1Zobaczcie, jaką miłość daje nam Ojciec, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi. Świat dlatego nas nie zna, ponieważ Jego nie poznał. 2Umiłowani! Teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze nie zostało ukazane kim będziemy; lecz wiemy, że gdy On się ukaże, będziemy do Niego podobni; ujrzymy Go bowiem takim, jakim jest. 3A każdy kto ma tę nadzieję w Nim, oczyszcza[1] siebie, tak jak On jest czysty. 4Każdy, kto popełnia grzech, czyni też bezprawie[2] ; a grzech jest bezprawiem. 5A wiecie, że On ukazał się, aby zgładzić[3] nasze grzechy, i że grzechu w Nim nie ma. 6Każdy, kto w Nim trwa, nie grzeszy; każdy grzeszący[4] nie widział Go, ani Go nie zna. 7Dzieciątka[5] ! Niech was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy; 8Kto czyni grzech, jest z diabła; gdyż diabeł od początku grzeszy. Dlatego ukazał się Syn Boży, aby zniszczyć[6] dzieła diabła. 9Każdy, kto jest zrodzony z Boga, nie czyni grzechu, dlatego że nasienie Jego jest w nim; i nie może trwać w grzechu[7] , gdyż jest narodzony z Boga. 10Po tym poznaje[8] się dzieci Boga i dzieci diabła. Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swojego brata. 11Albowiem to jest przesłanie[9] , które słyszeliście od początku, abyśmy jedni drugich miłowali. 12Nie tak jak Kain, który był od[10] złego i brutalnie zamordował[11] swojego brata. A dlaczego brutalnie go zamordował? Bo jego czyny były złe, a czyny jego brata sprawiedliwe. 13Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli was świat nienawidzi. 14My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, dlatego że miłujemy braci; kto nie miłuje brata, pozostaje w śmierci. 15Każdy, kto nienawidzi[12] swojego brata, jest mordercą; a wiecie, że żaden morderca nie ma życia wiecznego, które by w nim pozostawało[13] . 16Po tym poznaliśmy miłość Bożą[14] , że On za nas położył swoje życie[15] ; i my powinniśmy kłaść życie[15] za braci. 17Jeśli ktoś miałby dobra tego świata, a widziałby swojego brata, że jest[16] w potrzebie, i zamknąłby przed nim swoje wnętrze[17] , jak więc może w nim trwać miłość Boża? 18Dzieciątka[18] moje! Miłujmy nie słowem lub językiem, ale czynem i prawdą. 19A po tym poznajemy, że jesteśmy z prawdy; i przed Nim przekonamy swoje serca, 20Bo jeśli potępiałoby[19] nas serce, Bóg jest potężniejszy niż nasze serce i wie wszystko. 21Umiłowani! Jeśliby nasze serce nas nie potępiało, ufną odwagę[20] mamy w Bogu, 22I o cokolwiek prosilibyśmy, otrzymamy od Niego; bo przykazania Jego zachowujemy, i czynimy to, co podoba[21] się przed Jego obliczem. 23A to jest Jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię[22] Jego Syna, Jezusa Chrystusa i miłowali jedni drugich, zgodnie z przykazaniem jakie nam dał. 24A kto zachowuje Jego przykazania, ten w Nim trwa, a On w nim. I po[23] tym poznajemy, że w nas trwa, przez[24] Ducha, którego nam dał.