1Bóg wygłosił wszystkie te słowa i powiedział: 2Ja jestem twój Bóg, WIEKUISTY, który cię wyprowadził z ziemi Micraim, z domu niewolników. 3Nie będziesz miał cudzych bogów przed Moim obliczem[1] . 4Nie uczyń sobie posągu, ani żadnego obrazu tego, co jest wysoko na niebie, co jest nisko na ziemi i co w wodzie, poniżej ziemi. 5Nie będziesz się przed nimi korzył, ani im służył, gdyż Ja jestem twój Bóg, WIEKUISTY - Bóg żarliwy[1] , odpłacający winę ojców wobec synów, wnuków i prawnuków tych, którzy Mnie nienawidzą. 6A świadczący miłosierdzie tysiącom, z uwagi na tych, co mnie miłują oraz przestrzegają Moich przykazań. 7Nie wezwij[1] do fałszu[2] Imienia twojego Boga - WIEKUISTEGO. Gdyż WIEKUISTY nie przepuści temu, który wzywa do fałszu Jego Imię. 8Pamiętaj o dniu szabatu[1] , aby go święcić. 9Sześć dni pracuj i wykonuj wszelką twoją robotę; 10Ale dzień siódmy jest szabatem twojego Boga - WIEKUISTEGO. Nie czyń żadnej roboty, ani ty, ani syn, ani córka, ani sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani przychodzień, który jest w twoich bramach. 11Gdyż w sześciu dniach WIEKUISTY stworzył niebiosa i ziemię; morze i wszystko, co w nich jest, a dnia siódmego odpoczął. Dlatego WIEKUISTY pobłogosławił dzień siódmy i go poświęcił. 12Uszanuj[1] twojego ojca i twoją matkę, aby się przedłużyły twoje dni na ziemi, którą da ci twój Bóg - WIEKUISTY. 13Nie zamorduj 14Nie scudzołóż[1] 15Nie ukradnij. 16Nie daj fałszywego świadectwa przeciwko twojemu bliźniemu. 17Nie pożądaj domu twojego bliźniego; nie pożądaj żony twojego bliźniego, ani jego sługi, ani służebnicy, ani byka, ani jego osła, ani niczego, co należy do twojego bliźniego. 18A cały lud widział gromy, płomienie, dymiącą się górę oraz słyszał głos trąby; lud to widział i struchlały, cofnął się oraz stanął z daleka. 19Powiedzieli też do Mojżesza: Ty mów z nami, a będziemy słuchali; niech Bóg do nas nie przemawia, abyśmy nie pomarli. 20A Mojżesz powiedział do ludu: Nie obawiajcie się; gdyż Bóg przyszedł, aby was doświadczyć; by była przed waszym obliczem bojaźń względem Niego, abyście nie grzeszyli. 21Zatem lud stanął z daleka, a Mojżesz podszedł do mgły, gdzie był Bóg. 22Potem WIEKUISTY powiedział do Mojżesza: Tak powiesz synom Israela: Widzieliście, że przemawiałem do was z niebios. 23Nic przy Mnie nie ustanawiajcie; nie czyńcie sobie bożków srebrnych i bożków złotych. 24Dla Mnie wystawisz ofiarnicę[1] z ziemi i na niej będziesz ofiarowywał twoje całopalenia, twoje ofiary okupne, twoje owce i byki. W każdym miejscu, w którym oznajmię Moje Imię, przyjdę do ciebie oraz cię pobłogosławię. 25A jeśli Mi wystawisz ofiarnicę kamienną - nie buduj jej z ciosanego kamienia; gdyż jeśli podniósł się na nią twój topór - znieważyłeś ją. 26Nie będziesz wchodził na ofiarnicę po stopniach, aby się na[1] niej nie odkryła twa nagość.