Nowa Biblia Gdańska
Księga: Dokonania apostołów w Panu Jezusie Chrystusie 13:23
Ale z powodu istniejącego zboru, w Antiochii byli prorocy oraz nauczyciele, także Barnabasz i Szymon - zwany Nigrem, Lucjusz Cyrenejczyk, Manaen - mleczny[1] brat tetrarchy Heroda oraz Saul.
Przypisy
- [1]Czyli - razem wychowany.
A gdy oni spełniali służbę Panu i pościli, Duch Święty powiedział: Oto odłączcie mi Barnabę oraz Saula dla sprawy, do której ich sobie powołałem.
Zatem oni, gdy zostali wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Saleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.
Zaś kiedy przeszli całą wyspę aż do Pafos, znaleźli pewnego szarlatana[1], fałszywego proroka, Żyda, który miał na imię Barjezus[2].
Przypisy
- [1]Także: maga, czarodzieja, oszusta.
- [2]Co znaczy: Syn Jezusa.
A był on razem z rozumnym mężem - prokonsulem Sergiuszem Pawłem. Ten przywołał Barnabasza i Saula oraz pragnął usłyszeć słowo Boga.
Ale przeciwstawił im się Elimas, mag[1] (bo tak jest tłumaczone jego imię), pragnąc odwieźć prokonsula od wiary.
Przypisy
- [1]Także: maga, czarodzieja, oszusta.
I powiedział: O pełny wszelkiego podstępu[1] oraz wszelakiego oszustwa, synu tego oszczerczego, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości - nie przestaniesz wykręcać[2] prostych dróg Pana?
Przypisy
- [1]Także: chytrości, zdrady.
- [2]Także: wykrzywiać, odwracać, psuć.
Oto teraz ręka Pana przeciwko tobie, więc będziesz ślepy, nie widząc słońca aż do stosownej pory. I natychmiast spadła na niego mgła i ciemność, zatem obchodząc, szukał przewodników.
A ci wokoło Pawła wypłynęli z Pafos i przybyli do Perge Pamfilii. Zaś Jan od nich odszedł oraz wrócił do Jerozolimy.
A oni, po wyjściu z Perge, przybyli do Antiochii Pizydyjskiej, w dniu szabatu weszli do bóżnicy i usiedli.
Zaś po odczytaniu Prawa[1] i Proroków[2], przełożeni bóżnicy wysłali do nich, mówiąc: Mężowie, bracia; jeśli jest w was słowo zachęty[3] do ludu, mówcie.
Przypisy
- [1]Hebrajskie Tory, co znaczy: Nauki, Prawa.
- [2]Prorockich Ksiąg Starego Testamentu.
- [3]Także: wezwania, apelu, pocieszenia.
Więc Paweł wstał, dał znak ręką oraz powiedział: Mężowie Israelici oraz ci, którzy się boicie Boga, posłuchajcie.
Bóg tego ludu, Israela, wybrał sobie naszych przodków oraz wywyższył ten lud w czasie zamieszkiwania w ziemi Egiptu, i z niej ich wyprowadził wśród potężnego ramienia.
I zniszczył siedem ludów w ziemi Kanaana, a tą ziemię zostawił jako ich dziedzictwo[1].
Przypisy
- [1]Także: przedzielił losem.
Ale odtąd domagali się króla. Więc na czterdzieści lat Bóg wyznaczył im Saula, syna Kisza, męża z plemienia Beniamina[1].
Przypisy
- [1]ST z hebrajskiego Binjamina.
A kiedy go usunął, wzniósł im na króla Dawida, któremu też zaświadczając, powiedział: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według Mojego serca, który uczyni wszystkie moje pragnienia.
Tego, który przed przyjściem[1] był ogłoszony przez Jana chrztem skruchy całemu ludowi Israela.
Przypisy
- [1]Dokładnie: przed obliczem jego przybycia.
Zaś kiedy Jan dokonywał biegu, mówił: Kim myślicie, że ja jestem? Ja nie jestem; ale za mną oto idzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandała u nóg.
Mężowie, bracia plemienia Abrahama oraz ci pośród was, którzy się boją Boga - nam zostało wysłane słowo tego zbawienia.
Gdyż nie poznali tego ci, co mieszkają w Jerozolimie i ich władcy. Nie poznali też głosów proroków, które czytane są w każdy szabat, więc osądzili go i wypełnili Pismo.
Zaś kiedy wykonali wszystko, co o nim jest napisane, zdjęli go z drewna oraz włożyli do grobowca.
Po czym On dał się zobaczyć przez wiele dni tym, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy i co są jego świadkami przed ludem.
My także głosimy wam dobrą nowinę, tą obietnicę względem przodków, która się dokonała; ponieważ nam, ich dzieciom, Bóg ją wypełnił poprzez wskrzeszenie Jezusa.
A że go wskrzesił z martwych jako tego, który już nie ma powracać do zepsucia, tak powiedział: Dam wam święte Dawida, wierne[1].
Przypisy
- [1]Także: godne zaufania, prawdziwe, mające wiarę.
Bowiem Dawid, kiedy usłużył swoim rodem - zasnął postanowieniem Boga i został przyłączony do swoich przodków - czyli zobaczył zepsucie.
Niech wam więc będzie wiadome, mężowie, bracia, że dzięki niemu jest wam zwiastowane darowanie grzechów.
Także wszystkiego, przez co nie mogliście zostać uznani za sprawiedliwych w Prawie Mojżesza; zaś w nim, każdy, kto wierzy jest uznawany za sprawiedliwego.
Zobaczcie wy, wzgardziciele oraz zadziwcie się i zostańcie zgładzeni; gdyż Ja, w waszych dniach tworzę dzieło; sprawę, której nie uwierzycie, choćby wam ktoś szczegółowo opowiadał.
A gdy oni wychodzili z bóżnicy Żydów, prosili ich poganie, by do następnego szabatu im zostały oznajmione te sprawy.
Zaś kiedy zgromadzenie zostało rozwiązane, wielu Żydów oraz bogobojnych prozelitów zaczęło towarzyszyć Pawłowi i Barnabaszowi, którzy mówili do nich oraz ich przekonywali, aby trwać w łasce Boga.
Zaś Żydzi, gdy zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością oraz sprzeciwiali się sprawom mówionym przez Pawła, oponując i bluźniąc.
Lecz Paweł i Barnabasz, mówiąc otwarcie, powiedzieli: Było konieczne, aby najpierw wam opowiedzieć słowo Boga; a skoro je odrzucacie i oddzielacie[1] siebie jako niegodnych życia wiecznego, oto kierujemy się do pogan.
Przypisy
- [1]Także: sądzicie, rozstrzygacie, wydajecie wyrok.
Bowiem Pan tak nam przykazał o sobie: Wyznaczyłem[1] cię na światło pogan, byś ty był na zbawienie aż do krańców ziemi.
Przypisy
- [1]Także: umieściłem, ustanowiłem, zgiąłem, zdeponowałem.
Zaś poganie, słuchając, radowali się oraz wynosili Słowo Pana, a ci, którzy uwierzyli, byli wybrani[1] do życia wiecznego.
Przypisy
- [1]Także: wyznaczeni, mianowani, ustanowieni.
Ale Żydzi zachęcili poważne, religijne kobiety oraz pierwszych obywateli miasta i wzbudzili prześladowanie Pawła, i Barnabasza; więc wyrzucili ich ze swych granic.