1Rachela zaś, widząc, że nie urodziła Jakubowi dzieci, zazdrościła swej siostrze i rzekła do Jakuba: Spraw, abym miała dzieci, bo jeśli nie, to wypadnie mi umrzeć. 2Jakub rozgniewał się na Rachelę i rzekł: Czy ja jestem Bogiem, który odmówił ci potomstwa? 3A ona rzekła: Oto niewolnica moja Bilha, obcuj z nią, że będzie mogła porodzić na kolanach moich, abym i ja miała z niej dzieci. 4I dała mu Bilhę, służącą swoją, za żonę, i Jakub obcował z nią. 5I poczęła Bilha, i urodziła Jakubowi syna. 6A Rachela rzekła: Oddał mi Bóg sprawiedliwość i wysłuchał głosu mego, i dał mi syna; dlatego nazwała go Dan. 7A Bilha, służąca Racheli, poczęła ponownie i urodziła Jakubowi drugiego syna. 8Rachela zaś rzekła: Nadludzkie boje stoczyłem z siostrą moją i zwyciężyłam; i nazwała go Naftali. 9A Lea widząc, że przestała rodzić, wzięła Zylpę, służącą swoją, i dała ją Jakubowi za żonę. 10Zylpa zaś, służąca Lei, urodziła Jakubowi syna. 11I rzekła Lea: Na pomyślność! I nazwała go Gad. 12Służąca Lei Zylpa urodziła Jakubowi drugiego syna. 13A Lea rzekła: Na moje szczęście, bo kobiety będą mnie nazywać szczęśliwą; i nazwała go Aszer. 14A Ruben wyszedł podczas żniw pszenicy i znalazł na polu pokrzyki, i przyniósł je Lei, matce swej. Wtedy Rachela rzekła do Lei: Daj mi, proszę, pokrzyków syna twego! 15A ona jej odpowiedziała: Czy mało ci tego, żeś mi zabrała męża? Chcesz zabrać też pokrzyki syna mego? Wtedy Rachela rzekła: Niechaj więc śpi z tobą tej nocy za pokrzyki syna twego. 16A gdy wracał Jakub z pola wieczorem, Lea wyszła na jego spotkanie i rzekła: Przyjdź do mnie, bo nabyłam cię sobie za pokrzyki syna mego; i spał z nią tej nocy. 17I wysłuchał Bóg Lei, i poczęła, i urodziła Jakubowi piątego syna. 18Wtedy rzekła Lea: Bóg dał mi nagrodę za to, że dałam mężowi memu służącą moją. I nazwała go Issachar. 19I poczęła jeszcze raz, i urodziła Jakubowi szóstego syna. 20Wtedy Lea rzekła: Obdarzył mnie Bóg pięknym darem; tym razem mój mąż zatrzyma mnie przy sobie, bo urodziłam mu sześciu synów. I nazwała go Zebulon. 21Potem urodziła córkę i nazwała ją Dina. 22Wspomniał też Bóg na Rachelę i wysłuchał ją Bóg, i uczynił ją płodną. 23Poczęła więc i urodziła syna, i rzekła: Zdjął Bóg hańbę moją. 24I nazwała go Józef, mówiąc: Oby Pan dodał mi jeszcze jednego syna.