Biblia Brzeska
Księga Daniela 4:20

Ja Nabuchodonozor, będąc na pokoju w domu moim, a prawie kwitnący w pałacu moim.

Widziałem sen, który mię przestraszył i wszytki myśli me, którem miał na łożu swym i widzenia głowy mojej zatrwożyły mię.

A przetoż wydan jest wyrok ode mnie, aby wszytcy mędrcy babilońscy byli przed obliczność moję przywiedzieni, żeby mi wykład snu oznajmili.

Przyszli tedy mędrcy i praktykarze, Kaldejczycy i wieszczkowie, a opowiedziałem sen przed nimi, a wszakoż oni wykładu snu oznajmić mi nie umieli.

Aż potym był przywiedzion przed mię Daniel, którego imię jest Baltasar według imienia boga mego, a w którym jest duch bogów świętych, a przed tym sen mój opowiedziałem.

O Baltasar, książę nad wszemi mędrcy, wiem iż duch bogów świętych jest w tobie, a żadna tajemnica od ciebie zakryta nie jest, widzenie snu mego, którym widział tudzież i wykład jego powiedz mi.

Abowiem widzenie głowy mej na łożu moim było to: Widziałem drzewo w pośród ziemie, którego wysokość była wielka.

Wielkie i mocne drzewo, tak iż wysokość jego dotykała nieba, a rozszerzało się aż do granice wszej ziemie.

Gałęzi jego były barzo piękne, a owoc jego obfity, na niem był pokarm prze wszytki, a dawało pod sobą cień ku mieszkaniu bestyjam polnem, miedzy też jego gałęziami mieszkało ptastwo powietrzne, a z niego pożywało wszelkie ciało.

Widziałem jeszcze w widzeniu głowy mej na łożu moim, a ono stróż święty zstąpił z nieba.

I głośno zawołał tak mówiąc: Podrąbcie drzewo, obetnijcie gałęzi jego, okrzeszcie różdżki jego, a rozproszcie owoc jego. Zwierzęta niech odejdą, które są pod nim, a ptacy niech zlecą z gałęzia jego.

A wszakoż pień korzenia jego zostawcie w ziemi, a niech będzie związan żelazną i miedzianą związką miedzy chwastem polnym, a niech będzie pokropion rosą niebieską, cząstka jego niechaj będzie z zwierzęty miedzy chwastem ziemie.

Serce jego niech się odmieni od przyrodzenia człowieczego i niech mu będzie dane serce zwierzęce, a siedm lat niech się wypełnią nad nim.

Tać była rzecz według wyroku stróżów, a święci to uradzili pytając się: Przecz wżdy tak? Aby żywiący poznali, iż Nawyzszy panuje nad każdem królestwem ludzkim, a dawa je temu komu chce, a postanawia na niem nazgardzeńszego człowieka.

Tenci jest sen, którym ja Nabuchodonozor król widział. A tak ty, Baltasar oznajm mi wykład jego, abowiem wszytcy mędrcy w królestwie mym, nie mogli mi wyłożyć własności jego, ale ty możesz, abowiem duch bogów świętych jest w tobie.

Tedy Daniel, którego imię było Baltasar, zamilknął prawie przez jednę godzinę i myśli jego dziwnie go trwożyły. Rzekł tedy tak król do niego: O Baltasar, sen oto ten i wykład jego niech cię nic nie trwoży. Któremu odpowiedział Baltasar: O mój panie, sen ten niech się na ty wypełni, co cię nienawidzą, a wykład jego na nieprzyjacioły twoje.

Drzewo któreś widział wielkie i mocne, którego wysokość dosięgała nieba, a rozszerzało się po wszej ziemi.

Którego gałęzi były piękne, a owoc jego obfity, na którym był pokarm prze wszytki, pod którem odpoczywały bestyje polne, a miedzy jego gałęziem mieszkało ptastwo powietrzne.

Tyś jest sam o królu, któryś jest tak wywyższon i umocnion, a wysokość twa urosła, a przyszła aż prawie ku niebu, także i moc twoja jest aż do kończyn ziemie.

To zasię coś królu widział stróża i świętego zstępującego z nieba, który wołał: Podrąbcie drzewo a zepsujcie je, wszakoż jednak zostawcie pień korzenia jego w ziemi i niech będzie związan związką żelazną i miedzianą miedzy chwastem polnym, a niech będzie pokropion rosą niebieską, cząstka też jego niech będzie z źwierzęty polnymi, aż się nad nim wypełnią siedm lat.

Otóż tego wykład masz o królu, a jest to dekret Nawyższego, który jest wydan przeciw tobie królu, panie mój.

Ciebieć wyrzucą z pośrzodku ludu, a mieszkanie twe będzie z źwierzęty polnymi i będziesz się pasł trawą jako wół, a będziesz pokropion rosą niebieską, a takci się siedm lat nad tobą wypełnią, aż poznasz Nawyższego panującego nad każdym królestwem ludzkim, a iż je on dawa komu chce.

A to co rozkazano zostawić pień korzenia tego drzewa, znaczy że królestwo twe tobie zostanie, aż poznasz, iż moc jest w niebie.

A przetoż o królu przyjmi wdzięcznie radę moję, odkup grzechy twoje sprawiedliwością, a złości twe czynieniem miłosierdzia nad ubogimi, abowiem to będzie lekarstwo na występek twój.

Przyszły tedy wszytki ty rzeczy na Nabuchodonozora króla.

Po dwunaście miesięcy przechodząc się po pałacoch królewskich w Babilonie.

I rzekł król tymi słowy: Izali to nie jest wielkie Babilon, którem ja pobudował, aby było królewskiem dworem w mocy możności mojej, ku chwale majestatu mego?

A jeszcze ty słowa były w uściech królewskich, a oto głos z nieba zstąpił mówiąc: O królu Nabuchodonozor, tobieć mówią: Twoje królestwo odejdzie od ciebie.

Od ludzi wyrzucą cię, a z źwierzęty polnemi będzie mieszkanie twoje, trawą się paść będziesz jako wół, a siedm lat wypełnią się nad tobą, aż poznasz, iż Nawyższy panuje nad każdym królestwem ludzkim, a iż podawa je komu chce.

Tejże godziny stało się dosyć słowu onemu nad Nabuchodonozorem i wyrzucon jest od ludzi, a jadł trawę jako wół, a ciało jego było skropione rosą niebieską, aż włosy jego zrosły jako mech na orle, a paznokcie jego były podobne paznoktom ptaszym.

A gdy czas on wychodził, ja Nabuchodonozor, podniosłem w niebo oczy moje i przyszedłem ku rozumowi, a począłem błogosławić Nawyższemu i chwaliłem i wielbiłem żywiącego na wieki, którego moc jest moc wieczna, a królestwo jego od narodu do narodu.

Wszyscy mieszkający na ziemi za nic są przed nim, gdyż on wszytko czyni wedle wolej swojej, tak nad zastępy niebieskimi, jako też i nad mieszkającymi na ziemi i nie masz żadnego, coby był na przekazie ręce jego, a któryby rzekł: I cóżeś uczynił?

Zatym wnet tegoż czasu przywrócon mi jest rozum i przyszedłem zaś ku chwale królestwa i majestatu mego, a pierwszy mój kształt jest mi przywrócon; panowie też radni moi i książęta moje szukały mię, a jestem potwierdzon w królestwie moim i daleko więcej majestat mój podwyższon jest.

A dlatego teraz, ja Nabuchodonozor, chwalę, wywyższam i wielbię Króla niebieskiego, którego wszytki sprawy są prawda, a drogi jego są sprawiedliwe, tak iż on może poniżyć wszytki ty, co chodzą w pysze.