„Gdyż byłeś schronieniem słabemu, schronieniem ubogiemu w jego niedoli, ucieczką przed powodzią, cieniem przed upałem. A wszak poryw gniewu tyranów jest jak ulewa w zimie.”

Biblia Warszawska: Księga Izajasza 25,4

Nawigacja

Lista rozdziałów

Nowa Biblia Gdańska
Księga: 2 Księga Królów 17:41

17:1
Dwunastego roku króla judzkiego Achaza, w Szomronie objął rządy Hozeasz[1], syn Elego i panował nad Israelem dziewięć lat.
Przypisy
  • [1]
    Hozeasz był ostatnim królem, bowiem nastąpił koniec państwa północnego, zwanego Królestwem Israelskim.
17:2
A czynił to, co było niegodziwym w oczach WIEKUISTEGO; jednak nie tak, jak israelscy królowie, co byli przed nim.
17:3
Zatem nadciągnął przeciw niemu król asyryjski Salamanasar[1], więc Hozeasz został jego lennikiem oraz składał mu daninę.
Przypisy
  • [1]
    Który panował od 727-722 p.n.e..
17:4
Gdy jednak król asyryjski odkrył spisek Hozeasza – gdyż wyprawił on posłów do micraimskiego króla So[1], a królowi asyryjskiemu nie składał rok rocznie daniny – zamknął go oraz spętanego wtrącił do więzienia.
Przypisy
  • [1]
    Najprawdopodobniej król etiopski Szabi/Sewechus, względnie Sabako.
17:5
Potem król asyryjski nadciągnął przeciw całemu krajowi i przyciągnąwszy do Szomronu, oblegał go przez trzy lata.
17:6
Zaś dziewiątego roku Hozeasza, król asyryjski zdobył Szomron, uprowadził Israelitów do Aszuru i osadził ich w Chalach i nad Chaborem – rzeką Gozanu, oraz w medyjskich miastach.
17:7
Bowiem synowie Israela zgrzeszyli WIEKUISTEMU, swojemu Bogu, który ich wyprowadził z ziemi Micraimu, z mocy micraimskiego władcy – faraona, i czcili obce bóstwa.
17:8
Postępowali według zwyczajów plemion, które WIEKUISTY wypędził przed obliczem synów Israela, oraz za israelskimi królami, którzy te obyczaje wprowadzili.
17:9
Nadto synowie Israela wymyślili sobie niewłaściwe rzeczy względem WIEKUISTEGO, swojego Boga, i wznosili sobie wyżyny we wszystkich swoich miastach, począwszy od tych, co miały tylko strażniczą wieżę – aż do miasta obwarowanego.
17:10
Wystawiali sobie posągi i astarty[1] na każdym wysokim pagórku oraz pod każdym zielonym drzewem.
Przypisy
  • [1]
    Posągi fenickiej i syryjskiej bogini Astarty, czyli Wenery; inni: święte gaje (gdyż w nich były one stawiane).
17:11
Na wszystkich wyżynach palili też kadzidła; tak, jak owe plemiona, które WIEKUISTY wypędził przed ich obliczem. Spełniali niecne czyny, aby jątrzyć WIEKUISTEGO.
17:12
Służyli bałwanom, o czym WIEKUISTY im powiedział: Nie czyńcie tych rzeczy!
17:13
WIEKUISTY ostrzegał Israela i Judę przez wszystkich Swoich proroków, przez każdego widzącego, mówiąc: Odwróćcie się od waszych niecnych dróg, przestrzegajcie Moich przykazań oraz sądów; ściśle według nauki, którą powierzyłem waszym przodkom i którą wam przekazałem przez Moje sługi – proroków.
17:14
Jednak nie usłuchali oraz uczynili krnąbrnym swój kark, tak jak ich przodkowie, co nie ufali swojemu Bogu – WIEKUISTEMU.
17:15
Porzucili ustawy oraz Jego przymierze, które zawarł z ich przodkami, oraz Jego przestrogi, którymi ich ostrzegał, a poszli za marnością i plemionami, które ich otaczały, aczkolwiek WIEKUISTY zakazał im czynić tak jak oni – więc zmarnieli.
17:16
Porzucili wszystkie przykazania swojego Boga, WIEKUISTEGO; uczynili sobie odlewy – dwa cielce, sporządzili sobie astarty, korzyli się przed całym zastępem nieba oraz służyli Baalowi.
17:17
Także przeprowadzali przez ogień synów i swoje córki, oddawali się gusłom i wróżbiarstwu oraz się zaprzedali, by czynić to, co jest niegodziwym w oczach WIEKUISTEGO oraz Go drażnić.
17:18
Zatem WIEKUISTY niezmiernie się oburzył na Israelitów oraz odrzucił ich sprzed Swojego oblicza; nic nie pozostało, jedynie samo judzkie pokolenie.
17:19
Ale i Judejczycy nie przestrzegali przykazań swojego Boga, WIEKUISTEGO, lecz postępowali według ustaw Israelitów, które sami sobie ułożyli.
17:20
Dlatego WIEKUISTY porzucił cały ród Israelitów, upokorzył ich i wydał w moc grabieżców, aż ich odtrącił sprzed Swojego oblicza.
17:21
Bo kiedy Israel się oderwał od domu Dawida i ogłosili królem Jerobeama, syna Nebata – Jerobeam popchnął Israela do odstępstwa od WIEKUISTEGO oraz przyprowadził ich do wielkiego grzechu.
17:22
Więc synowie Israela chodzili we wszystkich grzechach, które wprowadził Jerobeam oraz od nich nie odstępowali.
17:23
Tak było, dopóki WIEKUISTY nie odrzucił Israelitów sprzed Swojego oblicza, jak zapowiedział przez wszystkie Swoje sługi - proroków. I Israel został uprowadzony ze swojej ziemi do Aszuru, aż po dzisiejszy dzień.
17:24
Zaś król asyryjski sprowadził ludzi z Babelu, Kuty, Iwwy, Chamathu i Sefarwaim oraz ich osiedlił w miastach Szomronu[1], na miejscu Israelitów[2]. Tak wzięli w posiadanie Szomron oraz zamieszkali w jego miastach.
Przypisy
  • [1]
    Spolszczone: Samarii.
  • [2]
    W tej epoce Babilonia znajdowała się pod hegemonią Aszuru (Asyrii). Osadnicy zmieszali się z resztkami Israelitów i stali się znani pod nazwą Szomronici / Samarytanie (w Tamudzie – Kutejczycy).
17:25
Kiedy jednak na początku ich osiedlenia nie bali się WIEKUISTEGO – BÓG nasłał na nich lwy, które ich rozszarpywały.
17:26
Zatem doniesiono królowi asyryjskiemu, mówiąc: Plemiona, które wprowadziłeś, by je osiedlić w miastach Szomronu, nie znają metody służenia krajowemu bóstwu; więc nasłał na nie lwy, które ich rozszarpują, gdyż nie znają sposobu służenia krajowemu bóstwu.
17:27
Więc król asyryjski rozkazał, mówiąc: Sprowadźcie tam jednego z kapłanów, których stamtąd uprowadziliście, by poszedł i tam zamieszkał oraz nauczył ich sposobu służenia krajowemu bóstwu.
17:28
Tak przybył jeden z kapłanów, którego uprowadzili z Szomronu, zamieszkał w Betel oraz ich uczył jak mają czcić WIEKUISTEGO.
17:29
Jednak każde plemię zrobiło sobie własne bóstwo i ustawiali je na przybytkach wyżyn, które pobudowali Szomronici; każde plemię w swych miastach, w których osiadło.
17:30
Ludzie babilońscy sporządzili Sukot-Benot[1], ci z Kut sporządzili Nergala[2], a ci z Chamath sporządzili Aszymę[3].
Przypisy
  • [1]
    Co znaczy: Szałasy córek - szałasy poświęcone dziewicom, a szerzej Milicie, albo Wenerze.
  • [2]
    Bóstwo babilońskie jak Marduch, oznaczające planetę Mars.
  • [3]
    Demoniczne bóstwo w postaci kozła.
17:31
Awwici sporządzili Nibchaza[1] i Tartaka[2], zaś Sefarwejczycy palili swoje dzieci na cześć Adrammelecha i Anammelecha[3] – bożków sefarwaimskich.
Przypisy
  • [1]
    Demoniczne bóstwo w postaci psa.
  • [2]
    Nazwa demona mroku.
  • [3]
    Bóstwa utożsamiane z Molochem.
17:32
Przy tym czcili i WIEKUISTEGO oraz ustawili sobie pierwszych lepszych za kapłanów wyżyn; oni pełnili za nich służbę w przybytkach wyżyn.
17:33
Czcili WIEKUISTEGO, lecz służyli i swoim bóstwom oraz zwyczajom plemion z których ich uprowadzono.
17:34
I aż po dzisiejszy dzień postępują według swoich dawnych zwyczajów. Nie czczą WIEKUISTEGO, a jednak nie postępują według swoich własnych wyroków i zwyczajów, czy też według nauki oraz Prawa, które WIEKUISTY powierzył synom Jakóba, któremu nadał imię Israel.
17:35
Bo WIEKUISTY zawarł z nimi przymierze oraz im przykazał, mówiąc: Nie będziecie czcili cudzych bóstw, ani korzyli się przed nimi, ani im służyli, ani im ofiarowali!
17:36
Lecz jedynie WIEKUISTEMU, który was wielką siłą oraz wyciągniętym ramieniem wyprowadził z ziemi Micraimu; przed Nim się kłaniajcie i Jemu ofiarujcie!
17:37
Macie też przestrzegać ustawy, sądu, nauki i Prawa, które wam napisał, abyście je pełnili po wszystkie czasy; nie czcijcie cudzych bóstw!
17:38
Nie zapominajcie o przymierzu, które z wami zawarłem oraz nie czcijcie cudzych bóstw!
17:39
Czcijcie jedynie WIEKUISTEGO, waszego Boga, a On was wyzwoli z ręki wszystkich waszych wrogów.
17:40
Ale nie usłuchali, lecz czynią według dawnego swego zwyczaju.
17:41
I tak te plemiona czciły WIEKUISTEGO, ale służyły też swoim odlewom; również ich dzieci i wnuki postępują tak, jak czynili ich ojcowie, i to po dzień dzisiejszy.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Lecz teraz - tak mówi Pan - który cię stworzył, Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu: Nie bój się, bo cię wykupiłem, nazwałem cię twoim imieniem - moim jesteś!
Iz 43:1

W Chrystusie

W którym mamy odkupienie przez krew jego, to jest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego ...
BG Efez 1:7

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Paweł używał słowa "łaska" w pierwszych 5 wersetach każdej księgi którą napisał.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził.
I Jan 5:1


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić