Nowa Biblia Gdańska
Księga: IV Księga Mojżesza 19:20
Oto ustawa prawa, którą ustanowił WIEKUISTY, mówiąc: Powiedz synom Israela, aby przyprowadzili do ciebie czerwoną, zdrową jałówkę[1], która nie ma wady i na którą nie było włożone jarzmo.
Przypisy
- [1]Według Miszny chodzi o zupełnie czerwoną jałówkę, która nie została sprofanowana pracą.
Potem oddajcie ją kapłanowi Elazarowi, który każe ją wyprowadzić poza obóz oraz zarżnąć ją przed swym obliczem.
A kapłan Elazar weźmie swoim palcem nieco krwi i tą krwią pokropi siedem razy ku przedniej stronie Przybytku Zboru.
Potem spalą tą jałówkę na jego oczach - skórę, mięso oraz jej krew; niech ją spalą razem z odchodami.
Zaś kapłan weźmie cedrowego drzewa, izopu i czerwieni, oraz rzuci to w środek pogorzeliska jałówki.
A kapłan wypierze swoje szaty oraz wykąpie swoje ciało w wodzie, po czym wejdzie do obozu; i kapłan będzie nieczystym aż do wieczora.
Także ten, kto będzie ją palił, w wodzie wypierze swoje szaty, w wodzie wykąpie swoje ciało i będzie nieczystym do wieczora.
Potem czysty człowiek zbierze popiół jałówki oraz złoży go poza obozem, na czystym miejscu; i będzie on przechowywany dla zboru synów Israela do wody oczyszczenia[1]; to jest ofiara zagrzeszna.
Przypisy
- [1]Dosłownie: do wody zanieczyszczenia.
A ten, co zbierał popiół jałówki wypierze swoje szaty i będzie nieczystym do wieczora. Będzie to długotrwałą ustawą dla synów Israela oraz dla cudzoziemców, co przebywają między nimi.
Kto się dotknie martwego, jakichkolwiek zwłok ludzkich, będzie nieczystym przez siedem dni[1].
Przypisy
- [1]Święty Bóg życia objawia się tylko w tym, co żyje. Każde martwe ciało, z którego uleciał duch, stoi z dala od Boga, jest nieczyste i zanieczyszczające. Człowiek, który się dotknął zmarłego musi odzyskać czystość, aby się zbliżyć do Pana.
Powinien się nią oczyścić trzeciego dnia i dnia siódmego, aby był czystym; zaś gdyby się nie oczyścił dnia trzeciego i dnia siódmego - nie będzie czystym.
Ktokolwiek się dotknął zmarłego - zwłok człowieka, który umarł, a się nie oczyścił - skalał Przybytek WIEKUISTEGO; ta osoba będzie wytrącona spośród Israela; dopóki nie została pokropiona oczyszczającą wodą - jest nieczysta, jej nieczystość jeszcze jest na niej.
Oto prawo: Gdyby człowiek umarł w namiocie, to ktokolwiek wejdzie do tego namiotu i cokolwiek było w tym namiocie - będzie nieczyste przez siedem dni.
Także każde odkryte naczynie, na którym nie było obwijającej nawiązki[1] - jest nieczyste.
Przypisy
- [1]Czyli pokrywy ze sznurem.
Także kto się dotknął na polu tego, który poległ od miecza, bądź zmarłego, bądź ludzkiej kości, bądź mogiły - będzie nieczystym przez siedem dni.
Dla tego nieczystego wezmą więc popiołu z pogorzeliska ofiary zagrzesznej i w naczyniu, naleją na ten popiół żywej wody.
Wezmą nadto izopu. I człowiek czysty umoczy go w tej wodzie oraz pokropi namiot, wszystkie naczynia oraz wszystkie osoby, które tam były; albo tego, który się dotknął kości, czy poległego, czy zmarłego, czy mogiły.
Zatem czysty pokropi nieczystego dnia trzeciego oraz dnia siódmego i oczyści go dnia siódmego; potem wypierze swoje szaty, wykąpie się w wodzie i będzie czysty wieczorem.
Jednak człowiek, który był skalanym, a się nie oczyścił - ta dusza będzie wytrąconą spośród zgromadzenia, jeśli skalał Przybytek WIEKUISTEGO. Nie został pokropiony oczyszczającą wodą - jest nieczystym.
Będzie to dla nich ustawą długotrwałą. Ten, kto pokrapia oczyszczającą wodą także wypierze swoje szaty, a kto się dotyka wody oczyszczającej - będzie nieczystym do wieczora.
A czegokolwiek by się dotknął nieczysty - będzie nieczyste; także osoba, która się go dotknie - będzie nieczystą do wieczora.