Biblia Jakuba Wujka
Księga: 2 Księga Kronik 13:17
Trzy lata królował w Jeruzalem, a imię matki jego Michaja, córka Uriel z Gabaa. I była walka między Abią i Jeroboamem.
A gdy Abia stoczył bitwę i miał barzo waleczne męże i wybranych czterzy sta tysięcy, Jeroboam zszykował naprzeciw wojsko ośm set tysięcy mężów, którzy też wybrani byli i barzo mocni ku bitwie.
Stanął tedy Abia na górze Semeron, która była w Efraim, i rzekł: Słuchaj Jeroboamie i wszytek Izraelu!
Aza nie wiecie, iż PAN Bóg Izraelski podał królestwo Dawidowi nad Izraelem na wieki, jemu i synom jego przymierzem soli?
I powstał Jeroboam, syn Nabat, sługa Salomona, syna Dawidowego, i podniósł wojnę przeciw panu swemu.
I skupili się do niego mężowie nikczemni i synowie Belial, i przemogli przeciw Roboam, synowi Salomonowemu, a Roboam był prostak i lękliwego serca i nie mógł się im oprzeć.
A tak wy teraz mówicie, że się możecie oprzeć królestwu PANSKIEmu, które trzyma przez syny Dawidowe, a macie ludu moc wielką i cielce złote, które wam uczynił Jeroboam za bogi.
I wyrzuciliście kapłany PANSKIE, syny Aaronowe i Lewity, a poczyniliście sobie ofiarowniki jako wszyscy narodowie ziemscy: ktokolwiek przyjdzie a poświęci rękę swoję w byku z wołów i w siedmiu baranów, zstaje się ofiarownikiem tych, którzy nie są bogowie.
A PAN, Bóg nasz jest, którego nie opuszczamy, i kapłani służą Panu z synów Aaronowych, i Lewitowie są w porządku swoim.
Całopalenia też ofiarują PANU na każdy dzień rano i w wieczór, i wonne kadzenie według rozkazania zakonu sprawione, i bywają wykładane chleby na stole przeczystym: i jest u nas lichtarz złoty i lampy jego, aby je zapalono zawsze na wieczór; my bowiem strzeżemy przykazania PANA Boga naszego, któregoście wy opuścili.
Otóż w wojsku naszym hetmanem jest Bóg i kapłani jego, którzy trąbią w trąby i brzmią przeciwko wam. Synowie Izraelscy, nie walczcie przeciw PANU Bogu ojców waszych, bo nie z pożytkiem waszym!
To gdy on mówił, Jeroboam z tyłu zasadzkę czynił. A stojąc przeciw nieprzyjacielowi, nie baczącego Judę obtaczał swym wojskiem.
I obejźrzawszy się Juda, obaczył, że nalegała bitwa i z przodku, i z tyłu, i zawołał do PANA, a kapłani poczęli trąbić w trąby.
I wszyscy mężowie Juda okrzyk uczynili. A oto gdy oni wołali, przestraszył Bóg Jeroboama i wszytkiego Izraela, który stał przeciwko Abia i Juda.
Poraził je tedy Abia i lud jego porażką wielką i poległo rannych z Izraela pięćkroć sto tysięcy mężów mocnych.
I poniżeni byli synowie Izraelscy naonczas, a synowie Judzcy zmocnili się barzo, przeto iż ufali w PANU Bogu ojców swoich.
I gonił Abia Jeroboama uciekającego, i pobrał miasta jego, Betel i córki jego, i Jesanę z córkami jego, Efron też i córki jego.
A tak Abias, umocniwszy królestwo swe, pojął żon czternaście i zrodził dwadzieścia i dwu synów, i szesnaście córek.