Biblia Brzeska
Księga: 1 Księga Mojżeszowa 8:5
Tytuł oryginalny
Pierwsze księgi Mojżeszowe które zową językiem greckim Genesis a po polsku Początkiem albo Rodzajem
Pierwsze księgi Mojżeszowe które zową językiem greckim Genesis a po polsku Początkiem albo Rodzajem
Wspomionął tedy Bóg na Noego i na wszytki źwierzęta i bydła, które były z nim w arsze i puścił Bóg wiatr na ziemię, a zastanowiły się wody.
A wody ściekały i opadały aż do dziesiątego miesiąca, a pierwszego dnia, tegoż dziesiątego miesiąca, wierzchy gór ukazały się.
Ale ona, nie znalaższy gdzieby miała postawić stopę nogi swej, wróciła się k niemu do archy; abowiem jeszcze wody po wszej ziemi były. A on ściągnąwszy rękę swą wziął ją, a wniósł do siebie w archę.
Tedy pod wieczór wróciła się gołębica do niego, a w nosie swym przyniosła gałąskę oliwną, którą ułomiła. A zatym Noe poznał, iż wody opadły z ziemie.
I czekał jeszcze drugie siedm dni, a potym wypuścił gołębicę, która się już k niemu więczej nie wróciła.
Stało się tedy roku sześćsetnego pierwszego wieku Noego, dnia pierwszego, miesiąca pierwszego, oschły wody z ziemie. A Noe, odjąwszy dach z archy, wyzrał, a ono wierzch ziemie osechł.
I wywiedź za sobą wszytki źwierzęta, które są z tobą, ptaki, bydlęta i gad płazający się po ziemi, a niech wydają płód, a rozradzają się i rozmnażają na ziemi.
Wszelkie źwierzę, wszelki gad, wszelkie ptastwo i wszystko co się rucha na ziemi, wedle rodzajów swych, wyszło z onej archy.
Zbudował tedy Noe ołtarz Panu i wziął ze wszytkich źwierząt czystych i ze wszech ptaków czystych, a ofiarował ofiarę na ołtarzu onym.
I poczuł Pan wdzięczną wonność, a rzekł w sercu swym: Już dalej nie będę przeklinał ziemię dla człowieka; abowiem mysli serca ludzkiego przewrotne są od młodości jego i nie zatracę więcej wszytkiego stworzenia żywego, jakom to był uczynił.
Nadto jako długo ziemia trwać będzie, siania i żniwa, zimna i gorąca, lato i zima, dzień i noc nie ustaną.