Biblia Brzeska
Księga Zachariasza 7:9
Tytuł oryginalny
Proroctwo Zachariasza proroka
Proroctwo Zachariasza proroka
Roku czwartego za króla Dariusza, uczynił Pan rzecz do Zachariasza dnia czwartego, miesiąca dziewiątego, który jest Kaslew.
Aby mówił do kapłanów w domu Pana zastępów, także i do proroków, w ty słowa: Izali płakać będę miesiąca piątego wyłączywszy się, tak jakom czynił przez kilka lat?
Mów tak do wszytkiego ludu tej ziemie i do kapłanów: Gdyście pościli i płakali miesiąca piątego i siódmego przez ty siedmdziesiąt lat, izażeście wy mnie pościli?
Zaisteć ty są słowa, które Pan opowiedał przez swe dawne proroki, gdy mieszkano w Jeruzalem spokojnie, a pograniczne jego miasteczka i południejsze i wszytki, które w równinach były, miały swe gospodarze.
Bóg zastępów tak mówi: Czyńcie prawdziwy sąd, a czyńcie miłosierdzie i łaskę każdy nad bliźnim swym.
Nie czyńcie krzywdy wdowie ani sierotce, ani gościowi, ani ubogiemu i nie zmyslajcie nic złego jedni na drugiego w sercach swych.
Serca swe zatwardzili jako adamantyn, iżby nie słuchali zakonu i słów, które Pan zastępów posyłał przez Ducha swojego i przez posługę dawnych swych proroków, skąd oto wzruszyło się wielkie rozgniewanie od Pana zastępów.
A przetoż jako oni wołającego nie słuchali, tak ja też ich wołających nie wysłucham, mówi Pan zastępów.
Rozmiotałem je jako wicher miedzy wszytki narody im nie znajome; ziemia przez nich spustoszała, a żaden w niej ani postał i tak ona rozkoszna ziemia stała się pustynią.