Biblia Warszawska
Księga Psalmów 147:9
147:1
Chwalcie Pana, Albowiem dobrze jest śpiewać Bogu naszemu, Bo to wdzięczna rzecz; pieśń chwały jest miła.
147:2
Pan buduje Jeruzalem, Zgromadza rozproszonych Izraela.
147:3
Uzdrawia tych, których serce jest złamane, I zawiązuje ich rany.
147:4
Wyznacza liczbę gwiazd, Wszystkim nadaje imiona.
147:5
Wielki jest Pan nasz i potężny w mocy, Mądrość jego jest niezmierzona.
147:6
Pan podnosi pokornych, Bezbożnych do ziemi poniża.
147:7
Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, Grajcie Panu naszemu na cytrze!
147:8
Okrywa niebiosa obłokami, Przygotowuje deszcz dla ziemi, Sprawia, że trawa rośnie na górach.
147:9
Daje bydłu pokarm jego, Młodym krukom, gdy do niego wołają.
147:10
Nie lubuje się w sile rumaka, Nie ma upodobania w goleniach męża.
147:11
Pan ma upodobanie w tych, którzy się go boją, Którzy ufają łasce jego.
147:12
Chwal, Jeruzalem, Pana; Sław, Syjonie, Boga swego!
147:13
Bo On umocnił zasuwy bram twoich, Błogosławił synom twoim wśród ciebie.
147:14
On zapewnia pokój granicom twoim, Karmi cię najlepszą pszenicą.
147:15
On posyła swój rozkaz na ziemię, Szybko biegnie słowo jego.
147:16
On daje śnieg jak wełnę, Szron jak popiół rozsypuje.
147:17
Rozrzuca grad swój jak okruchy, Któż ostoi się przed jego mrozem?
147:18
Posyła słowo swoje i sprawia roztopy, Wionie swym wiatrem i ciekną wody.
147:19
Oznajmił swe słowo Jakubowi, Ustawy swe i prawa Izraelowi.
147:20
Nie uczynił tak żadnemu ludowi, Dlatego nie znają jego praw. Alleluja.