Wyszukiwanie
1A król Dawid zstarzał się był i miał wiele dni wieku. A gdy go odziewano szatami, nie zagrzewał się. 2Rzekli mu tedy słudzy jego: Poszukajmy królowi, panu naszemu, młodej panienki, niech stoi przed królem i okrywa go, i śpi na łonie jego a zagrzewa króla, pana naszego. 3A tak szukali panienki pięknej we wszytkich granicach Izraelskich i naleźli Abisag Sunamitkę, i przywiedli ją do króla. 4A była panienka barzo piękna i sypiała z królem, i służyła mu, ale jej król nie uznał. 5Lecz Adonias, syn Haggit, podnosił się, mówiąc: Ja będę królował. I nasprawował sobie wozów i jezdnych, i pięćdziesiąt mężów, którzy by biegali przed nim. 6A nie karał go nigdy ociec jego, mówiąc: Przeczżeś to uczynił? A był i ten barzo piękny, wtóry syn po Absalomie. 7A miał zmowę z Joabem, synem Sarwijej, i z Abiatarem kapłanem, którzy pomagali stronie Adoniasowej. 8Lecz Sadok kapłan i Banajas, syn Jojady, i Natan prorok, i Semei, i Rej, i moc wojska Dawidowego nie przestawała z Adoniasem. 9A tak narzezawszy Adonias baranów i cielców, i wszego bydła tłustego u kamienia Zohelet, który był blisko źrzódła Rogel, wezwał wszytkich braciej swych, synów królewskich, i wszytkich mężów Judzkich, sług królewskich. 10Lecz Natana proroka i Banaję, i wszelkich mocarzów, i Salomona, brata swego, nie wezwał. 11I rzekł Natan do Betsabee, matki Salomonowej: A słyszałaś, że króluje Adonias, syn Haggit, a pan nasz, Dawid, o tym nie wie? 12Przetoż teraz pódź, weźmi radę ode mnie a zachowaj duszę swoję i syna twego Salomona. 13Idź a wnidź do króla Dawida i rzecz mu: Azażeś nie ty, panie mój, królu, przysiągł mnie, słudze twojej, rzekąc: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on będzie siedział na stolicy mojej? Przeczże tedy króluje Adonias? 14A gdy jeszcze tam będziesz mówić z królem, ja przyjdę za tobą i dopełnię słów twoich. 15A tak weszła Betsabee do króla na pokój; a król się był barzo starzał, a Abisag Sunamitka posługowała mu. 16Nachyliła się Betsabee i pokłoniła się królowi. Do której król: Czego, pry, chcesz? 17Która odpowiadając, rzekła: Panie mój, tyś przysiągł przez PANA Boga twego słudze twojej: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie i on siedzieć będzie na stolicy mojej. 18A teraz oto Adonias króluje, o czym ty, królu, panie mój, nie wiesz. 19Nabił wołów i bydła tłustego, i baranów barzo wiele i wezwał wszytkich synów królewskich i Abiatara kapłana, i Joaba, hetmana rycerstwa; lecz Salomona, sługi twego, nie wezwał. 20Ale jednak, panie mój, królu, na cię się oglądają oczy wszytkiego Izraela, żebyś im oznajmił, kto ma siedzieć na stolicy twojej, królu, panie mój, po tobie. 21I zstanie się, gdy zaśnie pan mój, król, z ojcy swymi, będziemy ja i Salomon, syn mój, grzesznymi. 22A gdy ona jeszcze mówiła z królem, Natan prorok przyszedł. 23I oznajmili królowi, rzekąc: Idzie Natan prorok. A gdy wszedł przed oczy królewskie i pokłonił się mu twarzą ku ziemi, 24rzekł Natan: Panie mój, królu, tyś rzekł: Adonias niech króluje po mnie a ten niechaj siedzi na stolicy mojej? 25Dziś bowiem szedł i nabił wołów i tłustego bydła, i baranów wiele, i wezwał wszystkich synów królewskich i hetmanów, i Abiatara kapłana, a gdy oni jedzą i piją przed nim, i mówią: Niech żywie król Adonias! 26mnie, sługi twego, i Sadoka kapłana, i Banaję, syna Jojady, i Salomona, sługi twego, nie wezwał. 27Izali od pana mego, króla, wyszło to słowo, a nie oznajmiłeś mnie, słudze twemu, kto ma siedzieć na stolicy pana mego, króla, po nim? 28I odpowiedział król Dawid, rzekąc: Wzówcie do mnie Betsabee. Która, gdy weszła przed króla i stanęła przed nim, 29przysiągł król i rzekł: Żywie PAN, który wyrwał duszę moję ze wszytkiego ucisku, 30iż jakom ci przysiągł przez PANA, Boga Izraelowego, rzekąc: Salomon, syn twój, królować będzie po mnie i ten będzie siedział na stolicy mojej miasto mnie, tak uczynię dzisia. 31I spuściwszy Betsabee twarz ku ziemi, pokłoniła się królowi, rzekąc: Niech żywie PAN mój, Dawid, na wieki! [komentarz AS: Wujek napisał PAN dużymi literami, a przecież chodzi o Dawida] [komentarz AS: Wujek napisał PAN dużymi literami, a przecież chodzi o Dawida] 32Rzekł też król Dawid: Wzówcie mi Sadoka kapłana i Natana proroka, i Banaję, syna Jojadowego. Którzy gdy weszli przed króla, 33rzekł do nich: Weźmicie z sobą sługi pana waszego a wsadźcie Salomona, syna mego, na mulicę moję i prowadźcie go do Gihon: 34tamże go niech pomaże kapłan Sadok i Natan prorok za króla nad Izraelem; i będziecie trąbić w trąbę a rzeczecie: Niech żyje król Salomon! 35I pójdziecie za nim, i przyjdzie a siędzie na stolicy mojej, a on będzie królował miasto mnie i jemu rozkażę, aby był wodzem nad Izraelem i nad Judą. 36I odpowiedział Banajas, syn Jojady, królowi, mówiąc: Amen. Tak niech mówi PAN, Bóg pana mego, króla! 37Jako był PAN z panem moim, królem, tak niech będzie z Salomonem a niech wywyższy stolicę jego nad stolicę króla, pana mego, Dawida! [komentarz AS: PAN z panem - jak to wygląda?] 38Poszedł tedy Natan prorok i Sadok kapłan, i Banajas, syn Jojady, i Cerety, i Felety, i wsadzili Salomona na mulicę króla Dawida, i doprowadzili go do Gihon. 39I wziąwszy Sadok kapłan róg oliwy z przybytku, pomazał Salomona. I trąbili w trąbę, i mówił wszytek lud: Niech żyje król Salomon! 40I szedł za nim wszytek gmin i lud grających na piszczałkach i weselących się weselem wielkim, i brzmiała ziemia od krzyku ich. 41I usłyszał Adonias i wszyscy zaproszeni od niego, a biesiada już się była skończyła, lecz Joab, usłyszawszy głos trąby, rzekł: Co to za krzyk miasta huczącego? 42A gdy on jeszcze mówił, Jonatas, syn Abiatara kapłana, przyszedł, któremu rzekł Adonias: Wnidź, boś mąż mocny i dobrą nowinę niosąc. 43Odpowiedział Jonatas Adoniasowi: Nie! Bo pan nasz, król Dawid, postanowił królem Salomona 44i posłał z nim kapłana Sadoka i Natana proroka, i Banaję, syna Jojady, i Cerety, i Felety, i wsadzili go na mulicę królewską. 45I pomazali go kapłan Sadok i Natan prorok za króla w Gihon i pojachali stamtąd, weseląc się, i zabrzmiało miasto: ten jest głos, któryście słyszeli. 46Lecz i Salomon siedzi na stolicy królestwa. 47I wszedszy słudzy królewscy błogosławili panu naszemu, królowi Dawidowi, mówiąc: Niech rozszerzy Bóg imię Salomonowe nad imię twoje a niech wielmożną uczyni stolicę jego nad stolicę twoję! I pokłonił się król na łożu swoim, 48i mówił: Błogosławiony PAN Bóg Izraelów, który dał dzisia siedzącego na stolicy mojej, na co patrzą oczy moje! 49Zlękli się tedy i wstali wszyscy, których był naprosił Adonias, i poszedł każdy w drogę swoję. 50A Adonias, bojąc się Salomona, wstał i poszedł, i uchwycił się rogu ołtarza. 51I powiedzieli Salomonowi, rzekąc: Oto Adonias, bojąc się króla Salomona, uchwycił się rogu ołtarza, mówiąc: Niech mi dziś przysięże król Salomon, że nie zabije sługi swego mieczem. 52I rzekł Salomon: Będzieli dobrym mężem, nie spadnie i jeden włos głowy jego na ziemię, ale jeśli się w nim najdzie co złego, umrze. 53Posłał tedy król Salomon i wywiódł go od ołtarza, a wszedszy, pokłonił się królowi Salomonowi. I rzekł mu Salomon: Idź do domu swego.
Porównaj werset ...
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetuNawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
W Chrystusie
Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana.
Mat 5:13
Mat 5:13
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
Gdy Jezus powiedział Nikodemowi że musi się on narodzić na nowo (Jan 3:1-3) była noc.
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.
Efez 2:10
Efez 2:10
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?