„Mówili też [żeglarze] jeden do drugiego: Chodźcie, rzućmy losy, a dowiemy się, z powodu kogo to właśnie nieszczęście [spadło] na nas. I rzucili losy, a los padł na Jonasza.”

Biblia Tysiąclecia: Księga Jonasza 1,7

Nawigacja

Lista rozdziałów

Nowa Biblia Gdańska
Księga: Dobra Nowina spisana przez Jana 12:1

12:1
A szóstego dnia przed Paschą Jezus przyszedł do Betanii, gdzie był umarły Łazarz, który podniósł się z martwych.
12:2
Więc zrobili mu tam ucztę i Marta usługiwała; zaś Łazarz był jednym z tych, którzy leżeli razem z nim u stołu.
12:3
Potem Maria wzięła funt bardzo drogiego, płynnego pachnidła nardu, namaściła nogi Jezusa i wytarła jego stopy swoimi włosami; zaś dom został napełniony od zapachu pachnidła.
12:4
Zatem jeden z jego uczniów, Judas syn Szymona Iszkarioty, który miał go wydawać, mówi:
12:5
Dlaczego to pachnidło nie zostało sprzedane za trzysta denarów i nie zostało to dane ubogim?
12:6
Lecz powiedział to nie dlatego, że on się troszczył o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i mając sakiewkę, zabierał zdeponowane pieniądze.
12:7
A Jezus powiedział: Zostaw ją, zachowała to na czas mojego pogrzebu.
12:8
Bowiem ubogich zawsze macie wśród was, ale mnie nie zawsze macie.
12:9
Potem liczny tłum Żydów się dowiedział, że tam jest i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale żeby zobaczyć też Łazarza, którego podniósł z martwych.
12:10
Zaś przedniejsi kapłani zdecydowali, aby także Łazarza zabić,
12:11
Bowiem wielu Żydów z jego powodu odchodziło oraz wierzyło co do Jezusa.
12:12
A nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus idzie do Jerozolimy,
12:13
Więc wziął gałązki palm, wyszedł mu na spotkanie i krzyczał: Wybaw, błagam![1] Wielbiący Boga[2], który idzie w Imieniu Pana, Król Israela.
Przypisy
  • [1]
    Hebrajskie Hosanna!
  • [2]
    Błogosławiony.
12:14
Zaś Jezus znalazł osiołka, po czym usiadł na niego, jak jest napisane:
12:15
Nie bój się córko Syjonu, oto idzie twój król, siedzący na źrebięciu oślicy.
12:16
Tego najpierw nie zrozumieli jego uczniowie, ale gdy Jezus został wyniesiony, wtedy przypomnieli sobie, że było to o nim napisane i to mu uczynili.
12:17
Świadczył także ten tłum, który był z nim, gdy wywołał z grobu Łazarza oraz podniósł go z martwych.
12:18
I dlatego wyszedł naprzeciw niemu tłum, bo usłyszeli, że on uczynił ten cud[1].
Przypisy
  • [1]
    Także: znak.
12:19
Zatem faryzeusze powiedzieli między sobą: Widzicie, że nie macie żadnego zysku; oto świat poszedł za nim.
12:20
A pośród tych, co wchodzili, by złożyć hołd w święto, byli też pewni Grecy.
12:21
Ci przyszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, oraz prosili go, mówiąc: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa.
12:22
Filip podchodzi i mówi to Andrzejowi. Przychodzi Andrzej i Filip oraz mówią to Jezusowi.
12:23
Zaś Jezus im odpowiada, mówiąc: Nadeszła godzina, by Syn Człowieka został wyniesiony[1].
Przypisy
  • [1]
    Także: wysławiony.
12:24
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy wpadnie do ziemi i nie umrze, samo jedynie pozostaje[1]; ale jeżeli umrze - niesie liczny owoc.
Przypisy
  • [1]
    Także: trwa, czeka, pozostaje niezmienionym.
12:25
Kto kocha swoje życie[1] - traci je; a kto nienawidzi swojego życia[1] na tym świecie - zachowuje je ku życiu wiecznemu.
Przypisy
  • [1]
    Także: duszę, serce, skłonność, charakter.
12:26
Jeśli ktoś zechce mi służyć, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam też będzie mój sługa; jeżeli ktoś zechce mi służyć, Ojciec go uszanuje.
12:27
Teraz została wstrząśnięta moja dusza, i co mogę powiedzieć? Ojcze, zachowaj mnie przy życiu z dala od tej godziny? Wszakże po to przyszedłem; na tę godzinę.
12:28
Ojcze, wynieś Twoje Imię. A z niebios dotarł głos: Wyniosłem i jeszcze wyniosę.
12:29
Zatem stojący tłum, kiedy to usłyszał, mówił: Był grzmot; inni mówili: Anioł do niego przemówił.
12:30
A Jezus odpowiedział, mówiąc: Nie ze względu na mnie dotarł ten głos, ale ze względu na was.
12:31
Teraz dzieje się sąd[1] tego świata, teraz władca tego świata będzie wyrzucony[2] na zewnątrz.
Przypisy
  • [1]
    Także: ocena, oddzielenie, sprawa sądowa.
  • [2]
    Także: wygnany, wydany na świat.
12:32
Zaś ja, kiedy zostanę wyniesiony z dala od ziemi, wszystkich do siebie przyciągnę.
12:33
A mówił to dając znak, jaką śmiercią miał umrzeć.
12:34
Zatem odpowiedział mu tłum: Myśmy usłyszeli z Prawa, że Chrystus pozostaje niezmiennym na wieczność, więc jakże ty mówisz, że Syn Człowieka ma zostać wyniesiony? Kto to jest ten Syn Człowieka?
12:35
A Jezus im powiedział: Jeszcze mały okres czasu jest wśród was światło; chodźcie, gdy macie światło, żeby was nie owładnęła ciemność; bowiem chodzący w ciemności nie wie dokąd idzie.
12:36
Dopóki macie światło, miejcie zaufanie względem światła, abyście mogli stać się dziećmi światła. To powiedział Jezus i odszedł, oraz z dala od nich się ukrył.
12:37
A choć uczynił tak wiele znaków przed nimi, nie uwierzyli względem niego,
12:38
Aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, który powiedział: Panie, kto uwierzył naszej relacji? A ramię Pana komu zostało objawione[1]?
Przypisy
  • [1]
    Także: odsłonięte, odkryte, wyjawione.
12:39
Dlatego nie mogli uwierzyć, bo Izajasz jeszcze powiedział:
12:40
Zaślepił ich oczy oraz uczynił twardym ich serce; aby oczyma nie mogli zobaczyć i sercem nie poznali oraz nie zawrócili, abym ich uzdrowił.
12:41
To powiedział Izajasz, kiedy zobaczył jego chwałę oraz odnośnie niego opowiadał.
12:42
Jednak przy tym, także wielu z przywódców uwierzyło względem niego, ale z powodu faryzeuszów się nie przyznali, by nie zostali wykluczeni z bóżnicy.
12:43
Bowiem umiłowali bardziej chwałę ludzi, niż chwałę Boga.
12:44
Zaś Jezus zawołał, mówiąc: Kto wierzy względem mnie - nie wierzy względem mnie, ale względem Tego, który mnie posłał.
12:45
Także kto mnie widzi - widzi Tego, który mnie posłał.
12:46
Ja, światło, przyszedłem na świat, aby każdy wierzący względem mnie, nie został w ciemności.
12:47
A jeśliby ktoś wysłuchał moich słów i nie uwierzył, ja go nie sądzę; bo nie przyszedłem abym osądził świat, ale abym świat zbawił.
12:48
Kto mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma Tego, kto go sądzi; Słowo, które powiedziałem, to go osądzi w dniu ostatnim.
12:49
Gdyż ja nie powiedziałem z samego siebie, ale Ten, co mnie posłał, Ojciec, On mi dał polecenie, co mam powiedzieć i co mówić.
12:50
Wiem też, że Jego polecenie jest[1] życiem wiecznym; więc co ja mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec.
Przypisy
  • [1]
    Także: żyje.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Rzekł do nich Izajasz: Tak powiedzcie waszemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się tych słów, które słyszałeś, a którymi mnie lżyli pachołcy króla asyryjskiego!
Iz 37:6

W Chrystusie

A uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości
Rzym 6:18

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Mojżesz wyprowadzając z Egiptu Izraelitów, zabrał ze sobą kości Józefa (II Mojż 13:19). (Józef poprosił o to 360 lat wcześniej gdy prorokował o tym że Bóg wyprowadzi Izraelitów z Egiptu [I Mojż 50:24-26]). Kości Józefa zostały pochowane później w Sychem (Joz 24:32).

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Albowiem sam Ojciec miłuje was, dlatego że wyście mnie umiłowali i uwierzyli, że Ja od Boga wyszedłem.
Jan 16:27


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić