Biblia Brzeska
Księga: 1 Księga Królewska 16:19

Pierwsze Księgi Królewskie które są trzecie według Łacinników
Dlatego, iżem cię wydźwignął z prochu, a postanowiłem cię książęciem nad ludem izraelskim, a tyś przedsię chodził drogami Jeroboamowymi i wprawiłeś w grzech lud mój izraelski, pobudzając mię ku gniewu grzechy ich.
Oto ja odrzucę twe potomstwo Baaza i potomstwo domu twego, a uczynię dom twój, jako dom Jeroboama, syna Nabatowego.
Tego, który z rodu twego umrze w mieście, zjedzą psi, a tego, który umrze na polu, zjedzą ptacy powietrzni.
A ostatek spraw Baazy i co czynił i co była za moc jego, to wszytko spisano jest w kronice królów izraelskich.
Wypełniło się tedy słowo Pańskie, które mówił przez Jehu proroka, syna Hananiego, przeciwko Baazie i potomstwu jego i przeciw wszytkim złym sprawam, których się dopuszczał przed Panem, wzruszając go ku gniewu sprawami swemi, iż go toż potkać miało, co i dom Jeroboamów i dlatego też, iż on ji zabił.
A dwudziestego i szóstego roku za panowania Azy, króla judzkiego, Ela, syn Baazy królował nad Izraelem w Tersie dwie lecie.
Przeciwko któremu sprzysiągł się sługa jego Zambry, hetman nad połowicą rycerstwa. A na ten czas Ela mieszkając w Tersie, był pijanym i oźrałym w domu Arsy, który był sprawcą nad Tersą.
I przyszedszy zabił a zamordował go we dwudziestym i siódmym roku panowania króla Azy, a sam królował miasto niego.
Ten, gdy począł królować, a osiadł stolicę jego, wymordował wszytek dom Baazy, aż do szczątka, tak krewne jego, jako i przyjacioły.
A tak Zambry wygładził wszytek dom Baazy, według słowa Pańskiego, które o nim powiedział przez Jehu proroka.
Dla wszytkich grzechów Baazy i dla grzechów Ele, syna jego, których się dopuścili i wprawił w nie wszytki Izraelity, a tak wzruszyli ku gniewu próżnościami swymi Pana, Boga izraelskiego.
Dwudziestego tedy i siódmego roku za panowania Azy, króla judzkiego, królował Zambry przez siedm dni w Tersie, a na ten czas leżało wojsko u Gebeton, miasteczka filistyńskiego.
A gdy usłyszał lud w obozie takową rzecz, iż Zambry sprzysiągszy się zabił króla, tedy wszyscy Izraelitowie postanowili królem Amry, hetmana wojska izraelskiego onegoż dnia w obozie.
Co gdy obaczył Zambry, iż wzięto miasto, wszedł na pałac królewski, a tamże ji zapalił około siebie i umarł.
A to dla grzechów, których się dopuścił złościwie się sprawując przed Panem, a chodząc drogami Jeroboamowymi i w grzechoch, których się dopuszczał i Izraelczyki w nie wprawował.
Tedy się lud izraelski rozerwał na dwie części, połowica ludu została z Tebni, synem Ginetowym, obrawszy go sobie królem, a druga połowica została przy Amrym.
Ale lud, który przestawał z Amrym, był silen ludowi onemu, który zostawał z Tebni, synem Ginetowym i umarł Tebni, a Amry królem został.
Roku tedy trzydziestego i pierwszego za panowania Azy, króla judzkiego, królował Amry nad Izraelem dwanaście lat; w Tersie był sześć lat królem.
Kupił potym górę Samarjej od Semera za dwa talenty śrebra i pobudował na onej górze, a wezwał imię miasta, które zbudował imieniem Semerowem, który był panem onej góry Samarjej.
Ale Amry czynił złość przed Panem, a dopuszczał się przed Panem rzeczy gorszych niżli wszyscy, którzy przed nim byli.
I chodził wszytkimi drogami Jeroboama, syna Nabatowego i w grzechu, w który on wprawił lud izraelski, wzruszając ku gniewu Pana, Boga izraelskiego, próżnościami swemi.
Ale ostatek spraw Amrego i wszytko co czynił, k temu i moc jego, którą pokazował, spisana jest w kronikach królów izraelskich.
Zasnął potym Amry z ojcy swymi, a pogrzebion jest w Samarjej, po którym królował Achab, syn jego.
A tak Achab, syn jego, królował nad Izraelem trzydziestego i ósmego roku, za panowania Azy, króla Juda, a trzymał królestwo izraelskie w Samarjej dwadzieścia i dwie lecie.
A nie mając na tym dosyć, iż chodził w grzechoch Jeroboama, syna Nabatowego, wziął sobie za żonę Jezabel, córkę Etbaala, króla sydońskiego, a szedszy służył Baalowi i chwalił go.
K temu Achab nasadził gaj, a oną sprawą swą tym więcej wzruszył ku gniewu Pana, Boga izraelskiego, nad wszytki ine króle, którzy przed nim byli.
Za jego czasu budował Hiel z Betel Jerycho, a gdy założył grunty jego, stracił pierworodnego syna swego Abirama, a gdy już wystawował brany, tedy stracił Sekuba, namłodszego swego syna, według słowa Pańskiego, które powiedział przez Jozuego, syna Nunowego.