Wyszukiwanie
Nowa Biblia Gdańska
Księga: 1 Księga Samuela 17:14
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetu17:1
Lecz Pelisztini zgromadzili swoje wojska na wojnę. Zebrali się mianowicie w Socho, przynależnym do Judei, oraz rozłożyli się obozem między Socho - a Azeką, przy Efes Dammim.
17:2
Zaś Saul i mężowie israelscy zgromadzili się i stanęli obozem w dolinie Dębów, po czym uszykowali się do boju przeciwko Pelisztinom.
17:3
Pelisztini stali na jednej stronie, przy górce, zaś Israelici przy innej górze, po przeciwległej stronie; tak, że pomiędzy nimi była dolina.
17:4
Wtedy spośród hufców pelisztyńskich wystąpił szermierz – jego imię to Goljat[1] z Gat; a był wysoki na sześć łokci i piędź.
Przypisy
- [1]Spolszczone: Goliat.
17:5
Na głowie miał przyłbicę z kruszcu, a ubrany był w łuskowaty pancerz; zaś pancerz ważył pięć tysięcy szekli kruszcu.
17:6
Nosił on również na swych goleniach nakolanniki z kruszcu, a między ramionami – dzidę z kruszcu.
17:7
Drzewiec jego włóczni był jak wał krosna, a grot jego włóczni miał sześćset szekli żelaza; zaś ten, co niósł jego tarczę - szedł przed nim.
17:8
Po czym stanął i zawołał do israelskich szyków, mówiąc: Czemu występujecie, by się szykować do boju? Czy ja nie jestem Pelisztinem, a wy sługami Saula? Wybierzcie sobie męża, aby wystąpił przeciw mnie.
17:9
Jeżeli zdoła ze mną walczyć i mnie pokona – będziemy waszymi hołdownikami; zaś jeśli ja go zmogę oraz pokonam - będziecie naszymi hołdownikami oraz będziecie nam służyli.
17:10
Nadto Pelisztin powiedział: Dzisiaj zelżyłem israelskie hufce, mówiąc: Dajcie nam męża, byśmy ze sobą walczyli!
17:11
A kiedy Saul i cały Israel usłyszeli tą mowę Pelistyńczyka, zatrwożyli się oraz bardzo się wystraszyli.
17:12
Zaś Dawid był synem owego męża, Efratydy, z Betlechem w Judzie, któremu na imię było Iszaj, i miał ośmiu synów. Za dni Saula był to już stary mąż, należący do rzędu znakomitych osób.
17:13
Trzej starsi synowie Iszaja wyruszyli i poszli na wojnę za Saulem. Ci trzej synowie, co poszli na wojnę, nazywali się: Najstarszy – Eljab, drugi – Abinadab, a trzeci – Szama.
17:14
Zaś Dawid był najmłodszy, zatem ci trzej wyruszyli za Saulem.
17:15
A Dawid często odchodził od Saula, aby w Betlechem pasać trzody swojego ojca.
17:16
Zaś ten Pelisztin, podobnie występował rano i wieczorem, i stawał tak przez czterdzieści dni.
17:17
A Iszaj powiedział do swojego syna Dawida: Zabierz dla twoich braci efę tego prażma oraz dziesięć chlebów i zanieś je szybko do obozu twoich braci.
17:18
Również zaniesiesz tysiącznikowi dziesięć śmietankowych krajanek, rozpytasz się o powodzenie twych braci i przyniesiesz mi pewne świadectwo.
17:19
Saul i ci wszyscy mężowie israelscy znajdują się w dolinie Dębów, walcząc z Pelisztinami.
17:20
Zatem Dawid wstał wczesnym rankiem, powierzył trzodę stróżowi, zabrał juki i poszedł tam, gdzie polecił mu Iszaj. A kiedy przybył do taboru, właśnie wojsko wyruszyło w wojennym szyku i podniesiono wojenny okrzyk.
17:21
W szyku stali zarówno Israelici, jak i Pelisztini - szeregi naprzeciw szeregom.
17:22
Zatem Dawid zrzucił z siebie juki, przekazał je pod rękę stróża bagażów i pobiegł do bojowego szyku. A gdy przybył, zapytał się o swych braci oraz o ich powodzenie.
17:23
I gdy jeszcze z nimi rozmawiał, oto właśnie z pelisztyńskich szeregów wystąpił ten szermierz, imieniem Goljath, Pelisztyńczyk z Gath, oraz wygłosił wymienione słowa, więc Dawid je usłyszał.
17:24
Jednak wszyscy israelscy wojownicy, kiedy widzieli tego męża, to przed nim uciekali oraz bardzo się obawiali.
17:25
Zaś któryś z Israela zawołał: Czy widzieliście tego męża, co występuje? Wychodzi aby lżyć Israela! Ale kto by go pokonał, tego król obdarzy wielkim bogactwem, odda mu swoją córkę, a dom jego ojca uczyni wolnym[1] w Israelu.
Przypisy
- [1]Najprawdopodobniej od podatków na rzecz króla.
17:26
Wtedy Dawid zapytał się ludzi, którzy go otaczali: Co uczynią temu, co pokona tego Pelisztina i zdejmie hańbę z Israela? Bo kim jest ten Pelisztyn, nieobrzezaniec, że tak lży szeregi żywego Boga?
17:27
Więc ci ludzie powtórzyli mu tamte słowa, mówiąc: Tak, a tak, uczynią temu, kto go pokona.
17:28
Ale gdy jego najstarszy brat – Eliab usłyszał, że rozmawia z tamtymi ludźmi, Eliab zapłonął gniewem na Dawida i zawołał: Po co tu właściwie przybyłeś i komu powierzyłeś tą garstkę owiec na puszczy? Znam twoją bezczelność i niecność twojego serca; gdyż przybyłeś, aby przyglądać się bitwie!
17:29
A Dawid odpowiedział: Co teraz uczyniłem? Przecież to było tylko słowo!
17:30
I odwrócił się od niego do innego oraz pytał się w ten sam sposób; więc ludzie mu odpowiedzieli tak, jak za pierwszym razem.
17:31
Zatem gdy rozgłoszono słowa, które wypowiedział Dawid i doniesiono o tym Saulowi - kazał go sprowadzić.
17:32
A Dawid powiedział do Saula: Niech nikt nie traci odwagi z powodu tego człowieka; twój sługa pójdzie i będzie walczył z tym Pelisztinem.
17:33
Więc Saul odpowiedział Dawidowi: Nie zdołasz się przeciwstawić temu Pelisztinowi i z nim walczyć; bo ty jesteś młodzieńcem, a on, od swojej młodości, mężem wojny!
17:34
A Dawid odpowiedział Saulowi: Twój sługa pasał owce swojego ojca; i zdarzało się, że przypadł lew, albo niedźwiedź, i uniósł jagnię z trzody.
17:35
Ale pobiegłem za nim oraz go pokonałem, i wydarłem je z jego paszczy. A kiedy się na mnie rzucił, chwyciłem go za szczękę i położyłem trupem!
17:36
Twój sługa pozabijał lwy i niedźwiedzie; zatem ten Pelisztin, nieobrzezaniec, będzie jak jeden z nich, gdyż lżył hufce żywego Boga!
17:37
I Dawid jeszcze dodał: WIEKUISTY, który mnie ocalił z mocy lwów i niedźwiedzi, On mnie ocali i z mocy tego Pelisztina! Wtedy Saul powiedział do Dawida: Idź i niech WIEKUISTY będzie z tobą!
17:38
Zatem Saul ubrał Dawida w swoją wojenną szatę, włożył na jego głowę przyłbicę z kruszcu oraz ubrał go w pancerz.
17:39
A Dawid przypasał swój miecz obok swojej wojennej szaty oraz spróbował chodzić, bowiem jeszcze nie przywykł. I Dawid oświadczył Saulowi: Nie potrafię w tym chodzić, gdyż nie nawykłem do tego. Po czym Dawid zdjął to z siebie
17:40
I wziął do ręki swój pasterski kij, wybrał sobie z potoku pięć gładkich kamieni i włożył je do kieszeni swojej pasterskiej torby oraz trzymając w ręku procę, zaczął podchodzić do Pelisztina.
17:41
Pelisztin także zbliżał się coraz bardziej do Dawida, a przed nim ów mąż, co trzymał tarczę.
17:42
A kiedy Pelisztin spojrzał i zobaczył Dawida – pogardził nim, bo był to piękny na spojrzenie, rumiany młodzieniec.
17:43
Więc Pelisztin powiedział: Czyż ja jestem psem, że do mnie podchodzisz z kijami? Nadto Pelisztin przeklął Dawida przez swojego boga.
17:44
I Pelisztin powiedział do Dawida: Podejdź do mnie, a twoje ciało dam ptactwu nieba oraz polnemu zwierzowi.
17:45
Zaś Dawid odpowiedział Pelisztinowi: Ty do mnie podchodzisz z mieczem, włócznią i dzidą; zaś ja do ciebie podchodzę w Imieniu WIEKUISTEGO Zastępów, Boga hufców israelskich, które lżyłeś.
17:46
Dzisiejszego dnia WIEKUISTY wyda cię w moją moc, pokonam cię oraz zdejmę ci twoją głowę; dzisiejszego dnia podam trupy pelisztyńskiego obozu ptactwu nieba oraz polnemu zwierzowi; a cała ziemia pozna, że Bóg jest w Israelu.
17:47
Cały ten tłum też pozna, że WIEKUISTY wspomaga nie mieczem ani nie włócznią; bo walka jest sprawą WIEKUISTEGO, więc On was podda w naszą moc.
17:48
Kiedy zatem Pelisztin wyruszył i podszedł, zbliżając się do Dawida – Dawid pospieszył i pobiegł naprzeciw pelisztyńskiego szyku.
17:49
Nadto Dawid sięgnął swą ręką do torby, wyjął stamtąd kamień, rzucił go procą i trafił Pelisztina w czoło. Kamień utkwił w jego czole tak, że upadł twarzą na ziemię.
17:50
Tak Dawid przemógł Pelisztina procą oraz kamieniem; powalił Pelisztyńczyka i go zabił, choć Dawid nie miał w ręce miecza.
17:51
Zatem Dawid pobiegł, stanął przy Pelisztinie, wziął jego miecz i wyciągnął go z jego pochwy; po czym go dobił i uciął mu jego głowę. Zaś Pelisztini widząc, że zginął ich rycerz – uciekli.
17:52
A mężowie Israela i Judy powstali, wydali radosny okrzyk i puścili się w pogoń za Pelisztinami, aż do doliny oraz bram Ekronu; tak, że pelisztyńskie trupy padały jeszcze po drodze do Szaaraim, do Gad, i do Ekronu.
17:53
Potem synowie Israela wrócili z pościgu za Pelisztinami i splądrowali ich obozowiska.
17:54
Zaś Dawid wziął głowę Pelisztina i przyniósł ją do Jeruszalaim, a jego zbroję umieścił w swoim namiocie.
17:55
Kiedy Saul ujrzał Dawida występującego przeciwko Pelisztinowi, zapytał się Abnera, wodza wojsk: Czyim synem jest ten młodzieniec, Abnerze? A Abner odpowiedział: Żywa jest twoja dusza, królu – nie wiem!
17:56
Zaś król powiedział: Dowiedz się, czyim jest synem ten młody człowiek.
17:57
Zatem gdy Dawid wrócił, po zabiciu Pelisztina, Abner go zabrał oraz sprowadził go do Saula; a miał on jeszcze w ręku głowę Pelisztyna.
17:58
Więc Saul do niego powiedział: Czyim ty jesteś synem, młodzieńcze[1]? A Dawid odpowiedział: Synem twojego sługi – Iszaja, Betlechemity.
Przypisy
- [1]Widocznie nie dowierzał wcześniejszym informacjom.
Nawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
Gdy wyruszysz na wojnę przeciwko swoim nieprzyjaciołom i zobaczysz, że koni, wozów wojennych i wojska jest u nich więcej niż u ciebie, to Nie bój się ich, gdyż jest z tobą Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej.
V Mojż 20:1
V Mojż 20:1
W Chrystusie
Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił.
Rzym 12:3
Rzym 12:3
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Jezus nazwał siebie w Ewangeliach "Syn człowieczy" aż 79 razy.
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?