Clementine Vulgate
Księga: Ewangelia Łukasza 22:23

Evangelium secundum Lucam
et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis.
Et dixit ad eos : Ecce intrountibus vobis in civitatem occurret vobis homo quidam amphoram aqu portans : sequimini eum in domum, in quam intrat,
et dicetis patrifamilias domus : Dicit tibi Magister : Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem ?
Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens : Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur : hoc facite in meam commemorationem.
Similiter et calicem, postquam cnavit, dicens : Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur.
Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit : verumtamen v homini illi per quem tradetur.
Dixit autem eis : Reges gentium dominantur eorum : et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur.
Vos autem non sic : sed qui major est in vobis, fiat sicut minor : et qui prcessor est, sicut ministrator.
Nam quis major est, qui recumbit, an qui ministrat ? nonne qui recumbit ? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat :
ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo, et sedeatis super thronos judicantes duodecim tribus Isral.
ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua : et tu aliquando conversus, confirma fratres tuos.
At ille dixit : Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis :
At illi dixerunt : Nihil. Dixit ergo eis : Sed nunc qui habet sacculum, tollat ; similiter et peram : et qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium.
Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc quod scriptum est, oportet impleri in me : Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea qu sunt de me finem habent.
Et egressus ibat secundum consuetudinem in monte Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli.
dicens : Pater, si vis, transfer calicem istum a me : verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.
Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes pr tristitia.
Adhuc eo loquente, ecce turba : et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum.
Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei : Domine, si percutimus in gladio ?
Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores : Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus ?
Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me : sed hc est hora vestra, et potestas tenebrarum.
Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum : Petrus vero sequebatur a longe.
Quem cum vidisset ancilla qudam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit : Et hic cum illo erat.
Et post pusillum alius videns eum, dixit : Et tu de illis es. Petrus vero ait : O homo, non sum.
Et intervallo facto quasi hor unius, alius quidam affirmabat, dicens : Vere et hic cum illo erat : nam et Galilus est.
Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat : Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis.
Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus : et interrogabant eum, dicentes : Prophetiza, quis est, qui te percussit ?
Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scrib, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes : Si tu es Christus, dic nobis.