Biblia Jakuba Wujka
Księga: 1 Księga Kronik 12:17
Ci też przyszli do Dawida do Siceleg, gdy jeszcze uciekał przed Saulem, synem Cis, którzy byli mężni i wyborni bojownicy,
ciągnący łuk i obiema rękoma z proce kamienie ciskający, i strzałami ugadzający, z braciej Saulowej z Beniamina.
Książę Abiezer i Joas, synowie Samaa Gabaatczyka; i Jaziel, i Fallet, synowie Azmot; i Baracha, i Jehu Anatotczyk.
Samajas też Gabaonczyk, namocniejszy między trzydziestą i nad trzydziestą. Jeremiasz i Jeheziel, i Johanan, i Jezabad Gaderotczyk,
Lecz i z Gaddi zbiegli do Dawida, gdy się krył na puszczy, rycerze barzo mocni i żołnierze niepospolici noszący tarcz i kopią. Twarze ich jako lwie twarzy, a prędcy jako sarny po górach:
ci z synów Gad hetmani wojska. Ostatni nad stem żołnierzów był przełożony, a nawiętszy nad tysiącem.
Ci są, którzy przeszli Jordan miesiąca pierwszego, kiedy zwykł wylewać z brzegów swoich, i wygnali wszytkie, którzy mieszkali w dolinach, na wschodnią stronę i na zachodnią.
I wyszedł Dawid przeciwko im, i rzekł: Jeśliście spokojnie do mnie przyszli, abyście mię ratowali, serce moje niech się złączy z wami: ale jeśliście mi na zdradzie za nieprzyjacioły memi, gdyż ja nie mam nieprawości w rękach moich, niech widzi Bóg ojców naszych a niech sądzi.
A duch odział Amasaj przedniejszego między trzydziestą, i rzekł: Twoiśmy, o Dawidzie, i z tobą, synu Isaj! Pokój, pokój tobie i pokój pomocnikom twoim, bo ciebie Bóg twój wspomaga! A tak przyjął je Dawid i poczynił je przełożonymi hufcu.
A z Manasse zbiegli do Dawida, kiedy ciągnął z Filistymy przeciw Saulowi, aby walczył. I nie potykał się z nimi, bo naradziwszy się książęta Filistymskie, odesłali go, mówiąc: Z niebezpieczeństwem głów naszych wróci się do pana swego, Saula.
Gdy tedy wrócił się do Siceleg, zbiegli do niego z Manasse Ednas i Jozabad, i Jedihel, i Michael, i Ednas, i Jozabad, i Eliu, i Salati, przełożeni nad tysiącmi Manasse.
Ci pomagali Dawidowi przeciw łotrzykom: bo wszyscy byli mężowie mocni i zostali hetmany w wojsku.
Lecz i na każdy dzień ściągali się do Dawida na pomoc jemu, aż wielki poczet był jako wojsko Boże.
Ta też jest liczba przedniejszych wojska, którzy przyszli do Dawida, gdy był w Hebron, aby przenieśli królestwo Saulowe do niego według słowa PANSKIEGO.
A z synów Beniamin, bratów Saulowych, trzy tysiące: bo wielka część ich jeszcze naśladowała domu Saulowego.
A z połowice pokolenia Manasse, ośmnaście tysięcy, którzy każdy wedle imion swych przyjachali, aby Dawida królem uczynili.
Z synów też Issachar mężowie umiejętni, którzy znali każde czasy ku rozkazowaniu, co by czynić miał Izrael, książąt dwieście, a wszytek ostatek pokolenia, rady ich naśladował.
A z Zabulon, którzy wychodzili na wojnę i stawali w szyku opatrzeni orężem wojennym, pięćdziesiąt tysięcy przyszli na pomoc z sercem nie dwoistym.
A zza Jordania z synów Ruben i z Gad, i z połowice pokolenia Manasse opatrzonych orężem wojennym, sto i dwadzieścia tysięcy.
Ci wszyscy mężowie waleczni, sprawni ku bitwie, sercem statecznym przyszli do Hebron, aby uczynili królem Dawida nad wszytkim Izraelem: lecz i wszyscy inni z Izraela jednego serca byli, aby Dawid był królem.
Lecz i którzy blisko ich byli, aż do Issachar i Zabulon, i Neftali, przynosili chleb na oślech i na wielbłądziech, i na mulech, i na wolech ku jedzeniu: mąkę, figi, rozynki, wino, oliwę, woły i barany wielkim dostatkiem, bo była radość w Izraelu.