Biblia Jakuba Wujka
Księga: 1 Księga Królewska 12:27
Lecz Jeroboam, syn Nabat, gdy jeszcze był w Egipcie zbiegiem od oblicza króla Salomona, usłyszawszy o śmierci jego, wrócił się z Egiptu.
I posłali a wezwali go. Przyszedł tedy Jeroboam i wszytko zgromadzenie Izraelskie i mówili do Roboam, rzekąc:
Ociec twój włożył na nas barzo ciężkie jarzmo, a tak ty teraz ulży trochę z rozkazowania ojca twego barzo twardego i z jarzma barzo ciężkiego, które włożył na nas, a będziemyć służyć.
wszedł król Roboam w radę z starszymi, którzy stawali przed Salomonem, ojcem jego, póki jeszcze był żyw, i rzekł: Co mi za radę dajecie, żebych odpowiedział ludowi temu?
Którzy mu rzekli: Jeśli dziś posłuszny będziesz ludowi temu i posłużysz, i dasz miejsce prośbie ich a będziesz do nich mówił łagodne słowa, będąc sługami po wszytkie dni.
Który opuścił radę starych, którą mu byli dali, i radził się młodzieńców, którzy z nim wychowani byli i stawali przed nim.
I rzekł do nich: Co mi za radę dajecie, abych odpowiedział ludowi temu, którzy mi mówili: Ulży jarzma, które ociec twój włożył na nas?
I rzekli mu młodzieńcy, którzy z nim wychowani byli. Tak powiesz ludowi temu, którzy mówili do ciebie, rzekąc: Ociec twój obciążył jarzmo nasze, a ty pofolguj nam. Tak rzeczesz do nich: Namniejszy palec mój mięższy jest niżli grzbiet ojca mego.
A teraz: Ociec mój włożył na was jarzmo ciężkie, a ja przyłożę na jarzmo wasze; ociec mój chlustał was biczmi, a ja was będę chlustał basałykami.
Przyszedł tedy Jeroboam i wszytek lud do Roboama dnia trzeciego, jako im był król powiedział, mówiąc: Wróćcie się do mnie dnia trzeciego.
i mówił do nich według rady młodzieńców, rzekąc: Ociec mój obciążył jarzmo wasze, a ja przyłożę do jarzma waszego; ociec mój chlustał was biczmi, a ja was chlustać będę basałykami.
I nie pozwolił król ludowi: bo się był PAN odwrócił od niego, aby wzbudził słowo swe, które był rzekł w ręce Achiasza Silonitczyka do Jeroboama, syna Nabat.
Widząc tedy lud, że ich król nie chciał wysłuchać, odpowiedział mu, rzekąc: Cóż my za dział mamy w Dawidzie? Abo co za dziedzictwo w synie Isaj? Idź do przybytków twoich, Izraelu, teraz patrz domu swego, Dawidzie! I odszedł Izrael do przybytków swoich.
Posłał tedy król Roboam Adurama, który był nad pobory, i ukamionował go wszytek lud Izraelski, i umarł. A król Roboam co rychlej wsiadł na wóz i uciekł do Jeruzalem.
I zstało się, gdy usłyszał wszystek Izrael, że się wrócił Jeroboam, posłali i przyzwali go, zgromadziwszy się, i uczynili go królem nad wszytkim Izraelem: ani szedł żaden za domem Dawidowym oprócz samego pokolenia Juda.
I przyjachał Roboam do Jeruzalem i zgromadził wszytek dom Judzki i pokolenie Beniaminowe: sto i ośmdziesiąt tysięcy przebranych mężów rycerskich, aby walczyli przeciw domowi Izraelskiemu a przywrócili królestwo Roboamowi, synowi Salomonowemu.
Mów do Roboama, syna Salomonowego, króla Judzkiego, i do wszego domu Judzkiego i Beniaminowego, i do innego ludu, rzekąc:
To mówi PAN: Nie chodźcie ani walczcie z bracią swą, a synmi Izraelowymi. Niech się wróci mąż do domu swego, bo to słowo ode mnie się zstało. Usłuchali mowy PANSKIEJ i wrócili się z drogi, jako im PAN był przykazał.
jeśli będzie chodził ten lud, aby czynił ofiary w domu PANSKIM w Jeruzalem: i obróci się serce ludu tego do pana swego, Roboama, króla Judzkiego, i zabiją mię, i wrócą się do niego.
I wymyśliwszy radę, uczynił dwa cielce złote. I rzekł im: Nie chodźcie już więcej do Jeruzalem. Oto bogowie twoi, Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemie Egipskiej.
I ustawił dzień uroczysty miesiąca ósmego, piętnastego dnia miesiąca, na kształt święta, które obchodzono w pokoleniu Judy. I wstępując do ołtarza, także był uczynił w Betel, żeby ofiarował cielcom, które był poczynił. I postanowił w Betel ofîarowniki wyżyn, które był poczynił.
I wstąpił do ołtarza, który był zbudował w Betel, piętnastego dnia miesiąca ósmego, który był wymyślił z serca swego, i uczynił święto uroczyste synom Izraelowym, i wstąpił do ołtarza, aby zapalił kadzidło.