Biblia Jakuba Wujka
Księga Ezdrasza 3:9
I już był przyszedł miesiąc siódmy, a synowie Izraelowi byli w mieściech swoich, zgromadził się tedy wszytek lud jako mąż jeden do Jeruzalem.
I powstał Jozue, syn Josedek, i bracia jego kapłani, i Zorobabel, syn Salatiel, i bracia jego, i zbudowali ołtarz Bogu Izraelowemu, aby na nim ofiarowali całopalenia, jako napisano w zakonie Mojżesza, męża Bożego.
A ołtarz Boży postawili na podstawkach jego, gdy ich narodowie okolicznych ziem odstraszali, i ofiarowali na nim całopalenie PANU po ranu i w wieczór.
I uczynili święto Kuczek, jako napisano jest, i całopalenie na każdy dzień porządnie według przykazania, robotę dnia w dzień jej.
A po tym całopalenie ustawiczne, tak w pierwsze dni miesiąca, jako i we wszytkie uroczyste święta PANSKIE, które były poświęcone, i we wszytkich, w których z chęci był ofiarowany dar PANU.
Od pierwszego dnia miesiąca siódmego poczęli ofiarować całopalenie PANU; a kościół Boży jeszcze nie był założony.
I dali pieniądze kamiennikom i murarzom, strawę też i picie, i oliwę Sydończykom i Tyryjczykom, aby prowadzili drzewo cedrowe z Libanu do morza Joppe wedle tego, jako im był Cyrus, król Perski, przykazał.
A roku wtórego przyszcia ich do kościoła Bożego do Jeruzalem, miesiąca wtórego, zaczęli Zorobabel, syn Salatiel, i Jozue, syn Jesedek, i inni z braciej ich kapłani i Lewitowie, i wszyscy, którzy byli przyszli z pojmania do Jeruzalem, i postanowili Lewity od dwudziestu lat i wyższej, aby przynaglali robocie PANSKIEJ,
I stanął Jozue i synowie jego, i bracia jego, Cedmihel i synowie jego, i synowie Juda, jako mąż jeden, aby przypilnowali tych, którzy robili w kościele Bożym, synowie Henadad i synowie ich, i bracia ich Lewitowie.
Gdy tedy założyli murarze kościół PANSKI, stanęli kapłani w ubierze swoim z trąbami, a Lewitowie, synowie Asaf, z cymbałami, aby chwalili Boga przez ręce Dawida, króla Izraelskiego.
I śpiewali pieśni i wyznawanie PANU: Iż dobry, iż na wieki miłosierdzie jego nad Izraelem. Wszytek też lud krzyczał krzykiem wielkim, chwaląc PANA z tego, iż był założon kościół PANSKI.
Mnodzy też z kapłanów i z Lewitów, i przedniejszy ojców, i starcowie, którzy widzieli kościół pierwszy, gdy był założony, i ten kościół przed oczyma swemi, płakali głosem wielkim; a mnodzy, krzycząc w radości, głos podnosili.
I nie mógł żaden poznać głosu krzyczenia weselących się i głosu płaczu ludu, abowiem lud społecznie krzyczał głosem wielkim i głos daleko było słyszeć.