Wyszukiwanie
Biblia Warszawska
Księga: Ewangelia św. Łukasza 1:71
Lista dialogów 
Schowek
Kopiuj werset
Zaznacz / Odznacz
Zaznacz wszystkie
Odznacz wszystkie
Link do wersetu1:1
Skoro już wielu podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały,
1:2
Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa,
1:3
Postanowiłem i ja, który wszystko od początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu,
1:4
Abyś upewnił się w prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.
1:5
Za dni Heroda, króla judzkiego, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany kapłańskiej Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elżbieta.
1:6
Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pańskich.
1:7
Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elżbieta była niepłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku.
1:8
I stało się, gdy sprawował służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności przypadającej nań zmiany,
1:9
Że według zwyczaju urzędu kapłańskiego na niego padł los, by wejść do świątyni Pańskiej i złożyć ofiarę z kadzidła,
1:10
Cała zaś rzesza ludu modliła się na dworze w godzinie tej ofiary.
1:11
Wtem ukazał się mu anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.
1:12
I zatrwożył się Zachariasz na jego widok, i lęk go ogarnął.
1:13
Anioł zaś rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu, bo wysłuchana została modlitwa twoja, i żona twoja, Elżbieta, urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.
1:14
I będziesz miał radość i wesele, i wielu z jego narodzenia radować się będzie.
1:15
Będzie bowiem wielki przed Panem; i wina, i napoju mocnego pić nie będzie, a będzie napełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej.
1:16
Wielu też spośród synów izraelskich nawróci do Pana, Boga ich.
1:17
On to pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej, by zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku rozwadze sprawiedliwych, przygotowując Panu lud prawy.
1:18
Wtedy rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Jestem bowiem stary i żona moja w podeszłym wieku.
1:19
A odpowiadając anioł rzekł do niego: Jam jest Gabriel, stojący przed Bogiem, i zostałem wysłany, by do ciebie przemówić i zwiastować ci tę dobrą nowinę.
1:20
Otóż zaniemówisz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, bo nie uwierzyłeś słowom moim, które się wypełnią w swoim czasie.
1:21
A lud oczekiwał Zachariasza, i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni.
1:22
A kiedy wyszedł, nie mógł mówić do nich, i poznali, że miał widzenie w świątyni; dawał im też znaki i pozostał niemym.
1:23
A gdy minęły dni jego służby, odszedł do domu swego.
1:24
A po tych dniach Elżbieta, żona jego, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc:
1:25
Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, by zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi.
1:26
A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret,
1:27
Do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego, a pannie było na imię Maria.
1:28
I wszedłszy do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.
1:29
Ale ona zatrwożyła się tym słowem i rozważała, co by mogło znaczyć to pozdrowienie.
1:30
I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
1:31
I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus.
1:32
Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.
1:33
I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.
1:34
A Maria rzekła do anioła: Jak się to stanie, skoro nie znam męża?
1:35
I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.
1:36
I oto Elżbieta, krewna twoja, którą nazywają niepłodną, także poczęła syna w starości swojej, a jest już w szóstym miesiącu.
1:37
Bo u Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa.
1:38
I rzekła Maria: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I anioł odszedł od niej.
1:39
A Maria wybrała się w onych dniach w drogę i udała się śpiesznie do górskiej krainy, do miasta judzkiego,
1:40
I weszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.
1:41
A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, i Elżbieta napełniona została Duchem Świętym,
1:42
I zawołała donośnym głosem i rzekła: Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego.
1:43
A skądże mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie?
1:44
Bo oto, gdy dotarł do uszu moich głos pozdrowienia twego, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.
1:45
I błogosławiona, która uwierzyła, że nastąpi wypełnienie słów, które Pan do niej wypowiedział.
1:46
I rzekła Maria: Wielbi dusza moja Pana,
1:47
I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim,
1:48
Bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej. Oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie pokolenia.
1:49
Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię jego.
1:50
A miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się go boją.
1:51
Okazał moc ramieniem swoim, rozproszył pysznych z zamysłów ich serc,
1:52
Strącił władców z tronów, a wywyższył poniżonych,
1:53
Łaknących nasycił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.
1:54
Ujął się za Izraelem, sługą swoim, pomny na miłosierdzie,
1:55
Jak powiedział do ojców naszych, do Abrahama i potomstwa jego na wieki.
1:56
Pozostała tedy Maria u niej około trzech miesięcy, po czym powróciła do domu swego.
1:57
A gdy dla Elżbiety nastał czas rozwiązania, urodziła syna.
1:58
I usłyszeli sąsiedzi i krewni jej, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.
1:59
A dnia ósmego zeszli się, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu nadać imię ojca jego Zachariasza.
1:60
Na to odezwała się matka jego i rzekła: Nie tak, lecz nazwany będzie Jan.
1:61
I rzekli do niej: Nie ma nikogo w rodzinie twojej, który by miał to imię.
1:62
Więc skinęli na ojca jego, jak je chce nazwać.
1:63
A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest imię jego. I wszyscy się zdziwili.
1:64
Zaraz też otworzyły się usta jego i jego język, i począł mówić, chwaląc Boga.
1:65
I padł lęk na wszystkich ich sąsiadów, a po całej górskiej krainie judzkiej opowiadano o wszystkich tych wydarzeniach.
1:66
Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, wzięli to do serca swego i mówili: Kimże będzie to dziecię? Ręka Pańska bowiem była z nim.
1:67
A Zachariasza, ojca jego, napełnił Duch Święty, więc prorokował tymi słowy:
1:68
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i dokonał jego odkupienia,
1:69
I wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu Dawida, sługi swego,
1:70
Jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich,
1:71
Wybawienie od wrogów naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
1:72
Litując się nad ojcami naszymi, pomny na święte przymierze swoje
1:73
I na przysięgę, którą złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, że pozwoli nam,
1:74
Wybawionym z ręki wrogów bez bojaźni służyć mu
1:75
W świątobliwości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni nasze.
1:76
A ty, dziecię, prorokiem Najwyższego nazwane będziesz, bo poprzedzać będziesz Pana, aby przygotować drogi jego,
1:77
Aby dać ludowi jego poznanie zbawienia przez odpuszczenie grzechów ich,
1:78
Przez wielkie zmiłowanie Boga naszego, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z wysokości,
1:79
By objawić się tym, którzy są w ciemności i siedzą w mrokach śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju.
1:80
A dziecię rosło i wzmacniało się na duchu, przebywając na pustkowiu, aż do dnia wystąpienia przed Izraelem.
Nawigacja
Wczytywanie listy ksiąg ...Nie bój się! - Werset na dziś
Wersety o pokoju na 365 dni w roku!
W Chrystusie
Aby wiara twoja, którą wyznajesz wespół z nami, pogłębiła poznanie wszelkich dobrodziejstw, jakie mamy w Chrystusie.
Filemon 1:6
Filemon 1:6
Kim jesteś i co masz w Chrystusie.
Czy wiesz że?
19 rozdział 2 Księgi Królewskiej i 37 rozdział Księgi Izajasza są niemal identyczne.
Fakty i ciekawostki Biblijne.
Obietnice Boże
Pieśń pielgrzymek. Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, Która się nie chwieje, lecz trwa wiecznie.
Ps 125:1
Ps 125:1
"Uczyłem mój lud, że może mieć, to co mówi, lecz oni ciągle mówią, to co mają."
Szukaj w dialogach Beta
Pozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby.
Czy napewno chcesz wykonać tę operację ?