Biblia Brzeska
Księga: Objawienie św. Jana 21:26
Tytuł oryginalny
Zjawienie Jana świętego teologa
Zjawienie Jana świętego teologa
Potymem widział niebo nowe i ziemię nową; abowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia odeszła była, a morza już nie było.
A ja Jan widziałem święte miasto, Jeruzalem nowe, zstępujące z nieba od Boga zgotowane, jako oblubienicę ubraną mężowi swemu.
I słyszałem głos wielki z nieba, mówiąc: Oto przybytek Boży jest z ludźmi i będzie mieszkał z nimi; a oni będą narodowie jego, a sam Bóg będzie z nimi Bogiem ich.
I otrze Bóg wszelką łzę z oczu ich, a śmierć dalej nie będzie, ani smętek, ani krzyk i boleść dalej nie będzie; abowiem pierwsze rzeczy przeszły.
I rzekł mi ten, który siedział na stolicy: Oto nowe czynię wszytki rzeczy. I rzekł mi: Napisz: Abowiem ty słowa wierne są i prawdziwe.
A rzekł mi: Zstałoć się. Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo źrzódła wody żywej.
Kto by zwyciężył, ten otrzyma dziedzicznie wszytki rzeczy i będę jemu Bogiem, a on mi będzie synem.
A bojaźliwym i niedowiarkom, i obmierzłym, i mężobójcam, i nieczystym, i trującym, i bałwochwalcam, i wszytkim kłamcam część będzie w jezierze gorającym ogniem i siarką; a tać jest śmierć wtóra.
Tedy przyszedł do mnie jeden z onych siedmi aniołów, którzy mieli siedm baniek pełnych siedmi plag ostatecznych i mówił ze mną i rzekąc: Chodź sam, okażęć oblubienicę żonę Barankowę.
I wziął mnie przez ducha na górę wielką i wysoką, i okazał mi miasto wielkie, święte ono Jeruzalem, zstępujące od Boga z nieba.
Mające chwałę Bożą, którego światłość podobna była kamieniowi nadroższemu, jaspisowi, na kształt kryształu.
I miało mur wielki i wysoki, mający bran dwanaście i w branach dwanaście aniołów i imiona napisane, które są imiona dwunaście pokolenia synów izraelskich.
Miasto też jest na cztery węgły, którego dłuż tylka jest jako i szerz. I mierzył miasto trzciną na dwunaście tysięcy stajań i równe są długość, szerz i wysokość jego.
A grunty muru miasta ozdobione wszelakim kamieniem drogim. Pierwszy grunt jaspis, wtóry szafir, trzeci kalcedon, czwarty smaragd.
Piąty sardoniks, szósty sardyns, siódmy krysolitus, ósmy beryllus, dziewiąty topazjus, dziesiąty chrysoprassus, jedennasty hiacynt, dwanasty ametyst.
A dwanaście bran dwanaście pereł, a każda brana z jednej perły była, a rynek miejscki złoto szczyre jako śkło przezroczyste.
A nie potrzebuje to miasto ani słońca, ani miesiąca, aby świeciły w nim; abowiem chwała Boża oświeciła je, a Baranek jest kagańcem jego.
Narodowie też, które były zachowane, będą chodzić przy światłości jego, a królowie ziemie chwałę swoję i cześć do niego przyniosą.
Nie wnidzie do niego nic co pokala abo czyni co brzydliwego abo kłamstwo, ale ci, którzy napisani są w księgach żywota Baranka.