„Nie powinieneś był stać na rozstaju dróg, aby wytracić tych, którzy uciekali, ani wydać tych, którzy pozostali spośród nich w dniu ucisku.”

Uwspółcześniona Biblia Gdańska: Księga Abdiasza 1,14

Rozmiar tekstu

Czcionka

Kolor tekstu

Przewiń stronę do wersetu

Zmień układ strony

Podgląd

Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.

Czy wyświetlać przypisy ?

Sposób wyświetlania przypisów

Czy wyświetlać odnośniki ?

Wyświetlaj losowy werset

Nawigacja

Lista rozdziałów

Biblia Warszawska
Księga: Pieśń nad Pieśniami 7:8

7:1

Pląsaj, pląsaj, Sulamitko, pląsaj, pląsaj, abyśmy cię mogli oglądać! Co chcecie oglądać na Sulamitce, gdy zatoczy korowód?

7:2

Jak piękne są twoje kroki w sandałach, córko książęca! Wypukłości twoich bioder są jak naszyjnik, dzieło rąk mistrza.

7:3

Twoje łono to okrągła czasza, niech w niej nie braknie wina! Twoje ciało to stóg pszenicy, okolony liliami.

7:4

Dwoje twoich piersi jest jak dwoje sarniąt, bliźniąt gazeli.

7:5

Twoja szyja jest jak wieża z kości słoniowej, twoje oczy jak stawy w Cheszbonie, przy bramie Bat-Rabbim. Twój nos jak baszta Libanu, która patrzy w stronę Damaszku.

Wzajemna miłość oblubieńców

7:6

Twoja głowa jest jak Karmel, a włosy twojej głowy jak purpura. Król jest zaplątany w twych lokach.

7:7

Jakże jesteś piękna i jakże pełna wdzięku, miłości przerozkoszna!

7:8

Twoja postać podobna jest do palmy, twoje piersi do winogron.

7:9

Pomyślałem: Wespnę się na palmę, zerwę wiązkę jej daktyli! Niech mi będą twoje piersi jak winogrona, a tchnienie twoich nozdrzy jak woń jabłek,