„I stało się przed wieczorem, gdy wstał Dawid z łoża swego, a przechadzał się po dachu domu królewskiego, że ujrzał z dachu niewiastę, myjącą się; a ta niewiasta była bardzo piękna na wejrzeniu.”

Biblia Gdańska (1881): 2 Samuelowa 11,2

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Jakuba Wujka
Księga Rodzaju 41:3

41:1
Po dwu lat widział Farao sen. Zdało mu się, że stał nad rzeką,
41:2
z której wychodziło siedm krów pięknych i bardzo tłustych i pasły się na miejscach mokrych.
41:3
Drugie też siedm wynarzały się z rzeki szpetne i chude i pasły się na samym brzegu rzeki na miejscach zielonych,
41:4
i pożarły one, których dziwna piękność i tłustość ciała była. Ocuciwszy się Faraon,
41:5
znowu zasnął i widział drugi sen: siedm kłosów wychodziło z jednego źdźbła pełnych i cudnych,
41:6
drugich też także wiele kłosów szczupłych i zwarzeniem zarażonych wyrastało
41:7
pożerające wszytkę cudność pierwszych. Ocuciwszy i się Farao ze snu
41:8
i rano strachem zdjęty posłał do wszytkich wieszczków Egiptu i wszytkich mędrców i przyzwanym powiedział sen, a nie było, kto by wyłożył.
41:9
Tam dopiero wspomniawszy przełożony nad piwnicznemi, rzekł: Wyznawam grzech swój:
41:10
rozgniewany król na sługi swe, mnie i przełożonego nad piekarzmi kazał wrzucić do ciemnice hetmana żołnierzów,
41:11
gdzie jednej nocy obadwa widzieliśmy sen oznajmiający przyszłe rzeczy.
41:12
Był tam młodzieniec Hebrejczyk, tegoż hetmana nad żołnierzmi służebnik, któremu sny powiedziawszy,
41:13
usłyszeliśmy, cokolwiek potym skutek rzeczy pokazał, bom ja przywrócon jest na urząd mój, a onego na krzyżu zawieszono.
41:14
Natychmiast na rozkazanie królewskie wywiedzionego z ciemnice Jozefa ostrzyżono, a odmieniwszy szatę stawili przed nim.
41:15
Któremu on rzekł: Miałem sny, a nie masz, kto by wyłożył; które, słyszałem, że ty barzo mądrze wykładasz.
41:16
Odpowiedział Jozef: Beze mnie Bóg odpowie rzeczy szczęśliwe Faraonowi.
41:17
Powiedział tedy Farao, co widział: Zdało mi się, żem stał na brzegu rzeki,
41:18
a siedm krów z rzeki występowało bardzo piękne i tłustego ciała, które na paszej ługowiska trawę jadły.
41:19
Ale po tych wyszły drugie siedm krów tak szpetne i chude, żem nigdy takich w ziemi Egipskiej nie widział.
41:20
Które zjadszy i strawiwszy pierwsze,
41:21
żadnego znaku sytości nie dały, ale takowąż chudością i szpetnością gnuśniały. Ocknąwszy się, znowu twardo zasnąwszy
41:22
widziałem sen: siedm kłosów wyrastało ze źdźbła jednego pełnych i barzo pięknych,
41:23
a po nich drugie siedm cienkich i zwarzeniem zarażonych ze źdźbła wychodziło,
41:24
które pierwszych piękność pożarły. Powiedziałem sen wieszczkom, ale nie masz żadnego, co by wyłożył.
41:25
Odpowiedział Jozef: Sen królewski jeden jest: co Bóg ma uczynić, oznajmił Faraonowi.
41:26
Siedm krów pięknych i siedm kłosów pełnych siedm lat są żyznych i jedno znaczenie snu zamykają.
41:27
Siedm też krów chudych a szpetnych, które wyszły po nich, i siedm kłosów cienkich i wiatrem warzącym zarażonych są siedm lat głodu przyszłego.
41:28
Które się tym porządkiem wypełnią:
41:29
oto przyjdą siedm lat żyzności wielkiej po wszytkiej ziemi Egipskiej,
41:30
po których nastąpią drugie siedm lat takiego nieurodzaju, że się zapomni wszystka obfitość przeszła, głód bowiem popsuje wszytkę ziemię.
41:31
A wielkość obfitości wygubi wielkość niedostatku.
41:32
A żeś po wtóre widział sen ku tejże rzeczy należący: znak jest pewności, że się zstanie mowa Boża i prędko się wypełni.
41:33
Teraz tedy niech opatrzy król męża mądrego i dowcipnego a niech go przełoży nad ziemią Egipską.
41:34
Który niech postanowi urzędniki po wszytkich krainach a piątą część urodzaju przez siedm lat żyznych,
41:35
które już teraz przyjdą, niech zbiera do gumien, a wszystko zboże pod mocą Faraonową niech sypane i chowane będzie po mieściech
41:36
a niech się nagotuje na siedm lat przyszłego głodu, który ma ucisnąć Egipt, a niech nie ginie ziemia od niedostatku.
41:37
Podobała się rada Faraonowi i wszytkim sługom jego.
41:38
I mówił do nich: Izali możemy naleźć takowego męża, któryby ducha Bożego pełen był?
41:39
I rzekł do Jozefa: Ponieważ ci Bóg ukazał to wszytko, coś mówił, izali mędrszego i podobnego tobie naleźć będę mógł?
41:40
Ty będziesz nad domem moim, a na rozkazanie ust twoich wszytek lud posłuszen będzie: samą tylko stolicą królewską przodkować ci będę.
41:41
I rzekł jeszcze Faraon do Jozefa: Oto postawiłem cię nad wszytką ziemią Egipską.
41:42
I zdjął pierścień z ręki swej, i dał ji na rękę jego, i ubrał go w szatę bisiorową, i włożył łańcuch złoty na szyję jego.
41:43
I kazał mu wsieść na swój wtóry wóz, a woźny wołał, aby się wszyscy przed nim kłaniali i wiedzieli, że był przełożonym nade wszytką ziemią Egipską.
41:44
I rzekł jeszcze król do Jozefa: Jam jest Faraon, bez twego rozkazania nie podniesie żaden ręki abo nogi we wszytkiej ziemi Egipskiej.
41:45
I odmienił imię jego, i nazwał go językiem Egipskim Zbawicielem świata. I dał mu za żonę Asenet, córkę Putifara, kapłana Heliopolskiego. Wyjachał tedy Jozef na ziemię Egipską.
41:46
(a trzydzieści mu lat było gdy stanął przed oblicznością króla Faraona) i objachał wszytkie krainy Egipskie.
41:47
I przyszedł urodzaj siedmi lat, a zboże w snopy powiązane zwieziono do gumien Egipskich.
41:48
Wszytka też obfitość zbóż po wszytkich mieściech sypana była.
41:49
I był taki dostatek pszenice, że się piaskowi morskiemu równała, a obfitość miarę przesiągała.
41:50
I urodzili się Jozefowi dwa synowie, przedtym niż głód zaszedł, które mu urodziła Asenet, córka Putifara, kapłana Heliopolskiego.
41:51
I nazwał imię pierworodnego Manasses, mówiąc: Zapomnieć mi dał Bóg trudności moich i domu ojca mego.
41:52
A imię wtórego nazwał Efraim, mówiąc: Dał mi Bóg uróść w ziemi ubóstwa mego.
41:53
Gdy tedy minęło siedm lat żyzności, które były w Egipcie,
41:54
poczęły przychodzić siedm lat niedostatku, które był przepowiedział Jozef. I po wszytkim świecie głód przemógł, a we wszytkiej ziemi Egipskiej był chleb.
41:55
Której gdy głód dokuczał, wołał lud do Faraona żywności prosząc. Który im odpowiedział: Idźcie do Jozefa, a cokolwiek on wam rzecze, czyńcie.
41:56
A głód brał moc co dzień po wszytkiej ziemi i otworzył Jozef wszystkie gumna, i przedawał Egipcjanom: bo i onych głód był ucisnął.
41:57
I wszytkie prowincje przyjeżdżały do Egiptu, aby kupowały żywność, a nędze niedostatku ulżyły.

Nawigacja

Nie bój się! - Werset na dziś

Wersety o pokoju na 365 dni w roku!

Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu. Nie lękajcie się ludu tej ziemi, będą oni naszym pokarmem; odeszła od nich ich osłona, a Pan jest z nami. Nie bójcie się ich!
IV Mojż 14:9

W Chrystusie

Do świętych i wierzących braci w Chrystusie, którzy są w Kolosach: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.
Kol 1:2

Kim jesteś i co masz w Chrystusie.

Czy wiesz że?

Miasto Niniwa zostało założone przez Nimroda około 2200 lat przed Chrystusem (I Mojż 10:8-11). Nimrod był prawnukiem Noego (I Mojż 10:1-8) Około 1440 lat później (w roku 760 przed Chrystusem) opamiętanie głosił w niej prorok Jonasz. Po 150 latach od tego wydarzenia Niniwa została zniszczona na zawsze, było to w roku 612 przed Chrystusem.

Fakty i ciekawostki Biblijne.

Obietnice Boże

Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze.
I Jan 4:10


"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."

Szukaj w dialogach Beta

Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.

BlueLetterBible.org

Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc.



Warto odwiedzić