN powiedział.”

Uwspółcześniona Biblia Gdańska: Księga Izajasza 25,8

Nawigacja

Lista rozdziałów

Nowa Biblia Gdańska
Księga: 1 Księga Samuela 1:1

1:1
Był pewien mąż z Ramath Cofim, z gór efraimskich, imieniem Elkana, syn Jerochama, syna Elihu,[1] syna Cufa, Efratydy[2].
Przypisy
  • [1]
    BG dodaje: syna Tochu.
  • [2]
    Czyli urodzonego w Efracie; hebrajskie: Betlechem; spolszczone: Betlejem.
1:2
A miał on dwie żony. Imię jednej to Hanna, a imię drugiej Peninna. Peninna miała dzieci, zaś Hanna była bezdzietna.
1:3
Ten mąż co rok chodził ze swojego miasta, by się ukorzyć i ofiarować WIEKUISTEMU Zastępów[1] w Szylo[2], gdzie dwaj synowie Elego[3] – Hofni i Pinchas, byli kapłanami WIEKUISTEGO.
Przypisy
  • [1]
    To hebrajskie słowo oznacza władcę ciał i potęg niebiańskich, w przeciwstawieniu do potęg ziemskich.
  • [2]
    Gdzie wtedy znajdowała się Arka Przymierza.
  • [3]
    Eli z rodu Ithamara; po śmierci Samsona, sędzia i arcykapłan.
1:4
Ile więc razy nastał dzień, w którym Elkana ofiarowywał – wydzielał ich cząstki swojej żonie Peninnie oraz wszystkim synom i jej córkom.
1:5
Lecz Hannie wydzielał jedną cząstkę podwójną. Bowiem Hannę miłował, choć WIEKUISTY zamknął jej łono.
1:6
A jej konkurencyjna żona ją drażniła, by ją pobudzić do wzburzenia, bezustannie jątrząc, że WIEKUISTY zamknął jej łono.
1:7
Zaś Elkana czynił tak rok rocznie. Zatem ile razy Hanna wchodziła do domu WIEKUISTEGO, Peninna drażniła ją w ten sam sposób, tak, że płakała, i nie jadała.
1:8
Zatem Elkana, jej mąż, ją się pytał: Hanno, czemu płaczesz, czemu nie jesz i czemu tak smutne jest twoje serce? Czy nie jestem ci milszy niż dziesięciu synów?
1:9
A gdy pewnego razu jedli i pili w Szylo, Hanna wstała; zaś kapłan Eli siedział wtedy na krześle, przy bramie Przybytku WIEKUISTEGO.
1:10
A ona, mając duszę przepełnioną goryczą, modliła się do WIEKUISTEGO oraz rzewnie płakała.
1:11
I uczyniła ślub, mówiąc: WIEKUISTY Zastępów! Jeśli raczysz spojrzeć na niedolę Twej służebnicy; wspomnisz o mnie, nie zapomnisz Twej służebnicy oraz obdarzysz Twą służebnicę męskim dzieckiem – wtedy oddam je WIEKUISTEMU na wszystkie dni jego życia, a żadna brzytwa nie tknie się jego głowy[1].
Przypisy
1:12
A gdy tak przedłużała swoją modlitwę przed obliczem WIEKUISTEGO – Eli przypatrywał się jej ustom.
1:13
Lecz ponieważ Hanna mówiła w swoim sercu, jej usta jedynie się poruszały, a jej głosu nie było słychać – Eli uważał ją za pijaną.
1:14
Zatem Eli do niej powiedział: Jak długo będziesz udawać pijaną? Wytrzeźwiej z twojego wina!
1:15
Jednak Hanna odpowiadając, rzekła: Nie, mój panie! Jestem kobietą zgnębionego ducha; nie piłam wina, ani upijającego napoju, ale wylewałam moją duszę przed obliczem WIEKUISTEGO.
1:16
Nie miej twej służebnicy za nikczemną kobietę, bo dotąd mówiłam tylko z nadmiaru utrapienia oraz mojego smutku.
1:17
Zatem Eli odpowiedział, mówiąc: Idź w pokoju, a Bóg Israela niech spełni twoją prośbę, którą od Niego żądałaś.
1:18
Więc powiedziała: Oby twa służebnica znalazła łaskę przed twoimi oczyma. I ta kobieta odeszła w swoją drogę, i jadła, lecz jej oblicze nie było już takie jak zwykle.
1:19
Potem wstali wczesnym rankiem i pokłoniwszy się przed obliczem WIEKUISTEGO, wrócili oraz przybyli do swojego domu, do Ramath[1]. Wtedy Elkana poznał swoją żonę Hannę, a WIEKUISTY na nią wspomniał.
Przypisy
  • [1]
    Spolszczone: Rama.
1:20
A po upływie pewnego czasu[1] stało się, że Hanna zaszła w ciążę i urodziła syna. Jego imię nazwała Samuel[2], bo mówiła: Uprosiłam go od WIEKUISTEGO.
Przypisy
  • [1]
    Inni: roku.
  • [2]
    Co znaczy: Jego imię od Boga.
1:21
Potem ów mąż, Elkana, poszedł wraz z całym swoim domem, by ofiarować WIEKUISTEMU doroczną ofiarę oraz by spełnić swój ślub.
1:22
Jednak Hanna nie weszła, gdyż mówiła do swego męża: Kiedy chłopiec będzie odstawiony[1], zaprowadzę go, by pokazał się przed obliczem WIEKUISTEGO oraz pozostał tam na zawsze.
Przypisy
  • [1]
    W domyśle: od piersi.
1:23
A Elkana, jej mąż, odpowiedział: Uczyń co dobre w twoich oczach; pozostań, póki go nie odstawisz. Oby tylko WIEKUISTY utwierdził Swoje słowo. Tak ta kobieta została oraz karmiła swego syna, dopóki go nie odstawiła.
1:24
A gdy go odstawiła, poprowadziła go ze sobą, zabrawszy trzy cielce, jedną efę mąki i łagiew wina, oraz przyprowadziła go do Szylo, do Domu WIEKUISTEGO. A był to zwinny chłopiec.
1:25
Potem zarżnęli cielca, a chłopca przyprowadzili do Elego.
1:26
I powiedziała: Pozwól panie, jak jesteś żywy, mój panie! Ja jestem ową kobietą, która tu stała przy tobie, modląc się do WIEKUISTEGO.
1:27
O tego chłopca się modliłam, a WIEKUISTY spełnił moją prośbę, którą od Niego żądałam.
1:28
Oto dlatego powierzam go WIEKUISTEMU; będzie oddany WIEKUISTEMU, dopóki zostanie przy życiu. Po czym ukorzyli się tam przed WIEKUISTYM.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

I przystąpił Jezus, i dotknął się ich, i rzekł: Wstańcie i nie lękajcie się!
Mat 17:7

W Chrystusie

Wiemy, że żaden z tych, którzy się z Boga narodzili, nie grzeszy, ale że Ten, który z Boga został zrodzony, strzeże go i zły nie może go tknąć.
I Jan 5:18

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Przyjęło się w tradycji że gdy Noe wysłał gołąbka z Arki aby zobaczyć czy woda opadła już na ziemi on wrócił z gałązką oliwną w dziobie. To nie była właściwie gałązka oliwna tylko listek drzewa oliwnego (I Mojż 8:11).

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, A cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.
Rzym 5:3-5


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić