„Nawet na sługi i służebnice wyleję w tych dniach swojego Ducha.”

Uwspółcześniona Biblia Gdańska: Księga Joela 2,29

Rozmiar tekstu

Czcionka

Kolor tekstu

Przewiń stronę do wersetu

TAKPrzewijajNIE

Zmień układ strony

Podgląd

Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.

Czy wyświetlać przypisy ?

TAKWłącz przypisyNIE

Sposób wyświetlania przypisów

TAKPełne przypisyNIE

Czy wyświetlać odnośniki ?

TAKWyświetlaj odnośnikiNIE

Wyświetlaj losowy werset

TAKWyświetlajNIE

Biblia Warszawska
Księga: I Księga Mojżeszowa 9:28

Przymierze Boga z Noem

¹I pobłogosławił Bóg Noego i synów jego, i powiedział do nich: Rozradzajcie się i rozmnażajcie, i napełniajcie ziemię. ²A bojaźń i lęk przed wami niech padnie na wszystkie zwierzęta ziemi i na wszelkie ptactwo niebios, na wszystko, co się rusza na ziemi i na wszystkie ryby morskie; wszystko to oddane jest w ręce wasze. ³Wszystko, co się rusza i żyje, niech wam służy za pokarm; tak jak zielone jarzyny, daję wam wszystko. ⁴Lecz nie będziecie jedli mięsa z duszą jego, to jest z krwią jego. ⁵Będę też żądał krwi waszej, to jest dusz waszych. Będę jej żądał od każdego zwierzęcia. A od człowieka będę żądał duszy człowieka, za życie brata jego. ⁶Kto przelewa krew człowieka, tego krew przez człowieka będzie przelana, bo na obraz Boży uczynił człowieka. ⁷Wy zaś rozradzajcie się i rozmnażajcie! Niech zaroi się od was ziemia i niech was będzie dużo na niej! ⁸Nadto rzekł Bóg do Noego i do jego synów, którzy byli z nim, mówiąc: ⁹Oto Ja, Ja ustanawiam przymierze moje z wami i z potomstwem waszym po was, ¹⁰I z wszelkimi istotami żyjącymi, które są z wami, z ptactwem, z bydłem i z wszystkimi dzikimi zwierzętami, które są z wami, z tymi wszystkimi, które wyszły z arki wraz z wszystkimi zwierzętami ziemi. ¹¹I ustanawiam przymierze moje z wami, że już nigdy nie zostanie wytępione żadne ciało wodami potopu i że już nigdy nie będzie potopu, który by zniszczył ziemię. ¹²Potem rzekł Bóg: To będzie znakiem przymierza, które Ja ustanawiam między mną a między wami i między każdą istotą żyjącą, która jest z wami, po wieczne czasy; ¹³Łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem przymierza między mną a ziemią. ¹⁴Kiedy zbiorę chmury i obłok będzie nad ziemią, a na obłoku ukaże się łuk, ¹⁵Wspomnę na przymierze moje, które jest między mną a wami i wszelką istotą żyjącą we wszelkim ciele i już nigdy nie będzie wód potopu, które by zniszczyły wszelkie ciało. ¹⁶Gdy tedy łuk ukaże się na obłoku, spojrzę nań, aby wspomnieć na przymierze wieczne między Bogiem a wszelką istotą żyjącą, wszelkim ciałem, które jest na ziemi. ¹⁷I rzekł Bóg do Noego: To jest znak przymierza, które ustanowiłem między mną a wszelkim ciałem, które jest na ziemi.

Noe i jego synowie

¹⁸Synami Noego, którzy wyszli z arki, byli: Sem, Cham i Jafet; a Cham był ojcem Kanaana. ¹⁹Ci trzej byli synami Noego i z nich wywodzi się cała ludność ziemi. ²⁰Noe, który był rolnikiem, pierwszy założył winnicę. ²¹Gdy potem napił się wina, upił się i leżał odkryty w namiocie swoim, ²²A Cham, ojciec Kanaana, zobaczył nagość ojca swego i opowiedział o tym poza namiotem obu swoim braciom. ²³Wtedy Sem i Jafet wzięli szatę, nałożyli ją sobie na ramiona i podeszli tyłem, i przykryli nagość ojca swego, a ponieważ oblicza ich były odwrócone, nie widzieli nagości ojca swego. ²⁴A gdy Noe obudził się po upiciu się winem i dowiedział się, co mu uczynił jego najmłodszy syn, ²⁵Rzekł: Niech będzie przeklęty Kanaan, niech będzie najniższym sługą braci swoich! ²⁶Potem rzekł: Błogosławiony nich będzie Pan, Bóg Sema, a Kanaan niech będzie sługą jego! ²⁷Niech da Bóg i Jafetowi przestrzeń szeroką i niech zamieszka w namiotach Sema, a Kanaan niech będzie sługą ich! ²⁸Po potopie żył Noe trzysta pięćdziesiąt lat. ²⁹Noe żył więc dziewięćset pięćdziesiąt lat i umarł.