1Przystąpiły i książęta domów Galaad, syna Machir, syna Manasse z pokolenia synów Jozefowych. I mówili Mojżeszowi przed książęty Izraelskimi, i rzekli: 2Tobie, Panu naszemu, przykazał PAN, abyś ziemię losem podzielił synom Izraelowym a żebyś córkom Salfaad, brata naszego, dał osiadłość ojcu należącą, 3które jeśli ludzie inszego pokolenia za żony wezmą, pójdzie za nimi osiadłość ich i gdy przeniesiona do inszego pokolenia będzie, umniejszy się naszego dziedzictwa, 4a zatym się zstanie, że gdy jubileusz, to jest pięćdziesiąty rok odpuszczenia przyjdzie, pomiesza się losów podzielenie i osiadłość jednych przejdzie do drugich. 5Odpowiedział Mojżesz synom Izraelowym, i za rozkazaniem PANSKIM mówiąc: Dobrze pokolenie synów Jozefowych rzekło. 6I to prawo o córkach Salfaad od PANA jest wydane: Niechaj idą za kogo chcą, tylko żeby za swego pokolenia ludzie, 7aby się nie mieszała osiadłość synów Izraelowych z pokolenia w pokolenie. Bo wszyscy mężowie pojmować będą żony z pokolenia i rodu swego 8i wszytkie białegłowy z tegoż pokolenia męże wezmą, aby dziedzictwo zostawało w domiech 9a żeby się nie mieszały pokolenia, ale tak zostały, 10jako od PANA są oddzielone. I uczyniły córki Salfaad, jako było rozkazano; 11i szły Maala i Tersa, Hegla i Melcha, i Noa za syny stryja swego, 12z familijej Manasse, który był syn Jozefów; i osiadłość, która im była dana, została się w pokoleniu i w domu ojca ich. 13Te są przykazania i sądy, które rozkazał PAN przez rękę Mojżesza do synów Izraelowych na polach Moab nad Jordanem przeciw Jerychowi.