Biblia WarszawskaKsięga Joba 33:32 33:1
Teraz więc, Jobie, słuchaj mojej mowy! Nadstaw ucha na wszystkie moje słowa!
33:2
Oto otwieram usta, mam słowa na końcu języka.
33:3
Ze szczerego serca wypływają moje słowa, moje wargi wypowiadać będą słowa rozumne.
33:4
Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie.
33:5
Jeżeli możesz, odpowiedz mi, przygotuj się, stań przede mną!
33:6
Oto ja przed Bogiem jestem taki, jak ty; także i ja jestem z gliny ulepiony.
33:7
Niech cię więc nie przeraża obawa przede mną, a nacisk z mej strony niech nie zaciąży na tobie!
33:8
Wszakże powiedziałeś mi do uszu i słyszałem brzmienie twoich słów:
33:9
Jestem czysty, bez grzechu, niewinny i bez zmazy.
33:10
Oto On doszukuje się pozorów winy przeciwko mnie, poczytuje mnie za swego wroga.
33:11
Moje nogi zakuwa w dyby, śledzi wszystkie moje ścieżki.
33:12
Otóż w tym nie masz słuszności, mówię ci; Bóg bowiem jest większy niż człowiek.
33:13
Po cóż spierałeś się z nim, że na żadne twoje słowa nie odpowiada?
33:14
Wszak Bóg przemawia raz i drugi, lecz na to się nie zważa:
33:15
We śnie, w nocnym widzeniu, gdy głęboki sen pada na ludzi i oni śpią na swym łożu.
33:16
Wtedy otwiera ludziom uszy, niepokoi ich i ostrzega,
33:17
Aby odwieść człowieka od złego czynu i uchronić męża od pychy.
33:18
Zachowuje jego duszę od grobu, a jego życie od śmiertelnego pocisku.
33:19
Smaga go też cierpieniem na łożu i dreszczem ustawicznym w jego kościach tak,
33:20
Że jego życiu obrzydł chleb, a jego duszy nawet ulubiony pokarm.
33:21
Jego ciało niszczeje do niepoznania, a jego kości wystają, choć dawniej były niewidoczne.
33:22
I tak jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do aniołów śmierci.
33:23
Jeżeli potem oręduje za nim jaki anioł, pośrednik, jeden na tysiąc, aby objawić człowiekowi jego obowiązek,
33:24
I zmiłuje się nad nim: Wybaw go od zejścia do grobu, otrzymałem zań okup,
33:25
To jego ciało odzyskuje młodzieńczą siłę, wraca do dni swojej młodości.
33:26
Gdy modli się do Boga, ten jest dla niego łaskawy, pozwala mu oglądać z radością swoje oblicze i tak przywraca człowiekowi jego sprawiedliwość.
33:27
Śpiewa przed ludźmi, mówiąc: Zgrzeszyłem i złamałem prawo, lecz mi za to nie odpłacono,
33:28
Odkupił moją duszę od zejścia do grobu, a moje życie mogło oglądać światło.
33:29
Oto Bóg czyni to wszystko z człowiekiem dwa razy, trzy razy,
33:30
Aby wywieść jego duszę z grobu, oświecić światłem żyjących.
33:31
Zważ to, Jobie, słuchaj mnie; milcz, a ja będę mówił!
33:32
Jeżeli jednak masz coś do powiedzenia, odpowiedz mi; mów, gdyż chętnie przyznałbym ci słuszność!
33:33
Jeżeli nie, to ty wysłuchaj mnie; milcz, a ja nauczę cię mądrości.