Wyszukiwanie
1Ponieważ wielu podjęło się uporządkować opowiadanie o dokonanych[1] wśród nas rzeczach, 2Jak nam przekazali ci, którzy od początku stali się naocznymi świadkami oraz sługami Słowa, 3Wydało się i mnie, dostojny Teofilu, uważnie prześledzić wszystko od początku i po kolei ci je opisać, 4Abyś poznał niezawodność słów o których zostałeś ustnie pouczony. 5W czasie dni Heroda - króla Judei, był pewien kapłan imieniem Zachariasz ze zmiany Abiasza, i jego żona z córek Aarona[1] , a jej imię brzmiało Elżbieta. 6Oboje byli sprawiedliwi przed obliczem Boga, chodząc nienaganni we wszystkich przykazaniach oraz sprawiedliwych czynach Pana. 7Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elżbieta była bezpłodna, i oboje byli podeszłymi w swym wieku. 8Ale stało się, w czasie kiedy on był kapłanem, w porządku jego zmiany przed Bogiem, 9że gdy wszedł do Przybytku Pana według zwyczaju kapłaństwa, dostał w udziale - okadzić[1] . 10A cała rzesza ludu była na zewnątrz, modląc się w godzinie kadzenia. 11Ale ukazał mu się anioł Pana, który stał po prawej stronie ołtarza kadzenia. 12Więc kiedy go zobaczył, Zachariasz się zaniepokoił oraz przypadła na niego bojaźń. 13Zaś anioł powiedział do niego: Nie bój się, Zachariaszu, ponieważ została wysłuchana twoja prośba, więc twa żona Elżbieta urodzi ci syna i nazwiesz jego imię Jan. 14Zdarzy ci się radość, wesele oraz liczni będą się cieszyć z jego narodzenia. 15Gdyż będzie wielkim przed obliczem Pana. Nie będzie pił wina oraz mocnego trunku, ale już w łonie swojej matki będzie napełniony Duchem Świętym. 16Także wielu synów Israela zwróci ku Panu, ich Bogu. 17I pójdzie przodem przed Jego obliczem w duchu oraz mocy Eliasza, by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych - do świadomości sprawiedliwych i przysposobić Panu przygotowany lud. 18A Zachariasz powiedział do anioła: Po czym to poznam? Bo jestem starcem, a i moja żona podeszła w swoim wieku. 19Zaś anioł odpowiadając, rzekł mu: Ja jestem Gabriel, który stoi przed obliczem Boga, a zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ogłosić ci o tym dobrą nowinę. 20Ale oto będziesz milczący i nie będziesz mógł nic powiedzieć, aż do dnia, kiedy to się stanie. Za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które zostaną wypełnione w ich czasie. 21A lud oczekiwał na Zachariasza; więc się dziwili, że zwleka on w Przybytku. 22Zaś kiedy wyszedł, nie mógł nic powiedzieć, zatem poznali, że w Przybytku zobaczył widzenie. Kiwał im też głową, lecz trwał niemy. 23I stało się, gdy wypełniły się dni jego służby, że odszedł do swojego domu. 24Zaś po owych dniach jego żona Elżbieta poczęła, ale kryła się przez pięć miesięcy, mówiąc: 25Tak mi w tych dniach Pan uczynił; wejrzał, aby zdjąć moją hańbę u ludzi. 26Zaś w szóstym miesiącu, od Boga - do miasta Galilei o nazwie Nazaret został wysłany anioł Gabriel, 27Do panny[1] zaręczonej mężowi z domu Dawida, którego imię brzmi Józef; a imię dziewicy - Maria[2] . 28Więc anioł wszedł do niej i powiedział: Witaj, obdarowana łaską, Pan z tobą; błogosławionaś[1] ty między niewiastami. 29Zaś gdy ona go zobaczyła, zmieszała się na to słowo i rozważała, cóż to było za pozdrowienie. 30A anioł jej powiedział: Nie bój się, Mario, bowiem znalazłaś łaskę u Boga. 31Więc oto poczniesz w łonie oraz urodzisz syna, a jego imię nazwiesz Jezus. 32Ten będzie wielkim, będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron jego przodka Dawida. 33Na wieki będzie królował nad domem Jakóba, a królestwu Jego nie będzie końca. 34Zaś Maria powiedziała do anioła: Jak to będzie, skoro nie znam męża? 35A anioł odpowiadając, rzekł jej: Duch Święty przyjdzie do ciebie i ocieni cię moc Najwyższego. Dlatego to narodzone, święte[1] , zostanie nazwane Synem Boga. 36A oto Elżbieta, twoja krewna nazywana bezpłodną, także ona poczęła syna w swej starości, a ten miesiąc jest dla niej szósty. 37Gdyż żadna sprawa od Boga nie będzie niemożliwa. 38Zaś Maria powiedziała: Oto ja, służebnica[1] Pana; oby mi się stało według twojej mowy. I anioł od niej odszedł. 39A kiedy Maria powstała w owych dniach, z pośpiechem wyruszyła do górzystej krainy, do miasta Judy, 40Oraz weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41Także zdarzyło się, gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, że niemowlę w jej łonie skoczyło, a Elżbieta została napełniona Duchem Świętym. 42Zawołała też wielkim głosem i powiedziała: Ty jesteś błogosławiona między niewiastami oraz błogosławiony owoc twojego łona. 43A skąd mi to, że przyszła do mnie matka mojego Pana? 44Bo oto, gdy głos twojego pozdrowienia doszedł do moich uszu, z radością podskoczyło niemowlę w moim łonie. 45Zatem szczęśliwa[1] , co uwierzyła, że będzie spełnienie tych rzeczy, które zapowiedziano jej od Pana. 46A Maria powiedziała: Chwali moja dusza Pana; 47I rozweselił się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu, 48że spojrzał na poniżenie jego służebnicy. Oto bowiem, od teraz, zwać mnie będą szczęśliwą wszystkie pokolenia, 49Gdyż Potężny uczynił mi wielkie rzeczy, a Jego Imię święte. 50Jego też miłosierdzie dla rodu bojących się Go pokoleń. 51Sprawił panowanie Jego ramieniu, rozproszył pysznych w zamysłach ich serca; 52Powalił władców z tronów, a poniżonych wywyższył. 53Łaknących nasycił dobrami, a tych, którzy się bogacą odesłał jako bezwartościowych[1] . 54Mocno trzymał[1] swojego sługę - Israela, by pamiętać o miłosierdziu na wieczność dla Abrahama i jego potomstwa, 55Tak jak mówił do naszych ojców. 56Więc Maria została z nią około trzy miesiące, i wróciła do swojego domu. 57Zaś Elżbiecie wypełnił się czas jej rodzenia oraz wydała syna. 58A sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan wyniósł swe miłosierdzie razem z nią, i razem z nią się cieszyli. 59Także wydarzyło się, że w ósmym dniu przyszli obrzezać dziecko, oraz je nazwali - dzięki imieniu jego ojca - Zachariaszem. 60A jego matka odpowiadając, rzekła: Nie, lecz będzie nazwany - Jan. 61Więc do niej powiedzieli: Nie istnieje nikt z twojej rodziny, kto nazywa się tym imieniem. 62Ale dawali też znaki jego ojcu, jakby chciał, aby je nazwać. 63Zatem poprosił tabliczkę oraz napisał nazywając: Jego imię jest Jan. Więc wszyscy się zdziwili. 64Zarazem też zostały otwarte jego usta i jego język, więc mówił, wielbiąc Boga. 65A przy wszystkich, co z nimi sąsiadowali powstał strach, oraz wszystkie te sprawy były rozpowiadane w całej górnej Judei. 66Zaś wszyscy, którzy słyszeli, składali to sobie do ich serca, mówiąc: Kim zatem, będzie to dziecko? A była z nim ręka Pana. 67Zaś jego ojciec Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: 68Uwielbiony Pan, Bóg Israela, ponieważ spojrzał oraz sprawił wykupienie swojemu ludowi. 69Także w domu swojego sługi Dawida wzniósł nam róg zbawienia, 70Jak od wieczności zapowiedział przez usta Jego świętych[1] proroków. 71Wybawienie od naszych nieprzyjaciół oraz z ręki wszystkich, co nas nienawidzą. 72Aby uczynić miłosierdzie za naszych ojców i pamiętać o Jego świętym przymierzu; 73Przysiędze, którą potwierdził względem naszego ojca Abrahama. By nam dać - 74Wybawionym z ręki wrogów - bez lęku Mu służyć 75Przed Jego obliczem w bogobojności i sprawiedliwości, przez wszystkie nasze dni życia. 76A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego; bo pójdziesz wcześniej przed obliczem Pana, by przygotować Jego drogi, 77Oraz dać poznanie ratunku Jego ludowi, przez uwolnienie[1] ich od grzechów[2] . 78To wszystko dzięki miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedziło nas wzejście z wysokości, 79By ukazać się tym, którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, oraz poprowadzić nasze nogi na drogę pokoju. 80Zaś dziecko rosło i umacniało się Duchem. A było na pustkowiach, aż do dnia ukazania go przed Israelem.
Porównaj werset ...
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetuNawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
W Chrystusie
W którym wspólnie jesteście budowani na siedzibę Boga w Duchu.
NBG Efez 2:22
NBG Efez 2:22
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Czas jaki upłynął od zmartwychwstania Jezusa do Jego wniebowstąpienia wyniósł 40 dni (Dz 1:3).
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego.
Mat 16:27
Mat 16:27
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?