„A z synów Bigwajowych Utaj i Zabud, a z nimi siedmdziesiąt mężów;”

Biblia Gdańska (1881): Ezdraszowa 8,14

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Brzeska
Księga: Ewangelia św. Marka 5:4

Tytuł oryginalny
Święta ewanjelija Jezusa Krystusa napisana przez Marka świętego
O Przekładzie
5:1
Stamtąd przyszli do dalszego brzegu morskiego, do ziemię Gadareńczyków.
5:2
A wyszedszy z łodzi, natychmiast mu zabieżał z grobów człowiek, w którym był duch nieczysty.
5:3
Który miał mieszkanie w grobiech, a nie mógł go nikt i łańcuchem związać.
5:4
Przeto iż on często był wiązan łańcuchy i pętami, ale się na nim łańcuchy rwały, a pęta targały i nie mógł go żaden okrócić.
5:5
A zawżdy we dnie i w nocy wołał w górach i w grobiech, a tłukł się sam kamieńmi.
5:6
I ujzrawszy Jezusa z daleka, przybieżał, kłaniając się przed nim.
5:7
A wołając głosem wielkim mówił: Cóż mi do ciebie Jezusie, Synu Boga nawyższego? Poprzysięgam cię przez Boga, abyś mię nie męczył.
5:8
(Abowiem mu mówił: Wynidź duchu nieczysty z człowieka tego).
5:9
Tedy go pytał: Jako cię zową? A on mu odpowiedział mówiąc: Zową mię hufem, abowiem nas jest wiele.
5:10
I prosił go barzo, aby ich nie wyganiał z onej ziemie.
5:11
Było też tam po górach wielkie stado wieprzów, co się pasli.
5:12
A wszyscy diabli prosili go mówiąc: Puść nas w wieprze, abychmy w nie wstąpili.
5:13
I natychmiast im dopuścił Jezus. A wyszedszy duchowie nieczyści, wstąpili w wieprze; i wpadło ono stado z góry do morza, a było ich około dwu tysiącu i potonęli w morzu.
5:14
Oni też, co pasli wieprze, zuciekali, i oznajmili to w mieściech i po wsiach. Tedy oni wyszli, aby oglądali to, co się stało.
5:15
A przyszedszy do Jezusa, patrzyli na onego, który był opętany, iż siedział obleczony, będąc przy dobrym rozumie, a w którym był on huf.
5:16
Ci tedy, którzy to widzieli, opowiedzieli im jako się to przydało onemu opętanemu i o wieprzach.
5:17
Którzy go wnet prosić poczęli, aby wyszedł z granic ich.
5:18
A gdy wszedł w łódź, prosił go on, co był opętanym, aby został przy nim.
5:19
Ale mu Jezus nie dopuścił, owszem mu rzekł: Idź do domu twojego, do swych, a oznajmi im jako wielkie rzeczy z tobą Pan uczynił, a jako się nad tobą zlitował.
5:20
Tedy odszedł i począł opowiedać w Dekapolim, jako wielkie rzeczy z nim uczynił Jezus; a było to u wszytkich w podziw.
5:21
A gdy się zasię Jezus przeprawił w łodzi ku dalszemu brzegu, zebrała się do niego wielkość ludzi; a on był nad morzem.
5:22
A oto przyszło książę bożnice, imieniem Jair, a ujzrawszy go, padł u nóg jego.
5:23
I prosił go wielce mówiąc: Iż dzieweczka moja już przywiedziona ku skonaniu, proszę, abyś przyszedł, a włożył na nię ręce, żeby była zachowana i żywa została.
5:24
Tedy szedł z nim, a przy nim wielkość ludzi, tak iż go ucisnęli.
5:25
A niewiasta niektóra, co cierpiała płynienie krwie od dwunaście lat.
5:26
I wiele ucierpiała od wiela lekarzów, a wszytko swe na to nałożyła; a wżdy jej to nic nie pomogło, owszem się jej tym bardziej pogarszało.
5:27
Ta gdy usłyszała o Jezusie, przyszła z tyłu miedzy zebraniem ludzi i tknęła się szaty jego.
5:28
Bo tak sobie mówiła: Jesliż się tylko tknę szat jego, będę zachowana.
5:29
I natychmiast wyschło źrzódło krwie jej, a poczuła na ciele, iż jest uzdrowiona od tego trapienia.
5:30
A poznawszy wnet Jezus moc, która od niego wyszła, obróciwszy się miedzy zebraniem ludzi rzekł: I któż się tykał szat moich?
5:31
Tedy mu rzekli zwolennicy jego: Widzisz, iż cię wielkość ludzi ciśnie, a mówisz: Któż mię dotknął?
5:32
I obejzrał się, aby obaczył onę, która to uczyniła.
5:33
A bojąc się i drżąc niewiasta, widząc, co się jej przydało, przyszła i upadła przed nim, a powiedziała mu wszytkę prawdę.
5:34
Zatym on rzekł do niej: Córko! Wiara twoja wybawiła cię, idźże w pokoju, a bądź zdrowa od trapienia twego.
5:35
A gdy tego jeszcze domawiał, przyszli niektórzy od książęcia bożnice mówiąc: Dziewka twa umarła i czemuż więcej gabasz mistrza?
5:36
A Jezus wnet usłyszawszy ony słowa, które powiedano, rzekł książęciu bożnice: Nie lękaj się, jedno tylko wierz.
5:37
I nie dopuścił żadnemu chodzić za sobą, jedno Piotrowi, Jakubowi i Janowi, bratu Jakubowemu.
5:38
A przyszedszy w dom książęcia bożnice, widzi zamieszanie i ludzie płaczące i barzo narzekające.
5:39
I wszedszy rzekł im: Przeczże płaczecie a sobą trwożycie? Dzieweczka ta nie umarła, ale zasnęła.
5:40
I śmiali się z niego, ale on rozkazawszy wszytkim wynidź, wziął ojca i matkę onej dzieweczki i ony, którzy przy nim byli, a wszedł tam, gdzie dzieweczka leżała.
5:41
A wziąwszy ją za rękę rzekł do niej: Talita kumi! To jest, jeslibyś wykładał: Dzieweczko (tobie mówię) wstań!
5:42
I natychmiast dzieweczka wstawszy, chodziła; abowiem była we dwunaście leciech i zdumieli się z podziwieniem wielkim.
5:43
Tedy im wielce zakazał, aby tego żaden nie wiedział, a rzekł, aby mu dano co jeść.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Opuszczone są na zawsze jego miasta, przypadną trzodom; te będą leżeć, a nikt nie będzie ich płoszył.
Iz 17:2

W Chrystusie

A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.
Efez 4:24

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Zanim Andrzej został uczniem Jezusa był on uczniem Jana Chrzciciela (Jan 1:35-37, Jan 1:40).

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Zważ tedy na dobrotliwość i surowość Bożą - surowość dla tych, którzy upadli, a dobrotliwość Bożą względem ciebie, o ile wytrwasz w dobroci, bo inaczej i ty będziesz odcięty.
Rzym 11:22


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić