„Pan tak mówi: Ja gdyby pasterz wybrał z paszczęki lwowi dwie goleni, abo ostatek ucha, tak synowie Izraelscy wydraci będą, którzy w Samaryjej mieszkają, mając łoże przy węgle, a łożnice w Damaszku.”
1I stało się w owe dni, że wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat.2Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.3Szli więc wszyscy do spisu, każdy do swego miasta.4Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, dlatego że był z domu i z rodu Dawida,5Aby był spisany wraz z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna.6I gdy tam byli, nadszedł czas, aby porodziła.7I porodziła syna swego pierworodnego, i owinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.8A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim.9I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka.10I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu,11Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym.12A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie.13I zaraz z aniołem zjawiło się mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących:14Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie.15A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze rzekli jedni do drugich: Pójdźmy zaraz aż do Betlejemu i oglądajmy to, co się stało i co nam objawił Pan.16I śpiesząc się, przyszli, i znaleźli Marię i Józefa oraz niemowlątko leżące w żłobie.17A ujrzawszy, rozgłosili to, co im powiedziano o tym dziecięciu.18I wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im powiedzieli.19Maria zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim.20I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im powiedziano.21A gdy minęło osiem dni, aby obrzezano dziecię, tedy nadano mu imię Jezus, jak je nazwał anioł, zanim się w żywocie poczęło.
22A gdy minęły dni oczyszczenia ich według zakonu Mojżeszowego, przywiedli je do Jerozolimy, aby je stawić przed Panem,23Jak napisano w zakonie Pańskim, iż: Każdy pierworodny syn będzie poświęcony Panu,24I aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w zakonie Pańskim, parę synogarlic albo dwa gołąbki.
25A był wtedy w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon; człowiek ten był sprawiedliwy i bogobojny i oczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim.26Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa Pana.27Przyszedł więc z natchnienia Ducha do świątyni, a gdy rodzice wnosili dziecię Jezus, by wypełnić przepisy zakonu co do niego,28On wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc:29Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju,30Gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje,31Które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów:32Światłość, która oświeci pogan, i chwałę ludu twego izraelskiego.33A ojciec jego i matka dziwili się temu, co mówiono o nim.34I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą,35I aby były ujawnione myśli wielu serc; także twoją własną duszę przeniknie miecz.
36I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z plemienia Aser; ta była bardzo podeszła w latach, a żyła siedem lat z mężem od panieństwa swego.37I była wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, i nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i w modlitwach dniem i nocą.38I nadszedłszy tejże godziny, wielbiła Boga i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.
39A gdy wykonali wszystko według zakonu Pańskiego, wrócili do Galilei, do miasta swego Nazaretu.40A dziecię rosło i nabierało sił, było pełne mądrości, i łaska Boża była nad nim.41A rodzice jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.42I gdy miał dwanaście lat, poszli do Jerozolimy na to święto, jak to było w zwyczaju.43A gdy te dni dobiegły końca i wracali, zostało dziecię Jezus w Jerozolimie, o czym nie wiedzieli jego rodzice,44A mniemając, iż jest pośród podróżnych, uszli dzień drogi i szukali go między krewnymi i znajomymi.45I gdy go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając go.46A po trzech dniach znaleźli go w świątyni, siedzącego wpośród nauczycieli, słuchającego i pytającego ich.47A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad jego rozumem i odpowiedziami.48I ujrzawszy go, zdziwili się. I rzekła do niego matka jego: Synu, cóżeś nam to uczynił? Oto ojciec twój i ja bolejąc szukaliśmy ciebie.49I rzekł do nich: Czemuście mnie szukali? Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?50Lecz oni nie rozumieli tego słowa, które im mówił.51I poszedł z nimi, i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swoim.52Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.
Link do wersetu
Przy pomocy poniższego formularza możesz wygenerować link odnośnika do tej strony. Można także wygenerować nim kod HTML odnośnika.
Nie trwóżcie się i nie lękajcie się! Czy wam tego już dawno nie opowiedziałem i nie zwiastowałem? I wy jesteście moimi świadkami. Czy jest bóg oprócz mnie? Nie, nie ma innej opoki, nie znam żadnej. Iz 44:8
W Chrystusie
Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił. Rzym 12:3
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Gdy Paweł i Barnaba poszli do Listry, Paweł uzdrowił tam mężczyznę który był kaleką od urodzenia. Ludzie uwierzyli że są oni bogami i nazwali Pawła "Hermesem" a Barnabę "Zeusem". Jednak krótko po tym wszystkim podburzeni przez żydów kamienowali Pawła dopóki nie myśleli że umarł (Dz 14:8-20).
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania! Chociaż ciało i serce moje zamiera, To jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki. Ps 73:25-26
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."