1A tak my, którzy jesteśmy mocni, powinniśmy nosić bezsilność słabych[1] , a nie przypodobywać[2] się sobie samym. 2Dlatego[3] każdy z nas niech podoba się bliźniemu ku dobru, ze względu na zbudowanie[4] ; 3Ponieważ i Chrystus[5] nie miał upodobania[6] w samym sobie, ale tak, jak jest napisane: Urągania[7] tych, którzy Tobie urągają spadły na mnie. 4Bo cokolwiek wcześniej zostało napisane, dla naszej nauki zostało napisane, abyśmy przez wytrwałość[8] i przez zachętę[9] Pism mieli nadzieję. 5A Bóg wytrwałości i zachęty oby wam dał[10] , abyście byli tej samej myśli między sobą na wzór[11] Chrystusa Jezusa. 6Abyście jednomyślnie[12] , jednymi ustami wysławiali Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. 7Dlatego przyjmujcie[13] jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas dla[14] chwały Boga. 8A mówię wam, że Jezus Chrystus stał się sługą obrzezanych dla prawdy Bożej, aby potwierdzić obietnice dane ojcom, 9Poganie natomiast, żeby chwalili Boga za miłosierdzie, jak napisano: Z tego powodu wyznam Cię wśród pogan[15] i imieniu Twojemu będę śpiewać[16] . 10I ponownie mówi: Weselcie się poganie wraz z Jego ludem. 11I ponownie: Wielbijcie[17] Pana, wszyscy poganie i wysławiajcie Go, wszystkie ludy. 12I ponownie Izajasz mówi: Będzie korzeń Jessego, który powstanie, aby władać[18] poganami; w Nim poganie będą pokładać nadzieję. 13A Bóg nadziei niech was wypełni wszelką radością i pokojem w wierze[19] , abyście obfitowali w nadziei przez moc Ducha Świętego. 14A ja sam jestem przekonany, co do was, że sami jesteście pełni dobroci, napełnieni wszelkim poznaniem, mogący jedni drugich pouczać[20] . 15A napisałem do was, bracia, śmiało[21] , po części jakby przypominając wam przez łaskę, która została mi dana od Boga, 16Abym ja był sługą[22] Jezusa Chrystusa pośród pogan, pełniącym świętą służbę dla Ewangelii Boga, aby ofiara pogan stała się godna przyjęcia i była[23] uświęcona w Duchu Świętym. 17Mam więc chlubę[24] w Chrystusie Jezusie, w tym, co odnosi się do Boga. 18Albowiem nie odważę się mówić o czymś, czego nie dokonał Chrystus przeze mnie, by przyprowadzić do posłuszeństwa pogan, słowem i czynem, 19Przez moc znaków i cudów, w mocy Ducha Bożego, tak że od Jerozolimy i okolic, aż do Ilirii zacząłem wypełniać[25] te krainy Ewangelią Chrystusa; 20To jednak poczytuję sobie za honor, by głosić Ewangelię nie tam, gdzie było znane[26] imię Chrystusa, abym nie budował na cudzym[27] fundamencie; 21Ale tak, jak jest napisane: Ci, którym nie głoszono ujrzą Go, a ci, którzy nie słyszeli, zrozumieją[28] . 22Dlatego też wiele doznawałem przeszkód, aby przyjść do was. 23Lecz teraz, nie mając już miejsca w tych okolicach, a od wielu lat mając pragnienie przyjść do was, 24Może[29] gdy[30] udam się do Hiszpanii, przyjdę do was; bo mam nadzieję, przechodząc ujrzeć was i przez was zostać tam wyprawiony[31] , jeślibym najpierw wami choć częściowo został nasycony[32] . 25A teraz idę do Jerozolimy, służąc[33] świętym. 26Upodobało się bowiem Macedonii i Achai złożyć pewną składkę[34] na ubogich pośród świętych[35] w Jerozolimie. 27To postanowiły[36] , bo są ich dłużnikami; bo jeśli poganie stali się uczestnikami[37] tego, co duchowe, to winni są usłużyć[38] im i w tym, co cielesne. 28Gdy więc to wypełnię i zapieczętuję[39] dla nich ten plon, odejdę i przez was, udam się do Hiszpanii. 29Wiem natomiast, że idąc do was, przyjdę z pełnym[40] błogosławieństwem Ewangelii Chrystusa. 30A proszę[41] was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez[42] miłość Ducha, abyście razem ze mną walczyli w modlitwach za mnie do Boga, 31Abym został uratowany od nieposłusznych[43] w Judei, i aby służba moja na rzecz Jerozolimy stała się godna[44] przyjęcia przez świętych. 32Abym w radości przyszedł do was za wolą Bożą i razem z wami zaznał odpoczynku[45] . 33A Bóg pokoju jest[46] z wami wszystkimi. Amen.