„A teraz objawiona jest przez okazanie się zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który i śmierć zgładził, i żywot na jaśnię wywiódł, i nieśmiertelność przez Ewangieliję,”

Biblia Gdańska (1881): 2 Tymoteusza 1,10

Nawigacja

Lista rozdziałów

Nowa Biblia Gdańska
Księga: I Księga Mojżesza 41:54

41:1
Zaś po upływie dwóch lat stało się, że faraon miał sen i niby stanął nad rzeką.
41:2
A oto z rzeki wyszło siedem pięknych na spojrzenie oraz zdrowych na ciele krów[1] i pasły się na łące.
Przypisy
  • [1]
    W egipskiej heroglifice, poświęcona Izydzie krowa była symbolem ziemi i rolnictwa.
41:3
A za nimi, oto z rzeki wyszło siedem innych krów, lichych na spojrzeniu oraz wychudłych na ciele, i stanęły nad brzegiem rzeki obok poprzednich krów.
41:4
I te liche na spojrzenie, wychudłe krowy, pożarły zdrowe i piękne na spojrzenie. A faraon się ocknął.
41:5
Po czym zasnął oraz śniło mu się powtórnie: Oto siedem zdrowych i pięknych kłosów wyrastało z jednego źdźbła.
41:6
A za nimi, oto wyrastało siedem kłosów pustych i opalonych wschodnim wiatrem.
41:7
Zaś puste kłosy połknęły te siedem zdrowych i pełnych kłosów. I faraon się ocknął; a to sen.
41:8
Zaś kiedy było rano, jego duch się zaniepokoił; zatem posłał i zwołał wszystkich wróżbitów Micraimu oraz wszystkich jego mędrców; i faraon opowiedział im swoje sny, lecz nie było nikogo, kto by je wytłumaczył faraonowi.
41:9
Ale przełożony podczaszych powiedział do faraona, mówiąc: Dzisiaj i ja wspominam moje przewinienia,
41:10
Gdy faraon rozgniewał się na swoje sługi i oddał mnie pod straż do naczelnika przybocznej straży; mnie oraz przełożonego piekarzy.
41:11
Bowiem śnił nam się sen jednej nocy, mnie i jemu; śnił nam się sen, każdemu innego znaczenia.
41:12
A był tam z nami ebrejski młodzieniec, sługa naczelnika przybocznej straży; więc opowiedzieliśmy mu nasze sny i nam wyłożył; wyłożył każdemu według jego snu.
41:13
I stało się, że jak nam wyłożył - tak też było; mnie przywrócono na moje stanowisko, a jego powieszono.
41:14
Zatem faraon posłał oraz zawezwał Josefa; więc szybko go wyprowadzili z lochu. Ostrzygł się[1], zmienił swoje szaty i przyszedł do faraona.
Przypisy
  • [1]
    Warunkiem przyjęcia przez faraona była czystość polegająca na wygoleniu włosów.
41:15
A faraon powiedział do Josefa: Śnił mi się sen, a nie ma nikogo, kto by go wytłumaczył; ale mówią i ja o tobie słyszałem, że ty rozumiesz sen, by go wyłożyć.
41:16
Zatem Josef odpowiedział faraonowi, mówiąc: To nie ja; to Bóg objawi szczęście faraona.
41:17
A faraon powiedział do Josefa: W moim śnie niby stoję nad brzegiem rzeki.
41:18
A oto z rzeki wyszło siedem krów, zdrowych względem cielesnej natury oraz pięknych z kształtu, i pasły się na łące.
41:19
A za nimi, oto wyszło siedem innych krów, nędznych, bardzo lichych z kształtu i drobnych względem cielesnej natury; podobnych co do nędzy nie widziałem w całej ziemi Micraim.
41:20
Zaś chude, liche krowy pożarły siedem pierwszych, zdrowych krów.
41:21
Weszły do ich wnętrza, ale nie było poznać, że weszły do ich wnętrza, bo ich wygląd pozostał lichym jak poprzednio. I się ocknąłem.
41:22
Potem ujrzałem we śnie, że z jednego źdźbła wyrastało jakby siedem kłosów, pełnych i pięknych.
41:23
Ale za nimi, oto wyrastało siedem zeschniętych kłosów, pustych oraz spalonych wschodnim wiatrem.
41:24
I puste kłosy pochłonęły siedem pięknych kłosów. Więc opowiedziałem to wróżbitom, lecz nikt mi tych snów nie wyjaśnił.
41:25
A Josef powiedział do faraona: Sen faraona co do znaczenia jest jeden. Co Bóg uczyni - to zapowiedział faraonowi.
41:26
Siedem pięknych krów to siedem lat i siedem pięknych kłosów to siedem lat; to jeden sen.
41:27
A siedem nędznych i lichych krów, które wyszły za nimi, to także siedem lat; zatem siedem czczych oraz spalonych wschodnim wiatrem kłosów - to będzie siedem lat głodu.
41:28
Oto rzecz o której powiedziałem do faraona, że to co Bóg uczyni - wcześniej pokazał faraonowi.
41:29
Oto nadejdzie siedem lat wielkiej obfitości na całej ziemi Micraim.
41:30
A po nich nastanie siedem lat głodu tak, że na ziemi Micraim zostanie zapomniana cała obfitość, a głód zniszczy ziemię.
41:31
I nie będzie znać tej obfitości na ziemi, z powodu tego głodu, który nastąpi, gdyż będzie bardzo ciężkim.
41:32
A ponieważ sen dwukrotnie się faraonowi powtórzył, to ta rzecz jest postanowiona przez Boga i Bóg przyspiesza jej spełnienie.
41:33
Zatem teraz, niech faraon upatrzy rozsądnego i mądrego męża oraz niech go ustanowi nad ziemią Micraim.
41:34
Niech też faraon zarządzi, aby ustanowił nadzorców nad ziemią i w siedmiu latach obfitości zbierał piątą część[1] urodzajów ziemi Micraim.
Przypisy
  • [1]
    Dokładniej: opodatkował piątym ziarnem.
41:35
Niech nagromadzą wszelkiej żywności z tych dobrych lat, które nastąpią. Niech po miastach składają zboże na żywność pod rękę faraona i niech pilnują.
41:36
I ta żywność będzie zapasem dla ludności na siedem lat głodu, które nastaną w ziemi Micraim, by ziemia nie została wyniszczona od głodu.
41:37
To słowo podobało się w oczach faraona oraz w oczach wszystkich jego sług.
41:38
Więc faraon powiedział do swoich sług: Czy znajdziemy podobnego męża, w którym by był Duch Boga?
41:39
Zatem faraon powiedział do Josefa: Skoro Bóg ci to wszystko oznajmił - to nie ma rozsądnego, mądrego oraz równego tobie.
41:40
Ty będziesz nad moim domem i według twojego słowa będzie się sprawował cały mój lud; tylko tronem będę wyższy od ciebie.
41:41
Faraon powiedział też do Josefa: Uważaj, ustanawiam cię nad całą ziemią Micraim.
41:42
I Faraon zdjął ze swojej ręki swój pierścień oraz włożył go na rękę Josefa; przyodział go także w szaty z bisioru[1] oraz zawiesił na jego szyi złoty łańcuch.
Przypisy
  • [1]
    Biała, miękka, drogocenna tkanina z cienkiego lnu.
41:43
Kazał go także wozić na swoim namiestnikowskim[1] wozie, oraz przed nim wołali: Zgiąć kolana[2]. Tak ustanowił go nad całą ziemią Micraim.
Przypisy
  • [1]
    Także: drugim co do znaczenia.
  • [2]
    Inni: (od słowa - błogosławić) błogosławieństwo, cześć, sława.
41:44
Faraon powiedział też do Josefa: Ja jestem faraonem; ale bez ciebie nikt nie podniesie swojej ręki, ani nogi, w całej ziemi Micraim.
41:45
I faraon nazwał imię Josefa: Cafnath-Paneach[1]; oraz dał mu za żonę Osnatę, córkę kapłana Onu, Poti-feri. Zatem Josef wyjechał na ziemię Micraim.
Przypisy
  • [1]
    Co znaczy zdaniem egiptologów: Zachowawca życia.
41:46
A Josef miał trzydzieści lat, kiedy stanął przed faraonem, królem Micraim. I Josef wyszedł z przed oblicza faraona oraz przeszedł całą ziemię Micraim.
41:47
A przez siedem lat ziemia garściami wydała obfitości.
41:48
Więc w siedmiu latach, które nastały w ziemi Micraim, gromadził on wszelką żywność oraz składał tę żywność w miastach; składał w nim żywność z pól, co otaczały każde miasto.
41:49
Zatem Josef nagromadził wielkie mnóstwo zboża, jakby morskiego piasku; tak, że przestał je liczyć, bo nie było już odpowiedniej liczby.
41:50
A zanim nastał rok głodu, Josefowi urodzili się dwaj synowie, których urodziła mu Osnatha, córka Poti-feri, kapłana Onu.
41:51
Zaś Josef nazwał imię pierworodnego - Menasze[1], mówiąc: Bóg dał mi zapomnieć wszystkie moje nieszczęścia oraz cały dom mojego ojca.
Przypisy
  • [1]
    Spolszczone: Menasses; co znaczy: Powodujący zapomnienie.
41:52
A imię drugiego nazwał - Efraim[1], mówiąc: Bóg mnie rozmnożył na ziemi mojej niedoli.
Przypisy
  • [1]
    Co znaczy: Podwójnie owocujący; Płodny.
41:53
Skończyło się też siedem lat obfitości, która była w ziemi Micraim.
41:54
A zaczęło następować siedem lat głodu, jak przepowiedział Josef. Zatem był głód we wszystkich krajach, ale w całej ziemi Micraim był chleb.
41:55
Lecz nastał głód i w całej ziemi Micraim, a lud wołał do faraona o chleb. Wtedy faraon powiedział do wszystkich Micrejczyków: Idźcie do Josefa oraz uczyńcie co wam powie.
41:56
Zaś kiedy głód nastał na powierzchni całej ziemi, Josef otworzył wszystkie składy[1] oraz sprzedawał zboże Micrejczykom. Ale w ziemi Micraim głód się wzmagał.
Przypisy
  • [1]
    Dokładnie: wszystko, w czym cokolwiek było.
41:57
Także ze wszystkich krajów przybywali do Micraim, aby kupować zboże u Josefa; gdyż głód jeszcze bardziej się wzmagał na całej ziemi.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty.
Mar 13:11

W Chrystusie

Według tego jak zostaliście nauczeni. W nim ugruntowani, budowani i umacniani w wierze; w niej obfitując wśród dziękczynienia.
NBG Kol 2:7

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Konie w Biblii wymieniane są 156 razy.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Mówi bowiem: W czasie łaski wysłuchałem cię, A w dniu zbawienia pomogłem ci; Oto teraz czas łaski, Oto teraz dzień zbawienia.
II Kor 6:2


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić