Nawigacja

Biblia Tysiąclecia
Księga: Ewangelia wg św. Łukasza 20:38

¹Pewnego dnia, kiedy nauczał lud w świątyni i głosił Dobrą Nowinę, podeszli arcykapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi ²i zapytali Go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz albo kto Ci dał tę władzę? ³Odpowiedział im: Ja też zadam wam pytanie. Powiedzcie Mi: ⁴Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? ⁵Oni zastanawiali się i mówili między sobą: Jeśli powiemy: "Z nieba", zarzuci nam: "Dlaczego nie uwierzyliście mu?" ⁶A jeśli powiemy: "Od ludzi", cały lud nas ukamienuje, bo jest przekonany, że Jan był prorokiem. ⁷Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą, skąd pochodził. ⁸Wtedy Jezus im rzekł: To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię. ⁹I zaczął mówić do ludu tę przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał na dłuższy czas. ¹⁰W odpowiedniej porze wysłał sługę do rolników, aby mu oddali jego część z plonu winnicy. Lecz rolnicy obili go i odesłali z niczym. ¹¹Ponownie posłał drugiego sługę. Lecz i tego obili, znieważyli i odesłali z niczym. ¹²Posłał jeszcze trzeciego; tego również pobili do krwi i wyrzucili. ¹³Wówczas rzekł pan winnicy: "Co mam począć? Poślę mojego syna ukochanego, chyba go uszanują". ¹⁴Lecz rolnicy, zobaczywszy go, naradzali się między sobą mówiąc: "To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo stanie się nasze". ¹⁵I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Co więc uczyni z nimi właściciel winnicy? ¹⁶Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę da innym. Gdy to usłyszeli, zawołali: Nie, nigdy! ¹⁷On zaś spojrzał na nich i rzekł: Cóż więc znaczy to słowo Pisma: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła? ¹⁸Każdy, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go. ¹⁹W tej samej godzinie uczeni w Piśmie i arcykapłani chcieli koniecznie dostać Go w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim skierował tę przypowieść. ²⁰Śledzili Go więc i nasłali na Niego szpiegów. Ci udawali pobożnych i mieli podchwycić Go w mowie, aby Go wydać zwierzchności i władzy namiestnika. ²¹Zapytali Go więc: Nauczycielu, wiemy, że słusznie mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. ²²Czy wolno nam płacić podatek Cezarowi, czy nie? ²³On przejrzał ich podstęp i rzekł do nich: ²⁴Pokażcie Mi denara. Czyj nosi obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. ²⁵Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. ²⁶I nie mogli podchwycić Go w żadnym słowie wobec ludu. Zmieszani Jego odpowiedzią, zamilkli. ²⁷Wówczas podeszło do Niego kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go ²⁸w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu. ²⁹Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. ³⁰Wziął ją drugi, ³¹a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. ³²W końcu umarła ta kobieta. ³³Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę. ³⁴Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. ³⁵Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. ³⁶Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. ³⁷A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. ³⁸Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją. ³⁹Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: Nauczycielu, dobrześ powiedział, ⁴⁰bo już o nic nie śmieli Go pytać. ⁴¹Natomiast On rzekł do nich: Jak można twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida? ⁴²Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, ⁴³aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek pod Twoje stopy. ⁴⁴Dawid nazywa Go Panem: jak zatem może On być [tylko] jego synem? ⁴⁵Gdy cały lud się przysłuchiwał, rzekł do swoich uczniów: ⁴⁶Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy z upodobaniem chodzą w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. ⁴⁷Objadają oni domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Ci tym surowszy dostaną wyrok.