Wyszukiwanie
1Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. 3Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, 4abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. 5Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. 6Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. 7Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach. 8Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, 9jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. 10A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia. 11Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. 12Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego. 13Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. 14Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie. 15Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym. 16Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich; 17on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych - do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały. 18Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku. 19Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną. 20A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie. 21Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. 22Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy. 23A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu. 24Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy. 25Tak uczynił mi Pan - mówiła - wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi. 26W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ⟨błogosławiona jesteś między niewiastami⟩. 29Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. 34Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? 35Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. 38Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł. 39W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. 40Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? 44Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana. 46Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, 47i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 48Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, 49gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię - 50a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. 51On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. 52Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 53Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 54Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje - 55jak przyobiecał naszym ojcom - na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki. 56Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. 57Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. 58Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. 59Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. 60Jednakże matka jego odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan. 61Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię. 62Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. 63On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili. 64A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. 65I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. 66A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim. 67Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: 68Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, 69i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida: 70jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków, 71że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; 72że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze - 73na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego, 74iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy 75w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. 76A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; 77Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów, 78dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, 79by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju. 80Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.
Porównaj werset ...
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetuNawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
W Chrystusie
I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście
Efez 2:5
Efez 2:5
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Salomon poślubił córkę Faraona króla Egiptu. Faraon najechał na miasto Gezer, spalił je i zabił wszystkich mieszkających w nim Kananejczyków po czym podarował je swojej córce jako prezent ślubny (I Król 9:16).
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
Oto idą dni, mówi Pan, w których oracz będzie przynaglał żniwiarza, a tłoczący winogrona siewcę ziarna; i góry będą ociekały moszczem, a wszystkie pagórki nim opływały. I odmienię los mojego ludu izraelskiego, tak że odbudują spustoszone miasta i osiedlą się w nich. Nasadzą winnice i będą pić ich wino, założą ogrody i będą jeść ich owoce. Zaszczepię ich na ich ziemi; i nikt ich już nie wyrwie z ich ziemi, którą im dałem - mówi Pan, twój Bóg.
Am 9:13-15
Am 9:13-15
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?