Biblia Jakuba WujkaKsięga Przysłów 31:12 ...
31:1
Słowa Lamuela króla. Widzenie, którym go ćwiczyła matka jego.
31:2
Cóż, miły mój, cóż, miły żywota mego, cóż, miły żądania mego?
31:3
Nie dawaj niewiastom majętności twojej i bogactw twoich na zniszczenie królów.
31:4
Nie dawaj królom, o Lamuelu, nie dawaj królom wina, bo tam nie masz żadnej tajemnice, gdzie panuje opilstwo:
31:5
by snadź nie pili i nie zapomnieli sądów a nie odmienili sprawy synów ubogiego.
31:6
Dawajcie sycery smętnym a wina tym, których serce jest w gorzkości:
31:7
niech piją i zapamiętają nędze swojej a boleści swojej więcej niech nie wspominają.
31:8
Otwórz usta swe niememu i sprawam wszytkich synów mijających,
31:9
otwórz usta twoje, skaż, co jest sprawiedliwego, a sądź nędznego i ubogiego.
31:10
Niewiastę mężną któż znajdzie? Daleko i od ostatecznych granic cena jej!
31:11
Ufa w niej serce męża jej a korzyści nie będzie potrzebował.
31:12
Odda mu dobrym, a nie złym po wszytkie dni żywota swojego.
31:13
Szukała wełny i lnu i robiła dowcipem rąk swoich.
31:14
Zstała się jako okręt kupiecki z daleka przywożąca żywność swoję.
31:15
I w nocy wstawała, i dała korzyść domownikom swoim i pokarmy służebnicam swoim.
31:16
Oglądała rolą i kupiła ją, z pożytku rąk swoich nasadziła winnicę.
31:17
Przepasała mocą biodra swoje i zmocniła ramiona swoje.
31:18
Skosztowała i ujźrzała, że dobre jest kupiectwo jej, nie zgaśnie w nocy kaganiec jej.
31:19
Rękę swą ściągnęła do mocnych rzeczy a palce jej ujęły wrzeciono.
31:20
Rękę swą otworzyła ubogiemu a dłonie swe ściągnęła ku niedostatecznemu.
31:21
Nie będzie się bała domowi swemu zimna śnieżnego: bo wszyscy domownicy jej mają po dwu sukniach.
31:22
Obicie sprawiła sobie, bisior i szarłat odzienie jej.
31:23
Znaczny jest mąż jej w radzie, gdy usiędzie między starszymi ziemie.
31:24
Rąbek urobiła i przedała, i pas podała Chananejczykowi.
31:25
Moc i ochędóstwo ubiór jej i śmiać się będzie czasu potomnego.
31:26
Usta swe otwarza mądrości a zakon miłosierdzia na języku jej.
31:27
Upatrowała szcieżki domu swego a chleba próżnując nie jadła.
31:28
Powstali synowie jej, i szczęśliwą sławili, mąż jej, i chwalił ją:
31:29
Wiele córek zebrało bogactwa: tyś przewyższyła wszytkie.
31:30
Omylna wdzięczność i marna jest piękność: niewiasta bojąca się Boga ta będzie chwalona.
31:31
Dajcie jej z owoców ręku jej a niech ją chwalą w bramach uczynki jej!