Biblia Brzeska
Księga: Dzieje Apostolskie 4:6

Wtóre księgi Łukasza świętego których napis jest Dzieje abo Sprawy apostolskie
I Annasz, nawyzszy kapłan, i Kajfasz i Jan i Aleksander i ile ich jedno było z rodu kapłańskiego.
Gdyż o nas dziś ten sąd jest zasadzon dla dobrodziejstwa nad człowiekiem niedołężnym uczynionego, jako on jest uzdrowion.
Niechżeć wam wszem będzie jawno i wszytkiemu ludowi izraelskiemu, żeć przez imię Jezusa Krystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tegoć ten stoi zdrowym przed wami.
Tenci jest kamień on, którego sobie nie mieliście nizacz wy budujący, który się stał głową węgłu.
I niemaszci w żadnym inym zbawienia; ani jest żadne imię pod niebem, któreby było podane miedzy ludzi, w którym potrzeba, abychmy byli zbawieni.
A tak oni widząc śmiałość w mowie Piotrowę i Janowę i wiedząc pewnie, że nie byli ludźmi uczonemi ale prostaki, dziwowali się i poznawali, że oni byli z Jezusem.
Mówiąc: Cóż z tymi ludźmi czynić mamy? Gdyż znamienity cud przez nie jest uczynion, jawnoć to jest wszytkim mieszkającym w Jeruzalem, ani możem tego zaprzeć.
Ale iżby się to więcej nie roznaszało miedzy ludźmi, zagroźmy im srodze, aby potym w imię to z żadnym człowiekiem nie mówili.
Tedy Piotr i Jan odpowiedziawszy rzekli do nich: Jesliż to jest rzecz sprawiedliwa przed Bogiem, was radszej słuchać niż Boga, rozsądzcież to?
Oni tedy nie mogąc znaleźć, jakoby je mieli karać, zagroziwszy im, puścili je dla ludu. Abowiem wszyscy chwalili Boga za to, co się było zstało.
Bo onemu człowiekowi było dalej niż czterdzieści lat, na którym się był okazał on cud uzdrowienia.
A tak gdy je puszczono, przyszli do swych i oznajmili im to, co książęta kapłańskie i starszy mówili.
Ci zasię, którzy to słyszeli, zgodnie podniózszy głos swój ku Bogu mówili: Iza nie ty jesteś Bóg, on któryś sprawił niebo i ziemię, morze i wszytki rzeczy, co w nich są?
Któryś przez usta Dawida, sługi swego, powiedział: Przeczże wzburzyli pogani, a narodowie zmyslali rzeczy próżne?
Stanęli królowie ziemie i książęta zebrały się na jedno miejsce przeciwko Panu i przeciw Krystusowi jego.
Abowiemci się zebrali prawdziwie przeciw świętemu Synowi twemu Jezusowi, któregoś ty był pomazał, Herod i Poncjusz Piłat z pogany i z ludem izraelskim.
A przetoż teraz, Panie! Wejzryj na pogróżki ich, a daj służebnikom twoim, aby ze wszytką śmiałością opowiedali słowo twoje.
Ściągnąwszy rękę twą ku uzdrowieniu, aby też cuda i znamiona były czynione, przez imię świętego Syna twego Jezusa.
A tak oni gdy się modlili, zatrząsnęło się ono miejsce, w którym byli zgromadzeni i napełnieni są wszyscy Ducha świętego, a opowiedali śmiele słowo Boże.
Tedy onej wszytkiej wielkości, którzy byli uwierzyli było serce jedno i dusza jedna, a żaden z nich, cokolwiek mieli, nic swego być nie powiedał, ale wszytkiego na spół używali.
A wielką mocą apostołowie dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusowym i była wielka łaska nad nimi wszytkimi.
Bo żadnego miedzy nimi nie było potrzebującego, gdyż ile ich kolwiek mieli pola abo domy, przedawali a przynosili pieniądze za ono, co poprzedali.
Tedy Jozes, który nazwan jest Barnabas od apostołów (co jeslibyś wykładał, jest syn pocieszenia) z pokolenia Lewi, rodem z Cypru.