„Także żony ich niech będą uczciwe, nie potwarne, trzeźwe, wierne we wszytkim.”

Biblia Brzeska: 1 List św. Pawła do Tymoteusza 3,11

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Przekład Toruński
Księga: Dzieje Apostolskie 4:3

1A gdy oni przemawiali do ludu, stanęli obok nich kapłani i dowódca[1] straży świątyni, i saduceusze, 2Oburzając[2] się, że nauczali lud i głosili powstanie z martwych w Jezusie. 3I pochwycili[3] ich w swe ręce, i osadzili pod strażą aż do następnego dnia; bo był już wieczór. 4Wielu natomiast z tych, którzy usłyszeli te słowa[4], uwierzyło; a była[5] liczba tych mężów około pięciu tysięcy. 5I stało[6] się, że nazajutrz zebrali się w Jerozolimie ich przywódcy, i starsi, i uczeni w Piśmie[7], 6I Annasz, arcykapłan, i Kajfasz, i Jan, i Aleksander, i ci[8] którzy byli z rodu arcykapłańskiego; 7A gdy postawili ich pośrodku, wypytywali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście? 8Wtedy Piotr, napełniony[9] Duchem Świętym, powiedział do nich: Przywódcy ludu i starsi Izraela! 9Jeśli my dzisiaj jesteśmy przesłuchiwani[10] z powodu dobrodziejstwa uczynionego człowiekowi choremu, dzięki któremu[11] on jest teraz uratowany[12]. 10To niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela jest wiadome[13], że w imieniu Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wy przybiliście do krzyża, a którego Bóg wzbudził z martwych, w tym imieniu stoi on przed wami zdrowy. 11On jest tym kamieniem wzgardzonym[14] przez was budujących, który stał się głowicą[15] węgła[16]. 12I nie ma w nikim innym zbawienia, bowiem nie ma innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym moglibyśmy[17] zostać zbawieni[18]. 13A widząc odwagę Piotra i Jana, i gdy pojęli, że są to ludzie nieuczeni i prości[19], dziwili się i poznali, że oni również byli z Jezusem. 14A patrząc na stojącego razem z nimi człowieka, który został uzdrowiony, nie mieli nic przeciwko nim do powiedzenia. 15I gdy rozkazali im wyjść z miejsca[20] posiedzeń Sanhedrynu[21], naradzali[22] się między sobą, 16Mówiąc: Co uczynimy tym ludziom? Gdyż istotnie stał się przez nich widoczny wszystkim mieszkającym w Jerozolimie cudowny znak i nie możemy temu zaprzeczyć[23]. 17Lecz, aby to jeszcze bardziej nie rozniosło się między ludem, zabrońmy im pod groźbą[24], aby więcej w tym imieniu nie mówili do nikogo z ludzi. 18I wezwali ich, i nakazali im, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imieniu Jezusa. 19Lecz Piotr i Jan w odpowiedzi, powiedzieli do nich: Czy jest to słuszne[25] przed obliczem Boga, was słuchać bardziej niż Boga? Osądźcie. 20My bowiem, nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy. 21A oni po dalszych groźbach wypuścili ich z powodu ludu, nie znajdując nic, za co mogliby ich ukarać; wszyscy bowiem chwalili Boga za to, co się stało. 22Bo człowiek, na którym dokonał[26] się ten cudowny znak uzdrowienia, liczył więcej niż czterdzieści lat. 23A gdy zostali zwolnieni, przyszli do swoich i oznajmili im wszystko, co do nich powiedzieli arcykapłani i starsi. 24A ci, gdy to usłyszeli, podnieśli jednomyślnie głos do Boga i powiedzieli: Władco! Boże, Ty który uczyniłeś niebo i ziemię, i morze i wszystko, co w nich jest, 25Który powiedziałeś przez usta Dawida, swojego sługi: Czemu wzburzyły się narody, a ludy rozmyślały[27] o marności[28]? 26Powstali królowie ziemi, a przywódcy zebrali się razem przeciwko PANU i przeciwko Jego Mesjaszowi[29]. 27Bo rzeczywiście[30] zebrali się razem[31] przeciwko świętemu Synowi[32] Twojemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod, a także i Poncjusz Piłat z narodami i z ludem Izraela, 28Aby uczynili wszystko[33] to, co ręka Twoja i wola Twoja wcześniej postanowiła[34], aby się stało. 29A teraz, PANIE, spójrz na ich groźby, i daj swoim sługom z całą śmiałością[35] głosić[36] Twoje Słowo; 30Gdy Ty wyciągasz swoją rękę by[37] uzdrawiać, tak by działy się znaki i cuda, przez imię Twojego świętego Syna, Jezusa. 31A gdy oni się pomodlili, zatrzęsło się miejsce, w[38] którym byli zgromadzeni, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i ze śmiałością[39] głosili[40] Słowo Boże. 32A mnóstwo tych, którzy uwierzyli, miało[41] jedno serce i jedną duszę, a nikt[42] nie mówił, że jego dobytek[43] był jego własnością, ale wszystko mieli[44] wspólne. 33A apostołowie z wielką mocą składali[45] świadectwo[46] o powstaniu z martwych Pana Jezusa, była też nad nimi wszystkimi wielka łaska. 34Albowiem nie było wśród nich nikogo, kto by cierpiał niedostatek; gdyż ci, którzy byli właścicielami pól[47] lub domów, sprzedawali je i przynosili równowartość[48] tego, co zostało sprzedane, 35I kładli u stóp apostołów; i rozdawano każdemu, zgodnie z tym, kto jaką miał potrzebę[49]. 36A Józef, który przez apostołów został nazwany Barnabą – co tłumaczy się: Syn Pocieszenia – Lewita[50], rodem z Cypru, 37Po sprzedaniu posiadanej przez siebie roli, przyniósł pieniądze[51] i położył je u stóp apostołów.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Lecz ty Nie bój się, sługo mój, Jakubie, i nie trwóż się, Izraelu, bo oto Ja wybawię cię choćby z daleka, a twoich potomków z ziemi ich niewoli. I Jakub powróci, i będzie miał spokój, i będzie bezpieczny, a nikt go nie zatrwoży.
Jer 46:27

W Chrystusie

Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności.
I Tes 5:5

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Słowo "nienawiść" jest użyte w Biblii 87 razy, słowo "miłość" użyte jest w niej 310 razy.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Jak niezgłębione są dla mnie myśli twe, Boże, Jak wielka jest ich liczba! Gdybym je chciał zliczyć, Byłoby ich więcej niż piasku; Gdybym skończył, Jeszcze byłbym z tobą.
Ps 139:17-18


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić