Tytuł oryginalny
List do Żydów
List do Żydów
1A przetoż opuściwszy słowo, które w Krystusie dawa początek nieumiejętnym, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając gruntu pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga. 2Krztów nauki i rąk wkładania i wstania z martwych i sądu wiekuistego. 3A to uczynimy, jesli Bóg dopuści. 4Abowiem być nie może, aby ci, którzy by raz byli oświeceni i skosztowali daru niebieskiego i uczestniki się stali Ducha świętego. 5I skosztowali dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, 6Jesliby upadli, aby powtóre byli odnowieni przez pokutę przeto, iż znowu krzyżują samym sobie Syna Bożego i jawnie go sromocą. 7Abowiem ziemia, która by deszcz na nię często przychodzący w się wpiła i zrodziła ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga. 8Lecz ta, która podawa ciernie i osty, odrzuconać jest i blisko przeklęstwa, której koniec idzie ku spaleniu. 9Ale, namilejszy! Pewnie o was sobie lepiej tuszymy niż to i co z zbawieniem jest złączono, choć tak mówimy. 10Abowiemci nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał sprawy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali przeciw imieniu jego przeto, iżeście służyli świętym i służycie. 11I żądamy, aby każdy z was toż staranie okazał ku zupełnej wiadomości nadzieje aż do końca. 12Abyście nie byli gnuśnemi, ale nasladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość otrzymawają obiecane dziedzictwo. 13Abowiem Bóg obiecawszy Abrahamowi, gdy nie mógł przez kogo więtszego przysięgać, przysiągł przez siebie samego. 14Mówiąc: Iście błogosławiąc, błogosławić tobie będę i rozmnażając, rozmnożę cię. 15A gdy tak cierpliwie czekał, dostąpił obietnice. 16Gdyż ludzie przez tego przysięgają, który jest więtszy i u których koniec każdego wsporu jest ci przysięga ku podtwierdzeniu przydana. 17W której rzeczy chcąc Bóg dziedzicom obietnicę obficiej okazać, nieodmienność rady swej obiecał przysięgą. 18Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których być nie może, żeby Bóg kłamał, mocne pocieszenie mieli, ku temu uciekając, abyśmy założoną nadzieję otrzymali. 19Którą mamy jako kotwicę duszę bezpieczną i mocną i która wchodzi aż do tych rzeczy, które są za zasłoną. 20Gdzie Jezus bieżawszy wprzód przed nami, wszedł za nas według porządku Melchisedekowego, zostawszy kapłanem na wieki.