Biblia Jakuba Wujka
Księga: 1 Księga Kronik 20:3
I zstało po roku, o tym czasie, gdy królowie zwykli wyjeżdżać na wojnę, zebrał Joab wojsko i co mocniejsze rycerstwo i spustoszył ziemię synów Ammon, i ciągnął dalej, i obległ Rabba; lecz Dawid mieszkał w Jeruzalem, gdy Joab zburzył Rabba i skaził ją.
I wziął Dawid koronę Melchom z głowy jego, i nalazł w niej talent złota i kamienie barzo drogie, i uczynił sobie z niej koronę; korzyści też miasta wziął barzo wiele.
A lud, który w nim był, wywiódł i kazał po nich włóczyć wózki młodziebne i sanie, i wozy żelazne, tak że je rozsiekano i potarto. Tak uczynił Dawid wszytkim miastom synów Ammon i wrócił się ze wszytkim ludem swym do Jeruzalem.
Potym zaczęła się wojna w Gazer przeciw Filistymom, na której poraził Sobochaj Husatczyk Safaja z narodu Rafaim, i poniżył je.
Była też druga wojna przeciw Filistymom, na której zabił Bogdan, syn Lasu, Betlejemczyk, brata Goliata Getejczyka, którego drzewo oszczepu było jako nawój tkacki.
Ale i druga wojna przypadła w Get, na której był człowiek barzo długi mający po sześci palców, to jest wespół dwadzieścia i czterzy, który też był z pokolenia Rafa zrodzony.
Ten bluźnił Izraela, i zabił go Jonatan, syn Sammaa, brata Dawidowego. Ci są synowie Rafa w Get, którzy upadli od ręki Dawidowej i sług jego.