„A człowiek z przyrodzenia swego nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; abowiem są jemu głupstwem, a nie może ich poznać, gdyż duchownym obyczajem bywają rozsądzone.”

Biblia Brzeska: 1 List św. Pawła do Koryntian 2,14

Rozmiar tekstu

Czcionka

Kolor tekstu

Przewiń stronę do wersetu

TAKPrzewijajNIE

Zmień układ strony

Podgląd

Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.

Czy wyświetlać przypisy ?

TAKWłącz przypisyNIE

Sposób wyświetlania przypisów

TAKPełne przypisyNIE

Czy wyświetlać odnośniki ?

TAKWyświetlaj odnośnikiNIE

Wyświetlaj losowy werset

TAKWyświetlajNIE

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Warszawska
Księga: Ewangelia św. Jana 21:8

Jezus ukazuje się uczniom nad Morzem tyberiadzkim

¹Potem ukazał się znowu Jezus uczniom nad Morzem Tyberiadzkim, a ukazał się tak: ²Byli razem: Szymon Piotr i Tomasz zwany Bliźniakiem, i Natanael z Kany Galilejskiej, i synowie Zebedeusza, i dwaj inni z uczniów jego. ³Powiedział do nich Szymon Piotr: Idę łowić ryby. Rzekli mu: Pójdziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. ⁴A kiedy już było rano, stanął Jezus na brzegu; ale uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. ⁵Rzekł im więc Jezus: Dzieci! Macie co do jedzenia? Odpowiedzieli mu: Nie. ⁶A On im rzekł: Zapuśćcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zapuścili więc i nie mogli jej już wyciągnąć z powodu mnóstwa ryb. ⁷Wtedy ów uczeń, którego miłował Jezus, rzekł Piotrowi: Pan jest. Szymon Piotr więc, usłyszawszy, że Pan jest, przepasał się szatą, był bowiem nagi, i rzucił się w morze; ⁸Drudzy zaś uczniowie przybyli w łodzi, bo byli niedaleko od lądu, mniej więcej na dwieście łokci, ciągnąc sieć z rybami. ⁹A gdy wyszli na ląd, ujrzeli rozniecone ognisko i rybę położoną na nim, i chleb. ¹⁰Rzekł im Jezus: Przynieście kilka ryb, które teraz złowiliście. ¹¹Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął sieć na ląd, pełną wielkich ryb, których było sto pięćdziesiąt trzy; a chociaż ich tyle było, nie podarła się sieć. ¹²Rzekł im Jezus: Pójdźcie i spożywajcie. A żaden z uczniów nie śmiał go pytać: Kto Ty jesteś? Bo wiedzieli, że to Pan. ¹³A Jezus zbliżył się, wziął chleb i dał im, podobnie i rybę. ¹⁴Trzeci to już raz ukazał się Jezus uczniom swoim po wzbudzeniu z martwych.

Ostatnie słowa Jezusa do Piotra

¹⁵Gdy więc spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, miłujesz mnie więcej niż ci? Rzekł mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś owieczki moje. ¹⁶Rzecze mu znowu po raz drugi: Szymonie, synu Jana, miłujesz mnie? Rzecze mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Paś owieczki moje. ¹⁷Rzecze mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, miłujesz mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Miłujesz mnie? I odpowiedział mu: Panie! Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu Jezus: Paś owieczki moje. ¹⁸Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. ¹⁹A to powiedział, dając znać, jaką śmiercią uwielbi Boga. I powiedziawszy to, rzekł do niego: Pójdź za mną. ²⁰A Piotr, obróciwszy się, ujrzał idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który przy wieczerzy wsparł się o pierś Jezusa i zapytał: Panie, któż jest ten, co cię wyda? ²¹A Piotr widząc go, rzekł do Jezusa: Panie, a co z tym? ²²Rzecze mu Jezus: A gdybym zechciał, aby ten pozostał, aż przyjdę, co ci do tego? Ty chodź za mną! ²³Więc rozeszła się wśród braci ta wieść, że ów uczeń nie umrze; wszakże Jezus nie powiedział, że nie umrze, lecz: A gdybym zechciał, aby ten pozostał, aż przyjdę, co ci do tego?

Zakończenie

²⁴A to właśnie jest uczeń, który składa świadectwo o tych rzeczach i to napisał; a wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe. ²⁵Wiele też innych rzeczy dokonał Jezus, które, gdyby miały być spisane jedna po drugiej, mniemam, że i cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by należało napisać.