Biblia Brzeska
Księga: List św. Jakuba 1:1

List do wszech wobec Jakuba Apostoła świętego
Ale potrzeba jest, aby cierpliwość doskonały uczynek miała, żebyście byli doskonali i zupełni tak, iżby wam ni na czym nie schodziło.
Jesli który z was potrzebuje mądrości, niech o nię Boga prosi, który ją da wszytkim hojnie, ani wymawia; i będzie jemu dana.
Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc, abowiem który wątpi, jest podobny wału morskiemu, który bywa poruszon i miotan od wiatru.
Abowiem jako gdy słońce wzeszło z gorącością, tedy ziele uwiędło i kwiat jego upadł i znamienita piękność jego zginęła, tak też bogaty w drogach swoich uwiędnie.
Błogosławiony człowiek, który cierpi pokusę, bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, iż jest kuszon od Boga, abowiem Bóg złemi rzeczami kuszon być nie może, a sam żadnego nie kusi.
Wszelkie darowanie dobre i wszelaki dar doskonały jest z góry, zstępując od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia wracającego się.
Tenże, iż chciał, porodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jako niektóre pierworództwa stworzenia jego.
A tak, bracia moi mili! Niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a nierychły ku mówieniu i leniwy ku gniewowi.
A tak odrzuciwszy wszelaką sprosność i omieciny złości, przyjmcie z cichością słowo, które bywa wszczepione w was, a może zachować dusze wasze.
Abowiem jesliby kto słuchał słowa, a nie pełniłby go, ten podobny jest mężowi, który przyrodzone oblicze swoje w zwierciedle ogląda.
Ale kto by pilnie wejzrał w on doskonały zakon wolności i trwałby w nim, ten nie będąc słuchaczem zapamiętliwym, ale sprawcą uczynku, błogosławiony będzie w sprawie swej.
Jesli kto się zda być nabożnym miedzy wami, który by nie powściągał języka swego, aleby serce swe zwodził, tegoć nabożeństwo próżne jest.
Nabożeństwo sczyre i bez zmazy u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich i zachować samego siebie niepokalanym od świata.