Biblia Brzeska
Księga: List św. Pawła do Efezjan 4:28

List Pawła świętego do Efezów
Proszę tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jako się godzi w powołaniu, którym jesteście wezwani.
Jeden Bóg i Ociec wszytkich, który jest nad wszytki rzeczy i po wszytkich rzeczach i we wszytkich was.
I tenże dał niektóre apostoły, a drugie proroki, drugie zasię ewanjelisty, niektóre też pasterze i uczyciele.
Aż wszyscy przyjdziemy w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wzrostu Krystusowego.
Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się i nie byli miotani tam i sam leda wiatrem nauki, przez chytrość ludzi i przez omylność, która jest na zdradę postawiona.
Z którego wszytko ciało słusznie spojone i społu złączone, w każdym spojeniu związania mocy, którą wewnątrz sprawuje, według miary każdego członku bierze pomnożenie przystojne ciału, ku zbudowaniu samego siebie przez miłość.
To tedy powiedam i uprzejmie proszę przez Pana, abyście więcej nie postępowali, jako ini pogani postępują w próżności umysłu swego.
Mając mysl zaćmioną, a będąc oddaleni od żywota Bożego przez nieumiejętność, która w nich jest, z zatwardziałości serca ich.
Którzy bez żałości udali sami siebie na haniebną sromotę, aby się z chciwością wszelakiej nieczystości dopuszczali.
To jest, abyście złożyli z siebie co się dotycze pirwszego postępowania starego onego człowieka, który zdradliwemi pożądliwościami bywa zepsowan.
I przyoblekli nowego człowieka, który wedle Boga stworzon jest ku sprawiedliwości i świętobliwości prawdziwej.
A przetoż odłożywszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy bliźniemu swemu; abowiem jesteśmy członkami jedni drugich.
Ten który kradł, niechaj już nie kradnie, ale raczej niechaj robi, pracując rękoma, coby było dobrego, aby mógł użyczać potrzebnemu.
Niechaj żadna mowa sprosna z ust waszych nie wychodzi; ale jesli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby łaskę tym, którzy słuchają przyniosła.
A nie zasmucajcie Ducha onego świętego Bożego, przez którego jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
Wszelaka przykrość, i popędliwość, i gniew, i wołanie, i złorzeczenie, niech będzie odjęte od was, z wszelaką złością.
Ale bądźcie dobrotliwymi jedni przeciwko drugim, miłosierni, odpuszczając sobie, jako i Bóg w Krystusie wam odpuścił.