Nawigacja

Biblia Gdańska (1632)
Księga: Psalmów 58:12

¹Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, pieśń złota Dawidowa. ²O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzejmież sądzicie, wy synowie ludzcy? ³Owszem, radniej w sercu nieprawości knujecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie. ⁴Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swej, mówiąc kłamstwo. ⁵Jad mają w sobie, jako wężowy, jako jad żmii głuchej, która zatula ucho swoje, ⁶Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego. ⁷O Boże! pokruszże zęby ich w ustach ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby. ⁸Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią. ⁹Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słońca. ¹⁰Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą. ¹¹I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; nogi swoje umyje we krwi niepobożnego. ¹²I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek z sprawiedliwości swojej; zaisteć jest Bóg, który sądzi na ziemi.