1Istotnie, Chrystus nas wyzwolił dla wolności. Stójcie i nie bądźcie znowu poddani jarzmu niewoli. 2Oto ja, Paweł, mówię wam, że jeżeli się dacie obrzezywać, Chrystus wam nic nie pomoże. 3A świadczę każdemu człowiekowi, co daje się obrzezywać, że winny jest wypełnić całe Prawo Mojżesza. 4Zostaliście odłączeni od Chrystusa, wy, którzy uznajecie się za sprawiedliwych w Prawie; wypadliście z łaski. 5Bowiem my, Duchem, z wiary, oczekujemy nadziei sprawiedliwości. 6Gdyż w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie nie ma nic znaczenia, ani nieobrzezanie - ale wiara działająca pośród miłości. 7Biegliście pięknie; kto wam przeszkodził być posłusznym prawdzie? 8Takie przekonanie nie pochodzi od Tego, który was wzywa. 9Mały zaczyn całe ciasto zakwasza. 10Ja jestem względem was przekonany w Panu, że nic inaczej nie będziecie rozumieć; a ten, kto was niepokoi poniesie wyrok, kimkolwiek by był. 11Zaś ja, bracia, skoro nadto głoszę obrzezanie, czemu jeszcze jestem prześladowany? Zaniedbana jest więc, obraza krzyża. 12Oby sobie odcięli ci, którzy was niepokoją. 13Bowiem wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, ale nie tej wolności względem skłonności[1] cielesnej natury, lecz jedni drugim służcie z miłości. 14Gdyż całe Prawo jest wypełnione w jednym powiedzeniu: Będziesz miłował twego tuż obok[1] jak samego siebie. 15Zaś jeśli gryziecie i pożeracie jedni drugich, uważajcie, abyście jedni przez drugich nie zostali zniszczeni. 16Ale mówię: Żyjcie[1] Duchem i nie spełniajcie pożądania cielesnej natury. 17Bo ciało wewnętrzne pożąda przeciwko Duchowi - a Duch przeciw ciału wewnętrznemu; gdyż te są nawzajem przeciwne, abyście nie czynili to, co chcecie. 18Ale jeśli dajecie się prowadzić Duchem - nie jesteście pod Prawem Mojżesza. 19Zaś uczynki ciała wewnętrznego są oczywiste, jakimikolwiek są: Cudzołóstwo, prostytucja, zepsucie, zuchwałość, 20Bałwochwalstwo, czary, nieprzyjaźnie, spór, zawiść, gniewy, intrygi, bunty, sekty, 21Złośliwości, morderstwa, pijaństwa, hulanki i tym podobne, o których wam zapowiadam, jak przedtem powiedziałem, że ci, którzy czynią takie rzeczy, nie odziedziczą Królestwa Boga. 22Zaś owocem Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość[1] , uprzejmość[2] , dobrotliwość, ufność, łagodność, panowanie nad sobą; 23W stosunku do takich nie istnieje Prawo. 24Bo ci, Chrystusa, ukrzyżowali ciało wewnętrzne razem z jego właściwościami[1] i pragnieniami. 25Jeżeli żyjemy Duchem - Duchem też posuwajmy się w rzędzie. 26Nie stawajmy się żądni pustej chwały, jedni drugich prowokując, jedni drugim zazdroszcząc.