Biblia Jakuba Wujka
Księga: 2 Księga Samuela 7:18
Ale zstało się, gdy usiadł król w domu swym, a PAN dał mu pokój zewsząd od wszytkich nieprzyjaciół jego,
rzekł do Natana proroka: A widzisz, że ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Boża położona jest między skórami?
Anim bowiem mieszkał w domu od onego dnia, któregom wywiódł syny Izraelowe z ziemie Egipskiej, aż do dnia tego, alem chodził w przybytku i w namiecie.
Po wszystkich miejscach, którem przeszedł ze wszytkimi synmi Izraelowymi, azam mówiąc mówił do jednego z pokolenia Izraelowego, któremum przykazał, żeby pasł lud mój Izraelski, mówiąc: Czemuście mi nie zbudowali domu cedrowego?
A teraz to powiesz słudze memu, Dawidowi: To mówi PAN zastępów: Jam ciebie wziął z paszej chodzącego za trzodami, abyś był wodzem nad ludem moim Izraelskim,
i byłem z tobą we wszytkim, gdzieśkolwiek chodził, i pobiłem wszytkie nieprzyjacioły twe od oblicza twego, i uczyniłem ci imię wielkie, wedle imienia wielkich, którzy są na ziemi.
I postanowię miejsce ludowi memu Izrael, i wszczepię ji, i będzie mieszkał pod nim, a nie poruszy się więcej i nie przydadzą synowie nieprawości trapić go jako pierwej,
ode dnia, któregom postanowił sędzie nad ludem moim Izraelskim: i dam ci pokój ode wszech nieprzyjaciół twoich; i opowiadać PAN, że dom uczyni tobie PAN.
A gdy się wypełnią dni twoje a zaśniesz z ojcy twymi, wzbudzę nasienie twe po tobie, które wynidzie z żywota twego, i umocnię królestwo jego.
Ja mu będę za ojca, a on mnie będzie za syna. Który jeśli co źle uczyni, skarzę go rózgą mężów i plagami synów człowieczych.
Lecz miłosierdzia mego nie odejmę od niego, jakom odjął od Saula, któregom oddalił od oblicza mego.
I będzie wierny dom twój i królestwo twe aż na wieki przed obliczem twoim, i stolica twoja będzie trwała zawsze.
I wszedł król Dawid, i siedział przed PANEM, i rzekł: Cóżem ja jest, PANIE Boże, i co za dom mój, iżeś mię przywiódł aż dotąd?
Lecz i to jeszcze mało się być zdało przed oblicznością twoją, PANIE Boże, aż też mówisz o domie sługi twego na czas daleki, bo to jest prawo Adamowe, PANIE Boże!
Cóż tedy będzie mógł Dawid przydać jeszcze, aby mówił do ciebie? Ty bowiem znasz sługę twego, PANIE Boże.
Dla słowa twego i według serca twego uczyniłeś wszytkie te wielkie rzeczy, tak żeś oznajmił słudze twemu.
Dlatego uwielmożonym jesteś, PANIE Boże, iż nie masz podobnego tobie i nie masz Boga oprócz ciebie we wszytkim, cośmy słyszeli w uszy nasze.
A któryż jest naród na ziemi jako lud twój Izraelski, dla którego szedł Bóg, aby ji sobie odkupił za lud i uczynił sobie imię a iżby im czynił wielkie rzeczy i straszne na ziemi od oblicza ludu twego, któryś sobie wykupił z Egiptu, naród i Boga jego?
Abowiem umocniłeś sobie twój lud Izraelski za lud wieczny, a ty, PANIE Boże, zstałeś się im za Boga.
Teraz tedy, PANIE Boże, słowo, któreś rzekł na sługę twego i na dom jego, wzbudź na wieki a uczyń, jakoś powiedział,
aby wielbione było imię twoje aż na wieki, ażeby mówiono: PAN zastępów, Bóg nad Izraelem! A dom sługi twego Dawida będzie umocniony przed PANEM,
ponieważ ty, PANIE Zastępów, Boże Izraelski, objawiłeś ucho sługi twego, mówiąc: Dom zbuduję tobie; dlatego nalazł sługa twój serce swoje, aby się modlił tobie tą modlitwą do ciebie.
Teraz tedy, PANIE Boże, tyś jest Bóg, a słowa twoje będą prawdziwe: boś mówił do sługi twego te rzeczy dobre.
Poczniż tedy a błogosław domowi sługi twego, aby był na wieki przed tobą: boś ty, PANIE Boże, rzekł i błogosławieństwem twoim będzie ubłogosławion dom sługi twego na wieki.